Morgunblaðið - 21.10.1992, Side 29

'V
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. OKTÓBER 1992
Aðeins fyrir
eftir Ragnar
Brynjólfsson
Á liðnum árum hefur nokkuð
borið á blaðagreinum þar sem kyn-
þáttastefnu er stíft haldið fram.
Flestar, ef ekki allar, virðast þær
tengjast félagsskap sem kallast
„Norrænt mannkyn" og skrifaðar
af aðal driffjöður félagsins, Magn-
úsi Þorsteinssyni bónda í Vatnsnesi
í Grímsnesi. Ef marka má heimildir
mun félagsskapur þessi hafa verið
stofnaður í Grímsnesinu 1982 og
árið 1984 á hann að hafa talið milli
80 og 90 manns. Magnús fer ekki
í launkofa með að eitt af markmið-
um félagsins er að hafa áhrif á al-
menningsálitið í landinu. Árið 1984
segir hann í samtali við blaðamann
Tímans að byija þurfi á því að
breyta hugarfari fólks með áróðri.
Einnig hefur komið í ljós að reynt
hefur verið að hafa áhrif á alþingis-
menn.
29. júlí sl. skrifar Magnús svar-
grein til Sveins Baldvinssonar í
Morgunblaðið og viðrar þar skoðan-
ir sínar. í þeirri grein ræðir Magnús
um aría, ofurmenni, hámenningu
og hreinræktað norrænt kyn. Hann
tekur undir orð Hitlers úr áróðurs-
ritinu Mein Kampf um að öll há-
menning fyrri tíma hafi liðið undir
lok vegna þess að hinn upprunalegi
skapandi kynþáttur hafi týnst
vegna „blóðskemmda" og bætir við
að sá liður í kynþáttastefnu nasista
að „efla norræna kynþáttinn" hafi
verið réttur.
Farið er niðrandi orðum um
svarthært og brúneygt fólk af öðr-
um kynþáttum. Það kallað „mókoll-
óttir kynblendingar“ líkt og um
sauðfé væri að ræða og kynblöndun
við það nefnd „mengun".
Að dómi Magnúsar fylgir „fá-
fræði, offjölgun, örbirgð og ógnar-
stjórn" öðrum kynstofnum en hin-
um hvíta. Hér er greinilega um það
að ræða að þetta fólk er fyrst og
fremst álitið ómerkilegra en annað
vegna erfða, augnlitar, hárlitar eða
húðlitar og þannig er alið á fordóm-
um. Magnús segir: „En að sá fræj-
um þjóðemishyggju er af hinu góða
og hvetur fólk til að fá sér maka
af eigin þjóðerni.“ Hann gengur
jafnvel svo langt að segja að brún-
eygðir íslendingar séu jafn merki-
legir og aðrir íslendingar og af
sama kyni, nema um síðari tíma
blöndun sé að ræða!
Laugardaginn 8. ágúst sl. mætti
svo annar talsmaður Norræns
mannkyns í þáttinn „Yfir Esjuna"
í Ríkisútvarpinu og fékk þar tæki-
færi til að standa fyrir máli sínu
og veija bábiljur sínar.
Skrif Magnúsar geta vart talist
annað en gróf árás á lífshamingju
saklauss fólks og bama. Það eitt
að skoðanir á borð við þær sem hér
hafa verið nefndar skuli þykja það
merkilegar að þær eiga sífellt greið-
an aðgang að elstu og virtustu fjöl-
miðlum landsins og líka hitt að um
skipulagða félagsstarfsemi virðist
vera að ræða gerir það að verkum
að ekki er hægt afgreiða þennan
málflutning sem sérvisku sem eng-
inn taki mark á og allir hlæi að.
Því er líka fráleitt að ætla að einn
góðan veðurdag muni þessum skrif-
um linna af sjálfsdáðum. Þegar
þetta er haft í huga verður ábyrgð
þeirra sem ekki hreyfa andmælum
því meiri.
Ofurmenni?
Magnús segir einnig: „Hins vegar
væmm við miklu merkilegri ef við
væmm af hreinræktuðu norrænu
kyni, og gera fáir sér grein fyrir
því hve stórglæsileg ofurmenni við
væmm þá.“
Hér gengur aftur 19. aldar
draumurinn um ofurmennið. Nas-
istar og stalínistar tóku svipuðum
hjáfræðum opnum örmum og rétt-
lættu á gmndvelli þeirra að tiltek-
inn flokkur manna var álitinn mega
gera svo til hvað sem var. Þeir vom
aría?
leiðtogamir, „ofurmennin“ sem í
krafti yfirburða sinna máttu leika
sér að „hjarðmennunum", almenn-
ingi. Afieiðingarnar þarf ekki að
útmála fyrir neinum. Fyrir sitt leyti
gerði Dostojevskíj og 19. öldin upp
við þær hættulegu hugmyndir með
ritverkinu „Glæpur og refsing".
Satt best að segja er ótrúlegt að
enn í dag skuli fullorðið fólk halda
fram ofurmenniskenningum. En því
miður er það staðreynd að um alla
álfuna em menn að draga hug-
myndir á borð við þessa af rasla-
haug sögunnar. Því fylgir ekki bara
óvild í garð annarra kynþátta, það
er líka álitshnekkir fyrir þau samfé-
lög sem láta slíkt afskiptalaust.
viiiuyós
Magnús segir skoðanir sínar
byggjast á rannsóknum margra
manna og „stórmerkum" niðurstöð-
um þeirra. Einhver gæti því haldið
að um vísindalegar kenningar sé
að ræða. En svo er ekki. Kenning
verður aldrei talin til vísinda utan
hún sé laus við mótsagnir sem
ganga gegn henni og því nothæf
sem lýsing á raunvemleikanum,
a.m.k. í bili. Þeir sem neita þessu
en vilja samt kalla sig vísindamenn
em það alls ekki heldur áróðurs-
menn af sama sauðahúsi og nas-
istar eða stalínistar. „Vísindi"
þeirra era réttnefnd gervivísindi.
Þeir leita logandi ljósi að „sönnun-
um“ fyrir gervivísindum sínum og
finna þær í hveiju horni og skúma-
skoti. Þannig styrkjast þeir stöðugt
í trúnni og útkoman er herfíleg
meinloka. Þetta er alvarlegt mál
því margir trúa þeim sem segjast
styðjast við vísindi. Það er til dæm-
is stöðugt hægt að finna sannfær-
andi rök fyrir því að jörðin sé flöt.
Vitaskuld hefur fyrir löngu verið
sýnt fram á að hin svokölluðu „vís-
indi“ um eðlismun kynþátta em
ekkert annað en gervivísindi og
hugtakamgl. Mismunur þjóða er
skilyrtur af umhverfíslegum og
Ragnar Bryiyólfsson
menningarlegum þáttum og aldrei
hefur tekist að sýna fram á mark-
tækan mun til dæmis á gáfnastigi
ólíkra kynþátta. Tilraunir til að
leiða slíkt í ljós hafa verið afhjúpað-
ar sem svindl.
En jafnvel þótt einhver munur
kynni að vera á eðlisþáttum fólks
af ólíkum kynstofnum breytir það
engu um siðblindu kynþáttastefn-
unnar því hún reynir ævinlega að
fela í sér hugmynd um að einn
kynþáttur sé öðrum æðri.
Mótsagnirnar
Magnúsi verður tíðrætt um
ómenningu fólks af öðmm kynþátt-
um og hættu sem stafi af henni.
En hvað er kynþáttastefnan og af-
leiðingar hennar í ýmsum löndum
þar sem „hvíti kynstofninn" ræður
ríkjum annað en versta ómenning?
Þarf að nefna kynþáttahatur, að-
skilnaðarstefnu, grimmilegar of-
beldisaðgerðir, kúklúxklan, van-
helgun grafreita, brennandi krossa,
„þj óðernishreinsanir", gettó og gas-
klefa? Þetta er ljótasti bletturinn á
menningu hins svokallaða hvíta
kynstofns. í Austurríki á nasista-
tímabilinu vom bekkir í almenn-
ingsgörðum sem á stóð: „Aðeins
fyrir aría.“ Vill Magnús og Norrænt
8S
29
mannkyn að það verði ímynd ís-
lands?
Kjmþáttastefna í hvaða mynd
sem hún birtist er óþjóðleg og í
andstöðu við menningu okkar,
foma og nýja. í núverandi mynd
sinni virðist kynþáttastefnan eiga
rætur sínar að rekja til franskra -
furðufugla og þýskra sérvitringa!
Ef eitthvað er „ónorrænt" þá er það
einmitt kynþáttastefna. Það hefur
alltaf þótt góður siður og aðals-
merki meðal íslendinga og nor-
rænna manna að sýna höfðinglyndi
og hetjulund, alþýðleika, gestrisni
og níðast ekki á neinum. í Hávamál-
um segir:
Elds er þörf,
þeim er inn er kominn,
og á kné kalinn;
matar og voða
er manni þörf,
þeim er hefir um fjall farið.
Réttlæti?
Það er ofureinföldun að ætla að
fyrmefndar skoðanir megi útskýra
með tilvísun til sérþekkingar á hús-
dýrakynbótum og góðs árangurs
af þeim. Margir taka undir að rétt
og gott sé að kynbæta húsdýr. En
að slíkt skuli yfirfært á mannfólk
afhjúpar aðeins rótgróinn gmnd-
vallarmisskilning á mennsku
manna, á því að hver maður sem í
heiminn er borinn sé einstakur,
elskuverður og eigi sama rétt til
lífshamingju og aðrir menn, hvort
sem hann er karl eða kona, ljós eða
dökkur, sterkur eða veikur, vel eða
miður greindur. Guð elskar alla
jafnt þó svo að okkur mönnum tak-
ist það ekki alltaf.
Það er ótrúlegt að á íslandi skuli
ekki vera til lög eða siðareglur sem
banna mönnum að smána opinber-
lega minnihlutahópa vegna litar-
háttar þeirra eða kynþáttar því að
þjóðinni ber tvímælalaust siðferði-
leg skylda til að ala öll böm sín
upp við mannréttindahugsjónir. Að
réttlætinu þarf að vinna því það
datt ekki af himnum ofan í gær og
það mun heldur ekki gera það í dag.
Höfundur cr kennari við
Fjölbrautaskóla Suðurlands,
Selfossi.
Torfærudeilan
Magnús Bergsson
dæmdur meistari
EFTIR mikla rekistefnu og
fundahöld hefur Selfyssingur-
inn Magnús Bergsson verið úr-
skurðaður íslandsmeistari í
flokki sérútbúinna jeppa í tor-
færuakstri. Hann var tilkynnt-
ur sem slíkur eftir torfærumót
3T og Hreysti í september, en
þeirri tilkynningu var breytt
nokkrum dögum eftir keppni
af Landssambandi íslenskra
akstursíþróttafélaga vegna
deilumála, sem upp komu
vegna keppni nokkrum vikum
áður í Grindavík.
Þá varð misbrestur á fram-
kvæmd á birtingu úrslita eftir
keppni, sem breyttu stigagjöf til
íslandsmeistara og ekki var farið
eftir reglum við innlögn stiganna
til LÍA. í nokkrar vikur hefur
verið rekistefna um hvemig túlka
skuli mistök þessi og birtingu úr-
slita almennt eftir mót. Stefán
Sigurðsson var sagður meistari
eftir að Magnús var sviptur titlin-
um eftir 3T torfæmna, en fjórir
keppendur vom mjög jafnir að
stigum, tveir fyrmefndir ökumenn
og Sigþór Halldórsson og Gísli
G. Hauksson.
„Við settum menn í að skoða
þessi mál ofan í kjölinn og niður-
staðan er sú að Magnús er meist-
ari. Keppnisstjóm í keppni í
Grindavík gaf út tvenn úrslit sem
bæði vora send inn á borð LÍA,
og á verðlaunaafhendingu vom
síðan tilkynnt úrslit sem ekki vora
í samræmi. Þetta er leiðindamál
sem kennir okkur að framvegis
verður að fara nákvæmlega eftir
reglum við birtingu úrslita og
kærafresta og keppendur jafnt
sem skipuleggjendur verða að
Sigþór Halldórsson frá Egils-
stöðum varð jafn Magnúsi að
stigum en lendir í öðru sæti
samkvæmt túlkun LÍA. Félagi
hans frá Egiisstöðum, Stefán
Sigurðsson, missir hinsvegar
titilinn frá sér að nýju.
fylgjast með því,“ sagði Hjalti
Hafsteinsson I samtali við Morg-
unblaðið, en hann er einn af
stjómarmönnum LÍA, sem tók
málið fyrir.
„Við ætlum að breyta vinnuað-
ferðunum þannig að framvegis
verður í Islandsemistaramótinu
eftirlitsmaður frá LÍA í dómnefnd
mótanna, til að fylgja settum regl-
um eftir. En á fundinum vegna
málsins kom í ljós að miðað við
þau' úrslit úr Grindavík sem við
teljum að eigi að gilda, þá fellur
Stefán úr fyrsta sætinu og Sigþór
og Magnús fara upp I efsta sæt-
ið, báðir með 47 stig. Magnús
fékk fleiri stig samtals úr mótum
ársins áður en ein keppni er felld
út, 53 á móti 49, eins og allir
keppendur gera við samlagningu
lokastiga, munar þá fjóram stig-
um á þeim félögum. Sigþór vann
fleiri sigra, en við teljum að heild-
arárangurinn yfír sumarið eigi að
gilda, því engar reglur em til fyr-
ir torfæmna sem segja um hvem-
ig bregðast skuli við ef tveir verða
Íafnir að stigum í íslandsmótinu.
rallinu ræður hver hlýtur fyrst
flest stig og það var látið gilda,
sem eina haldbæra reglan til að
styðjast við. Þetta verður vafa-
laust umdeilanlegt túlkunaratriði
um ókomna framtíð, en engu að
síður gild niðurstaða. Magnús er
meistari í ár,“ sagði Hjalti.
Morgunblaðið/Gunnlaugur Rögnvaldsson
Magnús Bergsson er íslandsmeistari í torfæru. Magnús (t.v.) óg
Ragnar Skúlason voru taldir meistarar sinn í hvorum flokki tor-
færunnar eftir lokamót ársins í Jósepsdal. Nokkrum dögum síðar
var Magnús hinsvegar sviptur titlinum en hefur nú endurheimt
hann aftur.
Þetta mál hefur vakið miklar
og heitar umræður og sögur hafa
gengið um að allir fjórmenning-
amir hafí fengið fréttir af því að
þeir væm meistarar, sinn hvom
daginn. „Þetta er hið fáranlegasta
mál og íþróttinni til vansa,“ sagði
Selfyssingurinn Magnús Bergs-
son, sem dæmdur var sigurinn.
„Fyrst er ég s’agður meistari, sfð-
an ekki nokkram dögum síðar og
ég trúði þessu ekki fyrr en ég fæ
þetta skriflegt, svo margar ólíkar
sögur hafa verið í gangi og fátt
um svör hjá LÍA síðustu vikur.
Þetta er leiðinlegt gagnvart strák-
unum sem börðust um titilinn í
jafnri keppni og í raun er ég al-
veg orðlaus yfir því hvemig þetta
mál þróaðist eftir 3T torfærana,
sem allir vissu að var lokaslag-
urinn um titilinn og höguðu
akstrinum samkvæmt því. Mistök
í eldri keppni raglaði síðan alla í
ríminu í nokkrar vikur. Eins og
Stefán sagði þegar hann tók
skyndilega við titlinum eftir fyrstu
umferð umræðnanna, þá er lítil
gleði að taka við titlinum, en engu
að síður finnst mér réttlát niður-
staða. Ég hef alla tíð staðið I þeirri
trú að mér bæri titilinn miðað við
árangur. Ég læt þetta mál ekki
hafa áhrif á mig fyrir næsta ár,
en keppi kannski I færri mótum
á sama keppnistæki. En þetta var
súr endir á skemmtilegu tímabili
fyrri okkur alla í torfæranni sem
endaði á skemmtilegri loka-
keppni. Umræðan eftir hana var
hinsvegar engum til gleði eisn og
málin þróðuðust," sagði Magnús
Bergsson.
- G.R.