Morgunblaðið - 21.10.1992, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. OKTÓBER 1992
33
Hjónaminning
Svavar Sigfinns-
son og Sigurbjörg
Magnúsdóttír
Að heilsast og kveðjast er lífsins
saga. Hinn 29. nóvember 1906
heilsaði Svavar Sigfinnsson fyrsta
jarðvistardegi sínum austur á Seyð-
isfirði, þar sem hann fæddist í þá
stóru Bræðraborgarætt,. sem þar
var, og tæpum 86 árum síðar, eða
hinn 29. september 1992, kvaddi
hann jarðvist sína hér á Borgarspít-
alanum í Reykjavík. Mestan hluta
starfsævi sinnar var hann búsettur
í Ytri-Njarðvík, fyrst sem múrara-
meistari, svo leigubílstjóri, síðan
bílstjóri hjá Sérleyfisbifreiðum
Keflavíkur. Svavar var traustur
starfsmaður við öll þau störf sem
hann vann, til dæmis fékk hann
viðurkenningarskjal frá Keflavík-
urbæ fyrir slysalausan akstur öll
þau 17 ár er hann ók hjá þeim.
Ég kynntist Svavari fyrst er ég '
varð tengdasonur hans og síðar
veiðifélagi, en Svavar var mjög
kappsamur laxveiðimaður hin síðari
ár og fórum við oft nokkrar veiði-
ferðir á sumri, þá voru alltaf rædd
hin ótrúlegustu mál að kvöldi.
Þó að Svavar væri í eðli sínu
stjórnsamur maður fór hann alltaf
eftir ráðleggingum frá mér í sam-
bandi við okkar veiðiferðir, þar var
fullt samkomulag okkar á milli.
Svavar var dulur á sinn innri mann,
en í kvöldrabbi veiðiferðanna bar
margt á góma og eitt sinn sagði
Svavar: „Eg held að þú sért sá eini
sem þekkir mig eins og ég raun-
verulega er,“ og geymist það í
minningunni.
Svavar var oftast léttur í lund,
hress í tali og stutt í grín og glens.
Um áttrætt fór hann að læra sund
og var hann fljótur að ná tökum á
því, stytti það honum stundir að
fara í Laugardalssundlaugina og
rabba við þá sem hann kynntist
þar, ekki var það síður ánægjulegt
að geta komið við hjá Erlu dóttur
sinni og Jóni á Bugðulæk 8 því þar
fann hann sig heima, enda allt fyr-
ir hann gert, sem honum hentaði í
hvert sinn.
Oft sagði Svavar mér frá upp-
vaxtarárum sínum og erfiðleikatím-
um síðar á ævinni, sem hann slapp
ekki við frekar en margur annar.
En alltaf þegar sagt var frá erfið-
leikum, þá kom að Sigurbjörg gerði
þetta eða ráðlagði hitt, sem- sagt
Svavar stóð aldrei einn í þeim vanda
og erfiðleikum sem upp komu
hveiju sinni á lífsleiðinni meðan
hennar naut við og eftir andlát Sig-
urbjargar 2. ágúst 1985 fannst
honum lífið tilgangslítið og erfitt,
því er ég viss um að Svavar var
feginn að fá að kveðja, ekki síst
þar sem heilsan var svo léleg að
hann var að mestu leyti á spítala
síðasta ár. Óska ég honum góðrar
heimkomu til æðri staða og meira
að starfa Guðs um geim.
Eiginkona Svavars, tengdamóðir
mín, var Sigurbjörg Magnúsdóttir
frá Hnjóti í Örlygshöfn, fædd 5.
apríl 1907, dáin 2. ágúst 1985. Hún
var Svavari traust eiginkona, hag-
sýn og umhyggjusöm húsmóðir,
sem hlúði að öllum er minna máttu
sín í lífinu, til dæmis sparaði hún
við sig til að veita öðrum. Þetta
vissi Svavar og líkaði vel, þó að
hann segði ekkert þar um. Bjuggu
þau hjón lengst af í Ytri-Njarðvík,
þar áttu þau fallegt heimili sem var
stolt þeirra, sem fylgdi þeim einnig
er þau fluttu til Reykjavíkur 1980
í litla íbúð til Magnúsar sonar síns
í Máshólum 10. Gestrisni og heimil-
ishlýja fylgdu þeim alla tíð, þeirra
stoð og styrkur var að Vilborg,
tengdadóttirin, veitti þeim um-
hyggju og hjálp við húshaldið í
Máshólum þegar veikindi Sigur-
bjargar urðu erfiðari. Ennfremur
leit hún til með Svavari öll hans
einmana ár og kunnu þau henni
þakkir og virðingu fyrir.
Vil ég minnast þeirra með kæru
þakklæti, fyrir hlýhug í minn garð.
Blessuð sé minning þeirra hjóna.
Hermann Þorsteinsson.
Kveðjuorð
Jónas Þórólfsson
Sólrún Anna Jóns-
dóttír — Minning
Fædd 22. ágúst 1915
Dáin 11. október 1992
í gær kvöddum við elsku ömmu
okkar í hinsta sinn. Fór útförin fram
frá Dómkirkjunni, sem er mjög við-
eigandi fyrir ömmu okkar þar sem
miðbærinn var henni alltaf mjög
hjartfólginn.
Amma fékk hægt andlát eftir
stutta sjúkrahúslegu. Kom andlátið
frekar óvænt, því tveimur dögum
áður var hún orðin svo hress að
jafnvel mátti búast við henni aftur
fljótlega, en skyndilega hrakaði
henni og kvaddi hún þennan heim
að morgni 11. október sl.
Þegar við hugsum um ömmu
okkar kemur fyrst upp í hugann
hvað hún mundi alla afmælidsga
vel. Enginn afmælisdagur í fyöl-
skyldunni allri leið án þess að amma
hringdi eða kæmi til þess að óska
til hamingju.
Ekki er heldur hægt að minnast
ömmu án þess að nefna hve hún
var mikill aðdáandi ensku knatt-
spyrnunnar. Alltaf var gott að
droppa við hjá henni og afa í Breiða-
gerði og fá sér kaffibolla. En við
komum helst ekki á þeim tíma er
enska knattspyman var í sjónvarp-
inu. Sérstaklega ekki ef sýnt var
frá Manchester United sem var
hennar lið.
Alltaf gat amma talað um alla
hluti af miklu raunsæi og var alltaf
vel meðvituð um hvað var að ger-
ast í þjóðlífinu.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem).
Elsku afi megi Guð gefa þér
styrk í þessari miklu sorg er þú
kveður þmn lífsförunaut. Einnig
viljum við votta þér, pabbi, systkin-
um þínum og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
Davíð, Kristján,
Sóla og Asta.
Jónas Þórólfsson, Lynghaga,
Miklaholtshreppi, var fæddur 15.
október 1925. Hann andaðist 2.
október 1992 og var jarðsunginn frá
Fáskrúðarbakkakirkju 10. október.
Gamall skipsfélagi er genginn á
vit feðra sinna og var jarðsunginn
síðastliðinn laugardag, 10. þ.m.
í sambandi við bók sem verið er
að semja og er væntanleg á markað
eftir tæpt ár, stóð undirritaður í
bréfaviðskiptum við Jónas sem hafði
lagt til meðal annars ljósmyndir,
ómetanleg gögn í slíku tilfelli.
Lítið brot úr fyrsta kafla handrits-
ins, þar sem hinn látni kemur við
sögu, langar mig að birta í minningu
Jónasar. Og með þessum fáu línum
vil ég votta ekkju, börnum og barna-
börnum hans samúð mína og minn-
ingu vinar virðingu. Þannig hefst
þetta kaflabrot.
— Þegar hann var hjálparkokkur
hjá Alla kom það oft fyrir að hann
var sendur fram í neðri lúkar, sem
var notaður fyrir búr, aðallega und:
ir þurrmat, kex, sykur, hveiti o.fl. í
þetta sinn átti hann að sækja í stærð-
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞÓRARINN LOFTSSON,
Nýbýlavegi 102,
Kópavogi,
áðurtil heimilis
á Hólabraut 19,
Akureyri,
verður jarðsunginn fimmtudaginn 22. október kl. 10.30 frá Foss-
vogskapellu.
Valný Eyjólfsdóttir,
Ragna Þórarinsdóttir, Þorgrímur Magnússon,
Steinþór Þórarinsson, Laufey Jóhannsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir sendi ég öllum þeim, er sýndu mér hlýhug og
vinsemd við andlát og útför eiginmanns míns,
EINARS H. EINARSSONAR
frá Skammadalshóli. *
Guð blessi ykkur öll.
Steinunn Stefánsdóttir.
t
Hugheilar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, stjúpföður, tengdaföður, afa og bróður,
KRISTJÁNS GUÐMUNDSSONAR,
Vallargerði 4B,
Akureyri.
Ásta Valhjálmsdóttir,
Sesselja Stefánsdóttir, Þorsteinn Þorsteinsson,
Ólafur Stefánsson,
Oddný Stefánsdóttir,
barnabörn,
Jóhann Guðmundsson,
Aðalgeir Guðmundsson.
ar vaskafat beinakex og kringlur.
Framhjá opnum dyrunum að vélar-
rúminu lá leiðin og í kýrauganu á
kyndiklefanum blesir við honum
sveittir og sótugur haus kyndarans
með glottandi ásjónu. Hann hafði
nokkrum sinnum átt í eijum við
kauða svo hann gekk greiðum skref-
um framhjá ögrandi smettinu. í
bakaleið þá hann nálgast vélarrúm-
ið, veitir hann því athygli að kýraug-
að er hauslaust og uggir ekki að
sér, skörungur með meters löngu
skafti er brugðið leiftursnöggt út
um augað og lýstur vasafatið sem
hann bar, með þeim afleiðingum að
það fellur með dynk og innihaldið
skoppar um rakt dekkið. Án þess
að hirða um það sem niður fór, snar-
ast hann inn á ristina yfir vélinni
og hjólar í kyndarann sem ekki átti
á slíku von. Hefy'ast nú miklar svift-
ingar þama hátt yfir vélinni, sem er
í gangi. Reiðin sauð og vall í bijósti
hans og gaf honum aukið afl og
fyrr en varði er hann kominn með
kyndarann illan viðureignar út á
dekkið þar sem þeir stappa og velt-
ast um í kaffimeðlætinu. Skipið var
á fullri ferð, mannskapurinn í bátun-
um að glíma við síldarkast, kallinn
í efribrúnni með sjónauka, skimandi
eftir haffletinum og dekkmaðurinn
Jónas, að sinna sínum störfum uppi
á hvalbak, bograndi bakvið vinduna.
Nú fór að segja til sín aldurs og
stærðarmunur. 1 ofsabræði hafði
kyndaranum aukist máttur og tókst
að koma honum upp á lunninguna,
yfir hana, út fyrir borðstokkinn og
þar hélt hann sér af öllum kröftum,
lafhræddur með freyðandi sjóinn
fyrir neðan sig og kyndarann bijál-
aðan yfir sér, beijandi á handarbök
hans. Hér var barist upp á líf og
dauða.
Jónasi á hvalbaknum er augnablik
litið upp frá vinnpnni og sér hvað
fram fer. í löngu stökki framaf
bakkanum niður á blautt hált dekk-
ið, flýgur Jónas líkt og Skarphéðinn
forðum og rennir sér fótskriði á
kyndarann sem við það fellur hljóð-
andi á þilfarið og kippir honum inn-
fyrir borðstokkinn. Aumur og
sneyptur skjögraði kyndarinn inn í
vélarrúmið og hafði hljótt um sig
upp frá því. Með fögrum orðum
þakkaði hann Jónasi lífgjöfína og
stoltur var hann lengi á eftir af að
eiga annað eins hreystimenni og
Jónas fyrir vin.
Hassi.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
ÓLAFAR RAGNARSDÓTTUR,
írabakka 10.
Ragnar Guðlaugsson,
Erna Martinsdóttir, Gfsli Björgvinsson,
Rósa Martinsdóttir, Ásgeir Hailgrímsson,
Karl Martin Ásgeirsson.
t
Hjartans þakklæti fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við fráfall og útför ástvinar
míns,
HELGALÁRUSSONAR
frá Kirkjubæjarklaustri.
Guð blessi ykkur öll.
Valgerður Jónsdóttir.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vinarhug vegna fráfalls
ÞORSTEINS EINARSSONAR,
Skiphóli, Garði,
og
ÁSMUNDAR STEINS BJÖRNSSONAR,
Sunnuhvoli, Garði,
sem fórust með mb. Sveini Guðmundssyni GK-315 þann
10. september sl. Þá viljum við þakka þeim fjölmörgu, sem tóku
þátt í leit á sjó og landi og öllum sem aðstoðuðu okkur á einn
eða annan hátt.
Guð blessi ykkur öll.
Aðstandendur.