Morgunblaðið - 21.10.1992, Side 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. OKTÓBER 1992
*
Svava Asdís Jóns-
dóttír - Kveðja
Fædd 30. mars 1905
Dáin 14. október 1992
Móðursystir mín, Svava Ásdís
Jónsdóttir, sem mig langar að minn-
ast nokkrum orðum, fæddist á Eski-
firði hinn 30. mars árið 1905. For-
eldrar hennar voru hjónin Lísabet
Þórunn Einarsdóttir og Jón Kr. Jóns-
son, klæðskeri. Á Eskifirði ólst
Svava upp ásamt systkinum sínum,
þeim Önnu Kristínu, Einari Þór og
Amóri Erling. Svava varð snemma
dugmikil og oft heyrði undirritaður
leiksystkini hennar frá æskuárunum
á Eskifirði segja frá því hvemig hún
hafði í fullu tré við ærslafulla og
kappsama strákana í leik og starfí.
Á þennan dug, sem hún sýndi
þegar á ungum aldri, reyndi þó fyrr
en varði því að móðir hennar lést
er hún var um fermingu og er næsta
víst að slík lífsreynsla gengur nærri
öllum er fyrir verða. Líklegt er að
þá hafi fyrst komið fram sú alvara
og það æðruleysi sem var einn sterk-
astur þáttur í fari hennar er á ævina
leið.
Æskutíð leið hratt og er Svava
var 18 ára að aldri réð hún sig í
vinnu til Kaupmannahafnar. Er
þangað kom fór hún fljótlega að
vinna á ríkisspítölunum dönsku. Á
þessum ámm kynntist hún Davíð
Gíslasyni, ættuðum frá Hamri í
Múlasveit í Barðastrandarsýslu, og
gengu þau í hjónaband hinn 13. febr-
úar 1932. Davíð var ekkjumaður og
hafði eignast þijá syni sem nú eru
allir látnir. Hann var á þessum árum
stýrimaður á millilandaskipum Eim-
skipafélagsins og var hinn gjörvu-
legasti maður. Eftir tveggja ára
búskap í Kaupmannahöfn fluttust
þau til Reykjavíkur og bjuggu þá
um tíma að Vegamótum á Seltjam-
amesi. En árið 1943 festu þau kaup
á húseigninni Njarðargötu 35 ásamt
foreldrum undirritaðs, Önnu, systur
Svövu, og manni hennar, Martin
Hansen.
Þegar hér var komið sögu höfðu
Svava og Davíð eignast fimm dæt-
ur. í febrúar árið 1945, á síðustu
mánuðum heimsstyijaldarinnar,
kemur svo hið gífurlega högg er
fréttist að Davíð hafi farist með ms.
Dettifossi ásamt flölda manns, en
hann var þar fyrsti stýrimaður. Mér
er enn í fersku minni sú dauðans
angist sem heltók fólk þegar þessi
voveiflegi atburður varð. Þegar
Svava stóð ein uppi með dætur sínar
fímm, á aldrinum þriggja til tólf
ára, kom glöggt í ljós hvílíkum sálar-
styrk og andlegu jafnvægi hún bjó
yfir. Ekkert fékk samt raskað þeirri
ákvörðun að dætrunum skuli búið
hið besta æskuheimili en Svava bjó
með dætrum sínum á efri hæðinni
á Njarðargötu og undirritaður með
systur og foreldrum á neðri hæðinni.
Samband þeirra systra, Svövu og
Önnu, var alla tíð einstakt. Segja
má að ekkert hafi gerst í stóra
bamahópnum sem ekki var leyst
jafnóðum í sameiningu. Og þó að
við krakkamir hlypum upp og niður
stigana eins og íbúðin væri ein, var
alltaf skýrt að um tvö heimili væri
að ræða því að þannig vildu þær
systur hafa það. Þegar ég hugsa nú
t
Ástkær eiginkona mín,
STEFANÍA SIGURGEIRSDÓTTIR
frá Granastöðum,
EspigerðilO,
Reykjavík,
lést af slysförum mánudaginn 19. október.
Þorgeir Pálsson.
t
Móðir mín,
THEÓDÓRA GUÐLAUGSDÓTTIR,
lést í Landspítalanum föstudaginn 16. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
F.h. aðstandenda,
Hulda J. Óskarsdóttir.
Eiginmaður minn og faðir okkar,
BJARNHÉÐINN ELÍASSON,
skipstjóri og útgerðarmaður,
Skólavegi 7,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum laugardaginn 24. október
kl. 14.00.
Ingibjörg Á. Johnsen,
Árni Johnsen,
Margét Áslaug Bjarnhéðinsdóttir,
Þröstur B. Johnsen,
Elías Bjarnhéðinsson.
t
Útför eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður og ömmu,
SIGRÍÐAR
SIGURGEIRSDÓTTUR,
Hraunbæ 130,
verður gerð frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 22. október klukkan 13.30.
Kristján Andrésson,
Halldóra Kristjánsdóttir, Flosi Jónsson,
Andrés Fr. Kristjánsson, Hanna Jóhannesdóttir,
Jónas Kristjánsson, Hildur Halldórsdóttir,
Elisabet Kristjánsdóttir
og barnabörn.
Dætur Svövu eru_ þær Lísabet,
húsmóðir, gift Birni Óskarssyni vél-
stjóra og eiga þau þijá syni. Mar-
grét Sjöfn, gift Þorkeli Gíslasyni lög-
fræðingi og eiga þau þijú böm. Elín
Klara, bankastarfsmaður, gift Sig-
urði Eiríkssyni bankamanni og eiga
þau þijú böm. Svava Ásdís, banka-
starfsmaður, var gift Þór Halldórs-
syni viðskiptafræðingi sem lést árið
1970 og eru dætur þeirra tvær.
Núverandi sambýlismaður Svövu er
Guðmundur Sveinbjamarson klæð-
skeri. Guðrún Björg er starfsmaður
norska ríkisútvarpsins.
Öllum framantöldum og afkom-
endum þeirra votta ég samúð mína
og einnig bið ég um styrk móður
minni til handa sem nú lifir ein systk-
ini sín þijú.
Að leiðarlokum er mér efst í huga
þakklæti fyrir að hafa fengi að vera
samferða Svövu Ásdísi um hríð.
Jón K. Hansen.
til bemskuáranna á Njarðargötunni
fer ekki hjá því að fullorðinn maður
geri' sér grein fyrir þeim áhyggjum
sem Svava hefur haft af velferð
dætra sinna. Hvemig hún leysti sín
efnislegu vandamál er mér ráðgáta
en eitt er víst að viljinn til að standa
á eigin fótum var óbifanlegur. Svava
var mjög vinnusöm og verklagin og
rak heimili sitt þannig að sómi var
að.
Upp úr 1950 hóf hún störf hjá
saumastofu Gefjunar og starfaði hún
þar uns hún hætti fyrir aldurs sak-
ir. Hér er ekki annað unnt en minn-
ast þess hvernig húsið á Njarðargöt-
unni var ævinlega fullt af bömum
og seinna unglingum eða ungu fólki,
öllum var tekið eins og um nákomna
ættinga væri að ræða og eftir að
dætur Svövu stofnuðu eigin fjöl-
skyldur hélst sá siður að heimsækja
Svövu vikulega og þannig fylltist
húsið af glaðværum bamahlátri um
hveija helgi og á stórhátíðum. Ætt-
ingjum Davíðs að vestan og vensla-
fólki að austan stóð heimilið ætíð
opið og var því oft gestkvæmt á
Njarðargötunni.
Er ellin sótti á og heilsu Svövu
tók að hraka dvaldist hún hjá dætr-
um sínum um skeið en í byijun árs
1989 fluttist hún á Skjól og hlaut
hún þar hinna bestu umönnun hins
ágæta starfsfólks.
Svava frænka var af þeirri kyn-
slóð sem gerði ekki kröfur til ann-
arra en sjálfs sín. Mannkostir eins
og dugnaður, óeigingimi, æðmleysi
og virðing fyrir öðmm vom henni
samgrónir. Yfir henni hvíldi ævin-
lega einhver heiðríkja og ellin sem
tók sinn toll af andlegum og líkam-
legum kröftum náði ekki að deyfa
þá birtu sem lýsti af henni í návist
bamabama og afkomenda þeirra er
þau komu í heimsókn á Skjól.
Frá því ég man eftir mér var það
óijúfanlegur þáttur jólahátíðarinnar
að heimsælq'a ömmu á Njarðargöt-
unni á aðfangadagskvöld. Þar komu
saman flestallir afkomendur ömmu
til að halda saman gleðileg jól, sýna
sig og sjá aðra.
Eftir að þessi siður lagðist af
missti jólahátíðin mikið af hátíðleik
sínum og áhrifum í huga mér. Alltaf
tók amma á móti þessum stóra hópi
bama og bamabama af sama dugn-
aði og óeigingimi. Lítið bam hugs-
aði ávallt til þessara ættarmóta með
tilhlökkun enda gekk mikið á.
Það var einnig algild venja að
smærri einingar ijölskyldunnar
komu saman hjá ömmu einu sinni í
viku, á sunnudögum. Alltaf fengum
við bömin pönnukökur hjá ömmu,
auk ástar og hlýju.
Einhvem veginn tengist það mjög
skýrt í huga mér að á þeirri stundu
er þessum fjölskyldufundum tók að
fækka, var ég ekki lengur bam.
Þess vegna mun amma alltaf vera
ofarlega í æskuminningum mínum.
Og nú hefur amma loks fengið
hvíldina sem hún átti skilda eftir
langt og lýjandi ævistarf sem þó
virðist svo gjöfult.
Það er erfitt að kveðja ömmu og
allt það góða sem með henni fer en
samt er svo auðvelt að unna henni
hvíldarinnar. Nú fer hún á fund eig-
inmanns síns eftir næstum hálfrar
aldar aðskilnað, nú öðlast sál hennar
frið. Hvíli hún í friði.
Davíð Logi Sigurðsson.
Fyrir 20 áram, þegar ég var tíu
ára gömul, var mín helsta skemmtun
á sunnudögum að fara á Njarð-
argötu 35 og fá pönnukökur hjá
ömmu. Öll fjölskyldan safnaðist
saman í borðstofunni hjá ömmu og
t Faðir okkar, EINAR KJARTAN ÓLAFSSON, Funafold 55, áður Látraströnd 26, Seltjarnarnesi, lést þriðjudaginn 20. október í Landspít- alanum. Útförin verður auglýst síðar. Börn hins látna. ’

Útför föðursystur okkar, KATRÍNAR HREFNU BENEDIKTSSON, fer fram frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 22. október kl. 15.00. Einar Benediktsson, Katrín Svala Daly, Valgerður Þóra Benediktsson, Oddur Benediktsson, Ragnheiður Kristín Benediktsson.

t Útför HJÖRLEIFS VILHJÁLMSSONAR, fyrrum bónda á Tungufelli í Lundarreykjadal, verður gerð frá Lundarkirkju laugardaginn 24. október kl. 14.00 Fyrir hönd vina og vandamanna, Olga Júlíusdóttir og börn. MMjpý’' '• Ttvf'y

það var talað og hlegið. Þessi siður,
að fara á Njarðargötuna á sunnu-
dögum, hélst þar til amma flutti
vegna heilsubrests. Minningin um
ömmu mína sitjandi brosandi við
borðsendann á hveijum sunnudegi
er góð minning. Ég vil trúa því að
amma mín hafi átt góða ævi og að
hvíldin sé henni kærkomin.
Hvíli amma mín í friði.
Og þegar þú hefur náð ævitindingm
þá fyrst munt þú hefja íjallgönguna
og þegar jörðin krefst líkama þíns
muntu dansa í fyrsta sinn.
(Kahlil Gibran)
Rannveig.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við guð um þúsund ár.
Hún amma á Njarðó er dáin.
Þrátt fyrir að heilsu hennar hafí
farið hrakandi undanfarin ár kemur
dauðinn alltaf á óvart. í okkar huga
var amma höfuð fjölskyldunnar. Hún
var bæði ósérhlífín og örlát en bar
ekki tilfinningar sínar á torg.
Amma missti afa okkar árið 1945
þegar Dettifoss fórst og sá upp frá
því, ein síns liðs, um að ala önn fyr-
ir fímm ungum dætram. Dugnaður
hennar og styrkur var í okkar augum
aðdáunarverður enda var hún úti-
vinnandi fram á áttræðisaldur.
Á Njarðargötu 35 hefur alla tíð
verið opið hús fyrir vini og vanda-
menn og kom þar enginn inn nema
þiggja góðgerðir. Á neðri hæð húss-
ins bjuggu Anna systir hennar og
Martin maður hennar, sem nú er
látinn. Á efri hæðinni bjó hún amma.
Mikill samgangur var á milli íbúa
hússins alla tíð og oft mikið fjör
þegar bamaböm beggja komu í
heimsókn. Anna hefur nú misst syst-
ur og góða vinkonu. Guð veiti henni
styrk í sorg sinni.
Minningar okkar um ömmu á
þessari stundu tengjast flestar á einn
eða annan hátt tíðum heimsóknum
okkar til hennar. Á hverju aðfanga-
dagskvöldi hittist fjölskyldan hjá
ömmu. Þar vora vissar hefðir hafðar
í heiðri en vegna virðingar okkar
fyrir ömmu vora þær aldrei brotnar
þrátt fyrir að biðin eftir pökkunum
virtist oft löng. í okkar huga var
þó hápunktur jólahaldsins þegar
amma opnaði pakkana frá okkur.
Þá biðu 11 bamaböm í ofvæni eftir
að sjá svipinn á henni þegar hún
opnaði pakkana.
f bernsku okkar hittist fjölskyldan
auk þess á hverjum sunnudegi hjá
ömmu. Hún vaknaði ætíð snemma
á sunnudagsmorgnum til þess að
undirbúa fjölskylduboð og vora
pönnukökumar hennar frægar.
Þessar heimsóknir okkar styrktu
fjölskylduböndin og búum við bama-
börnin að því í dag.
Söknuður okkar er mikill en við
vitum að á móti henni tóku þeir sem
fóra á undan og styrkir sú vitneskja
okkur í sorginni.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V.Briem)
Svava Krístín, Guðrún,
Svava Ásdís, Inga Jóna,
Kristín Ragnhildur.