Morgunblaðið - 16.10.1992, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1992
Minning
Siguijón Eiríksson fv.
eftirlitsmaður vitanna
Fæddur 8. maí 1899
Dáinn 9. október 1992
Siguijón andaðist á dvalarheimili
aldraðra, Hlaðhömrum í Mosfellsbæ,
aðfaranótt 9. október. Hann verður
jarðsettur í Lágafelli í dag, föstudag.
Sigurjón fæddist í Hlíð í Skaftár-
tungu og var af skaftfellskum ætt-
um. Faðir hans var Eiríkur Jónsson
frá Hlíð og móðir hans Margrét Sig-
urðardóttir frá Syðri-Steinsmýri í
Meðallandi.
Eina hálfsystur átti hann, Gyðríði
Sigurðardóttur, en hún lést 1932,
39 ára að aldri. Siguijón ólst upp
meðal annars í Óseyrarnesi við Eyr-
arbakka og í Reykjavík.
Föður sinn missti hann í sjóslysi
í Skutulsfirði 1903. Eftir það bjó
hann með móður sinni og systur en
var oft á sumrin austur í Hlíð hjá
ömmu sinni og afa. Þar voru rætur
hans og alla tíð átti sá staður hug
hans allan.
Hann braust til mennta á þeirra
tíðar vísu, hann útskrifaðist frá
Verslunarskólanum 1916 og vann
síðan við margskonar störf þar til
hann réðst til Vitamálastofnunar
1928. Þar starfaði hann til 1969,
eða í yfir 40 ár.
Siguijón kvæntist Unu Lilju Páls-
dóttur frá Höskuldsey árið 1934.
Hún átti son, Pál Guðmundsson,
fæddur 1927, og ólst hann upp hjá
þeim. Siguijón og Una eignuðust tvo
syni, Eirík Grétar, fæddur 1935, og
Helga, fæddur 1941. Eiríkur er
kvæntur undirritaðri og þau eiga
fimm börn. Helgi var kvæntur Mar-
íu Jónsdóttur, en þau hafa slitið
samvistir, þeirra börn eru tvö en
fyrir átti Helgi fjögur börn. Bama-
börnin eru orðin 15. Siguijón og
Una bjuggu í Reykjavík, lengst af í
Blönduhlíð 11, þar sem þau áttu
glæsilegt heimili. Árið 1981 fluttu
þau í sambýli við Helga og Maríu
að Helgalandi 1 í Mosfellsbæ. Una
var þá orðin sjúklingur og andaðist
á Reykjalundi 1985.
Síðustu þijú árin átti Siguijón
heima hjá okkur á Skólabraut 1, þar
til hann flutti á dvalarheimili aldr-
aðra í Mosfellsbæ í júní í vor. Sigur-
jón var eftirlitsmaður vitanna í ára-
tugi, hann sá um ljóskerin og enn-
fremur var hann við byggingu íjölda
vita og vitavarðabústaða út um allt
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
BERGUR SIGURÐSSON,
Ánahlíð 16,
Borgarnesi,
lést 13. október.
Jónína Eggertsdóttir og börn.
t
Eiginkona mín,
SIGRÍÐUR SIGURGEIRSDÓTTIR,
Hraunbæ 130,
Reykjavik,
lést af slysförum 14. október.
Kristján Andrésson.
t
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR SVANHVÍT SIGURÐARDÓTTIR,
Skúlagötu 76,
lést að morgni 14. október í Borgarspítalanum.
Börnin.
t
Ástkær móðir okkar,
SVAVA ÁSDÍS JÓNSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
Njarðargötu 35,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli að morgni 14. október.
Dætur hínnar látnu.
t
Sonur minn og faðir okkar,
FRIÐRIK ÞÓRHALLSSON,
Hátúni 6,
Reykjavik,
er látinn.
Þórhallur Björnsson,
Margrét Friðriksdóttir,
Gisli Friðriksson.
Lokað
Skrifstofa Atvinnuleysistryggingasjóðs verður lok-
uð frá kl 13.00 í dag, föstudaginn 16. október,
vegna jarðarfarar EYJÓLFS JÓNSSONAR, fyrrver-
andi framkvæmdastjóra Atvinnuleysistrygginga-
sjóðs.
land. Það var erfitt starf og oft
hættulegt, hann var langtímum sam-
an Ijarri heimili sínu, en á móti kom
að hann kynntist landi og þjóð betur
en margur annar. Hann var afar
fróður í ömefnum landsins og minn-
ugur á nöfn þess fólks, sem hann
kynntist. Ég veit líka að vitaverðir
landsins og fjölskyldur þeirra báru
til hans hlýjan hug. Hann var ákaf-
lega greiðvikinn og gott til hans að
leita og það sögðu mér margir að
alltaf hefði verið hægt að treysta
því að Siguijón stæði við gefin lof-
orð. Einn gamall vitavörður austan
af landi sem bjó í bláfátækt sagði
mér að þá hefðu verið jól á sínu
barnmarga heimili þegar Siguijón
kom þangað, því alltaf kom hann
með glaðning handa bömunum. Já,
Siguijón hafði gaman af að gleðja
aðra, það þekki ég frá fyrstu kynn-
um okkar.
Siguijón var hæglátur maður og
hógvær bæði í gleði og sorg, hann
barst lítið á og naut sín best í fá-
menni. Hann naut sín t.d. mjög vel
síðustu æviárin að taka þátt í störf-
um aldraðra hér í bæ og spila við
vini sína þar og eftir að hann flutti
á dvalarheimilið spilaði hann oft
daglega og hafði mjög gaman af.
Ég tel að Siguijón hafi verið mik-
ill gæfumaður, hann var alla tíð
mjög hraustur og aldrei sá ég hann
fara í yfirhöfn, honum var aldrei
kalt. Hann lifði góðu hjónabandi, þar
sem Una bjó honum yndislegt heim-
ili og hann var sístarfandi fram á
síðustu æviár að sjónin var farin að
bila. Andlegri heilbrigði hélt hann
til dauðadags. Ég þakka Siguijóni
fyrir öll okkar kynni, sérstaklega
síðustu þijú árin, þegar ég fékk að
hafa hann á heimili mínu, börnin
mín þakka honum líka fyrir sam-
fylgdina. Það var gott að eiga hann
að. Nú hvíla þau Una saman í Lága-
fellskirkjugarði og ég bið guð að
vaka yfír þeim.
Fari hann í friði.
Jóna Þorvaldsdóttir.
Ingibjörg Vídalín
Jónsdóttir - Minning
Fædd 28. október 1921
Dáin 8. október 1992
Þegar unglingurinn er 13 ára,
milli vits og ára, er maður hvað
mest móttækilegur fyrir hinn mikla
lífsins leyndardóm. Þann sem mað-
ur vill síður ræða um við foreldra
sína. Þá er ekki lítill fengur að fá
á heimilið persónu sem nær trausti
manns og hefur fullan skilning á
þeim hræringum sem bærast í sál-
inni á þessum árum. Hún Ingibjörg
Jónsdóttir var alveg einstaklega
iðin við að hlusta, gefa góð ráð
og rökræða. Þessa sérstæðu heim-
speki sem svo einstaklega var
gaman að fjalla um í þá daga. Við
systurnar nutum góðs af heils árs
samveru við þessa ágætu konu,
sem við heilluðumst svo mjög af.
Þá konu sem nú kveður lífíð langt
um aldur fram eftir erfíð veikindi.
Af henni numum við ógrynni af
fróðleik sem aldrei gleymist. Hún
var vel lesin, kunni heil ósköp af
vísum og kviðlingum og var hag-
mælt sjálf. Hún var alltaf glöð og
góð, þó að lífíð hefði þá strax far-
ið um hana óblíðum höndum. Svo
leið árið og leiðir skildu. Sumir
fóru suður, aðrir norður og enn
aðrir urðu eftir í sveitinni.
Á liðnum áratug hefur hún ver-
ið mér afar hugleikin. Samfundir
hefðu mátt vera fleiri en samt í
hvert sinn er við hittumst hófum
við aftur spjall um okkar fomu
speki, hlógum dátt og gerðum að
gamni okkar saman, sögðum hvor
annarri hjartans leyndarmál, spáð-
um í veraldleikann, stundum kom
alvaran upp á yfirborðið eins og
gengur. Oftar en ekki voru þeir
samfundir á hennar stóra heimili.
Horfði hún þá stolt á sinn stóra
fríða bamahóp sem henni var svo
annt um.
Síðustu fundir okkar voru á síð-
ustu mánuðum og nú voru breyttar
aðstæður hjá henni, hún orðin
máttvana og mikið veik, en við svo
vanmáttug sem hefðum átt að
veita henni styrk. Stundum finnst
manni forlögin svo óvægin, en
ekki var hún að kvarta. Hún fagn-
aði mér sem fyrr, spurði um líðan
mína og minna, sagði mér frá sín-
um högum, frá bömunum, bama-
bömunum, frá Ingvari og öllu því
sem hún bar umhyggju fyrir. Hún
þráði svo að komast heim í Gras-
hagann, í garðinn sinn til að hugsa
um gróðurinn. Þar var hugurinn
við jörðina, grasið og lífíð. Nú er
hún komin á annað svið til að
rækta garðinn sinn, laus við sjúk-
dóminn.
Við systumar vottum Ingvari
og bömum okkar dýpstu samúð
og þökkum hinni látnu allar góðar
liðnar stundir. Við óskum henni
fararheilla á guðs vegum.
Helga Ingvarsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn,
EINAR H. EINARSSON
frá Skammadalshóli
f Mýrdal,
verður jarðsunginn laugardaginn 17. október kl. 2.00 eftir hádegi
frá Reyniskirkju í Mýrdal.
Steinunn Stefánsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda vináttu og samúð við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐSTEINU SIGURÐARDÓTTUR,
Furugerði 1,
Reykjavík.
Ingimar Vigfússon, Sigríður Hendresdóttir,
Kristfn Vigfúsdóttir, Lýður Jónsson,
Steinunn Vigfúsdóttir, Hallsteinn Friðþjófsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þegar ég minnist elskulegs vinar,
Siguijóns Eiríkssonar, kemur þetta
vers upp í huga mér:
Minn Jesú andlátsorðið þitt
í mínu hjarta geymi.
Sé það og líka síðast mitt
þá sofna ég burt úr heimi.
(H.P.)
Siguijón minn, eins og ég kallaði
hann alltaf, var mikill heimilisvinur
okkar hjóna, enda unnu þeir saman
til margra ára, eiginmaður minn
Valgeir og Siguijón. Siguijón minn
var með albestu mönnum sem ég
hef kynnst á Iífsleiðinni. Alltaf sama
ljúfmennskan og gæðin og vildi allt
fyrir mig gera. Alltaf tilbúinn að
rétta hjálparhönd.
Það var mjög notaleg og góð til-
hugsun að fara í löng ferðalög í aila
vitana á landinu sem Siguijón þekkti
eins vel og sjálfan sig, kynnast land-
inu og hitta vini og kunningja.
Á fullorðinsárum er ég mjög
þakklát fyrir öll liðnu árin í Blöndu-
hlíð 11 þar sem eiginkona Sigur-
jóns, yndisleg kona, Una Pálsdóttir,
réð ríkjum. Hún kom öllum í gott
skap með léttleika sínum. Myndar-
skapurinn og gestrisnin ávallt í fyrir-
rúmi. Siguijón missti sína góðu konu
13._mars 1985, þá dró ský fyrir sólu.
Ég votta Grétari og Helga, sonum
Siguijóns, Jónu tengdadóttur hans
og bamabömum innilega samúð
okkar hjóna og óska vini okkar góðr-
ar heimkomu í Guðsríki.
Unnur Ragna Benediktsdóttir.
Amma er dáin.
Ég skil ekki ennþá að hún skuli
vera farin. Og það er eins og part-
ur af mér hafi farið með henni.
Hún og mamma mín sem ólu mig
upp. Ef ég var ekki hjá mömmu
þá var ég hjá ömmu. Ámma mín
var dásamleg kona. Hún vildi allt
fyrir mig gera. Og ekki var hún
vinafá. Alltaf vom gestir hjá henni
hvaðanæva að. Amma var alltaf
svo kát og glöð og það var gaman <
að hlæja með henni. Hún hafði
alltaf svo smitandi og skemmtileg-
an hlátur. <
Ég mun aldrei gleyma því er ég
fór með henni og Guðmundi
frænda til Borgarness að heim- (
sækja systur ömmu, hana Ásu. Það
voru skemmtilegustu ferðir sem
maður fór í.
Alltaf var gott að kúra í bólinu
hjá ömmu og afa. Þá svaf maður
alltaf á milli þeirra. Afi var að vísu
ekkert sérlega hrifinn af því að
hafa einhvern aukafarþega sem
sparkaði honum úr rúminu svo
hann var farinn að flýja inn í næsta
herbergi. Ég hef verið öll mín jól
hjá henni ömmu minni. Og ég get
ekki hugsað mér jól án hennar.
Hún hefur skilið eftir sig stóra gjá
í lífi mínu fulla af yndislegum
minningum um hana. Ég á henni
svo margt að þakka og ég mun I
alltaf vera litla sílið hennar. Nú
kveð ég hana með söknuði í hjart-
anu. En ég mun alltaf minnast <
hennar.
Dýpsta sæla og sorgin þunga i
svífa látlaust yfir storð
þeirra mál ei talar tunga
tárin eru beggja orð.
Tania.