Morgunblaðið - 08.12.1992, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. DESEMBER 1992
nn ötttj i7
ir hendumar á
okkur og örugglega ekki að ástæðu-
lausu. Hann ætlar Lúlla önnur verk-
efni og þó svo að við sjáum elsku
drenginn okkar ekki aftur í þessu
lífí, þá er það öruggt að hann er
þjá okkur öllum stundum. Hann er
~—Löruggum höndum hjá Bjama afa
sínumllg saman vaka þeir yfír og
passa okkur hin.
seei h:
laMaaaa
tekur Hann fram fyrir
Lúðvík H. Geirs-
son - Minning
Fæddur 17. nóvember 1972
Dáinn 29. nóvember 1992
Þau fljúga, dagur og friðsæl nðtt
í framtíðar þrotlausa geima.
Hið liðna blikar sem blásljama her
að baki komandi heima.
Þær hrapa margar í húm og nótt,
en hinar sem kvðldstjömur skína.
Þin endurminning er ein af þeim,
sem aldrei mun ljðmanum týna.
Því allt sem er bundið við yndi, vor
og æskunnar svifléttu drauma,
það leiðir fram stjðmublik ijðs við hvert spor,
sem leiftra um framtíðarstrauma.
(Hulda)
Mig langar í örfáum orðum að
minnast góðs vinar, Lúðvíks, sem
nú er horfinn yfír í annan heim.
Ég kynntist Lúlla fyrir um tveim-
ur árum, þar sem hann var einn
besti vinur unnusta míns. Ég kunni
strax mjög vel við þennan fríska
strák og þó ég hafi ekki þekkt hann
mjög lengi, þótti mér afskaplega
vænt um hann og mér fannst ég
hafa þekkt hann í mörg ár. Hann
var mjög einlægur og gátum við
talað saman svo tímunum skipti um
heima og geima, alvarleg málefni
jafnt sem önnur. Þær eru ógleyman-
legar stundimar sem við áttum með
Lúlla og alltaf rifjast upp fleiri og
fleiri.
Það er erfítt að sætta sig við að
sjá hann ekki aftur en minningin
um bjartleitan, hugsandi pilt og
góðan vin hverfur aldrei.
Fari minn vinur vel.
Lítilli dóttur, unnustu, foreldrum
og systram votta ég mína innileg-
ustu samúð. Megi góður Guð
styrkja ykkur í mikilli sorg.
Elfur Erna Harðardóttir.
Kynni mín af Lúlla hófust fyrir
tæpum þremur áram. Ég hitti hann
fyrst f húsi foreldra hans í Garðabæ,
þar sem ég var gestkomandi hjá
systur hans Björgu og mági Þórði.
Hann kom mér fyrir sjónir við
fyrstu sýn sem snaggarálégur
strákur sem geislaði af lífsorku.
Kynni okkar Lúlla hófust þó fyrst
fyrir alvö*u þremur mánuðum síð-
ar, þegar hann kom og sagði við
mig, að hann hefði áhuga á að
heija nám í bakaraiðn. Fljótlega
eftir það hóf hann vinnu sem læri-
sveinn í bakaríinu Þremur fálkum.
Þar vann ég með Lúlla í eitt og
hálft ár, en síðan skildu leiðir, því
ég lét af störfum í bakaríinu og
síðar fluttist ég vestur um haf.
Sem lærisveinn í bakaraiðn vann
Lúlli samviskusamlega og átti sann-
arlega framtíðina fyrir sér í þeirri
grein. Margar ánægjulegar stundir
áttum við saman í bakaríinu og
utan þess, og það var mér mikið
áfall að heyra að Lúlli væri ekki
lengur meðal okkar.
Lúlli eignaðist eina dóttur sem
veitti honum og fjölskyldu hans
mikla ánægju.
Ég vil að lokum þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast svo góðum
dreng og kveð hann með miklum
söknuði.
Ég votta unnustu Lúlla, Jónu,
systranum Björgu og Svandísi, for-
eldram hans, Geir og Guðrúnu,
hans ástkæra bami Sirrý Björt og
öðrum aðstandendum mína dýpstu
samúð og megi góður Guð styrkja
^au..í þeirra miklu sorg.
Ágúst Felix.
Það er alveg ótrúlegt hvað Guð
almáttugur getur stundum verið
miskunnarlaus. Hann tekur frá
okkur ættingja og vini, og hversu
sárt og ósanngjamt okkur finnst
það vera þá getum við ekkert gert
og ekkert sagt. Hann er búinn að
ákveða og hann ræður. Við eram
skilin eftir harmi slegin og fáum
engar skýringar. Þessari reynslu
urðum við fyrir þann 29. nóvember
sl., þegar ástkær frændi okkar,
Lúðvík Hafsteinn Geirsson, var
kallaður yfír móðuna miklu. Lúlli,
eins og hann var oft kallaður, var
aðeins tvítugur að aldri og átti því
allt lífið framundan og það er erfítt
að sætta sig við það að drengur í
blóma lífsins sé tekinn burt frá fjjöl-
skyldu sinni og vinum svona snögg-
lega. En nú eins og svo oft áður
Við eigum dýrmætar minningar
um yndislegan frænda sem alltaf
var brosandi, kátur og hress og
vildi allt fyrir alla gera, minningar
um duglegan strák sem var ákveð-
inn í því að koma sér áfram, fara
í Iðnskólann eftir áramót og klára
að læra bakaraiðnina. Minningar
um skemmtilegan, aðlaðandi ungan
mann sem heillaði okkur öll. Þessar
og svo ótal margar aðrar minningar
um Lúlla frænda munum við geyma
um aldur og ævi.
Elsku hjartans Gunna, Geir og
Qölskylda. Guð veri með ykkur,
blessi ykkur og styrki í þessari
miklu sorg.
Gróa og Jón Axel.
Það var svo margt, sem fólkið fann
fagurt og gott við sveininn þann.
Eðlilegt var að harma hann.
Hugina flestum betur vann.
Nú hressi engan hlátur þinn
og horfið bros á fðlri kinn,
er byrgja fðgru blikin sín
hin bláu, skæru augu þín.
(Vor að Skálholtsstað.)
Okkur langar með nokkram orð-
um að minnast góðs vinar og félag-
a, hans Lúlla, sem við kveðjum í
dag hinstu kveðju. Það era fjögur
ár síðan við kynntumst honum og
þær stundir sem við áttum með
honum munu aldrei líða okkur úr
minni. Brosið og hláturinn hreint
ógleymanlegt, var nokkuð sem ein-
kenndi Lúlla. Góða skapið geislaði
af honum og þess egna spyr mað-
ur: Af hveiju var hann tekinn frá
okkur? En við því fást engin svör
en við trúum því að honum líði vel
hjá Guði og þar hafí honum verið
ætlað meira og æðra hlutverk. Við
kveðjum hann með söknuði ogtrega
og þökkum honum fyrir allt. _
Fjölskyldu hans og hans nánustu
vottum við okkar dýpstu samúð og
megi góður Guð styrkja ykkur í
þessari miklu sorg.
Blessuð sé minningin um Lúlla.
Harpa Línd, Sirrý, Lilja
Björk og Steinunn Eir.
frá Þýskaiandi.
Glæsileg samstæð lína
sem hefur vakið verð-
skuidaða athygli.
Kaffivélar, brauðristar, vöfflujárn
eggsuðutæki. Fjölbreytt úrval.
Einar
Borgartúni 28 S 622901 og 622900
Nýverið hélt yfir móðuna miklu
hann elsku Lúlli okkar sem okkur
þótti svo vænt um. Það vora ófáar
stundimar sem hann átti með Jónu
systur og okkur Qölskyldunni og
er hans þvi sárt saknað.
Mín fyrstu kynni af Lúlla vora á
sameiginlegum vinnustað okkar þar
sem hann vann vegna náms síns
sem hann stefndi á að ljúka innan
tíðar. Það var ósjaldan sem hann
Lúlli tók á móti manni með sínu
sæta brosi og léttu lund og fékk
mann til að vakna almennilega í
morgunsárið. Hann bar þá góðu
mannkosti að sjá ávalit það góða í
fari fólks og var ákaflega hjálpsam-
ur í starfi og leik lífsins.
Lúlli bar mikla umhyggju fyrir
litlu dóttur sinni enda mjög stoltur
af henni. Það var gaman að fylgj-
ast með þeim feðginum takast á
við lífið og megi góður Guð vemda
hana í framtíðinni því missirínn er
mikill.
Samband Jónu og Lúlla var bæði
náið og sérstakt, þau drógu fram
það góða í fari hvors annars og
styrktu hvort annað ef eitthvað
bjátaði á. Þau áttu margar ánægju-
stundir saman og sorgin er mikil
að þurfa að kveðja sinn kæra vin
í blóma lífsins. Megi góður Guð
styrkja systur mína á þessum erfíðu
timum.
Fljótlega eftir að samband þeirra
Lúlla og Jónu hófst var hann orðinn
einn af okkur í Vallhólmanum.
Hann tók virkan þátt í daglegu
amstrí fíölskyldunnar og var ávallt
fljótur til þegar þurfti að taka til
hendinni á heimilinu. Ef verk þurfti
að vinna var svar hans gjaman:
„Ekkert mál.“ Hann gladdi okkur
nyög með nærvera sinni og glað-
væram hlátri. Við getum lært
margt af samskiptum okkar við
Lúlla í leik og starfi og jákvæðu
lífsviðhorfí hans.
Lúlli var mjög bamgóður og
mynduðust fljótt góð tengsl milli
hans og Biyndísar, litlu systur okk-
ar. Lúlli var meira en kærastinn
hennar Jónu, hann var líka sérstak-
ur vinur Bryndísar, ævinlega boðinn
og búinn til að ræða um lífið og
tilveruna og það sem var efst á
baugi í lífí hennar hveiju sinni.
Hann gaf sér líka tíma til að bregða
á leik og gantast eins og honum
var lagið. Sömu sögu er að segja
af sambandi Lúlla við Sigga frænda
okkar og litu þau Bryndís og Siggi
ákaflega upp til hans Lúlla, sem
þeim þótti svo vænt um. Þau fá
vart. skilið því hann sé farinn til
Guðs, hann sem var svo kátur og
hress og góður vinur.
Minningin um ljúfan dreng mun
lifa í hjörtum okkar sem fengum
að njóta nærvera hans á lífsleiðinni.
Megi góður Guð styrkja Jónu
systur, foreldra, systur, dóttur, ætt-
ingja og vini Lúðvíks í sorginni.
Hvíli hann í friði.
Hlfn Bjarnadóttir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Grátnir til grafar
göngum vér héðan,
fylgjum þér vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
giaðir vér megum
þér síðar fylgja í friðarskaut.
(V. Briem.)
í dag kveðjum við vin okkar
Lúðvík Hafstein Geirsson. Það var
mikið áfall er við fregnuðum af
andláti hans sunnudaginn 29. nóv-
ember. Lúlli er látinn, hvers vegna
hann? Þennan vin okkar og skólafé-
laga munum við ekki sjá aftur í
þessu lífi. Æskuvinur fellur frá í
blóma lífsins.
Það era óteljandi minningar sem
við eigum um LúUa, minningar sem
ylja okkur um hartarætur á tímum
sem þessum.
Lúlli var einstaklega traustur og
góður félagi, ávaUt í góðu skapi og
hjálpsamur við aUa.
Það var svo margt sem við vinim-
ir gengum í gegnum saman. Ævin-
týrið byijaði f Flataskóla, við Iitlu
prakkaramir að stríða stelpunum
svona eins og gerist og gengur. í
Garðaskóla bættust fleiri í hópinn
og þá kviknaði áhuginn fyrir mótor-
hjólum og svo var aðal takmarkið
að ná bílprófínu þegar við voram
allir komnir upp í Qölbraut í
Garðabæ.
Það vora ófáar stundir sem við
áttum saman á heimili Lúlla í Ás-
búðinni. Okkur leið þar alltaf eins
og á eigin heimih' því ekki voru
foreldrar hans og systur síðri vinir
okkar. Þau tóku alltaf einstaklega
vel á móti okkur og þá sérstaklega
era gamlárskvöldin okkur minnis-
stæð. Við munum varla eftir að
hafa eytt gamlárskvöldi annars
staðar en heima hjá Lúlla, þar var
alltaf glatt á hjalla og allir velkomn-
ir. Núna þegar svona stutt er í
næsta gamlárskvöld er sárt að vita
til þess að hann verði ekki með
okkur þessi jól.
Þann 1. ágúst 1991 fæddist hon-
um lítil dóttir, Sirrý Björt, og unni
hann henni mikið.
Við viljum votta henni, foreldram
hans, systram, unnustu og öllum
öðram aðstandendum okkar dýpstu
samúð. Megi Guð styrkja ykkur á
stund sem þessari.
Þin mildhlý minning lifir,
svo margt að þakka ber.
Þá bjart og blítt var yfir,
er brosið kom frá þér.
Þú sólargeisla sendir
og samúð, vinarþel.
Með hlýrri vinarhendi
mér hjálpaðir svo vel.
(Guðriður S. Þóroddsdóttir)
Minningin um góðan dreng um
ávallt lifa.
Ræni, Doddi, Gunni og Beisi.
Sunndagurinn 29. nóvember
síðstliðinn var og verður alltaf í
okkar minnum, langur og mjög svo
sorglegur dagur.
Er okkur var tjáð að Lúðvík eða
Lúlli eins og við þekktum hann,
fyrram vinnufélagi okkar og góður
félagi, væri horfínn á vit æðri mátt-
arvalda, var sem tíminn stæði í stað.
Að Lúlli væri ekki lengur á með-
al okkar var óhugnanleg og óraun-
veraleg staðreynd. Hann var alltaf
jafn kátur og með jákvæðni sinni
gat hann oft létt manni lundina
þegar setti að manni leiða. Það var
altlaf jafn stutt í brosið og grínið
hjá honum. Við munum ávallt minn-
ast hans sem broshýrs og góðs
drengs.
Með þessum fátæklegu orðum
kveðjum við Lúlla, biðjum algóðan
Guð að vernda hann og leiða. Hvíli
hann í friði.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Jónu og fjölskyldu hennar,
Qölskyldu Lúðvíks og dóttur, Sirrý
Björt, vottum við okkar innstu sam-
úð. Megi Guð almáttugur styrlcja
ykkur á sorgarstund sem þessari.
Sigga og Inga.
Ungur maður sem átti lífið fram-
undan er skyndilega horfmn frá
okkur. Hann Lúlli er dáinn. Það er
staðreynd sem erfítt og sárt er að
trúa.
Við kynntumst Lúlla fljótlega
eftir að samband hans og Jónu
frænku okkar hófst. Það kom fljótt
í Ijós hve góður og vænn drengur
Lúlli var, hann var ævinlega boðinn
og búinn að leggja sitt af mörkum
og gerði það með bros á vör. Jóna
og Lúlli áttu náið og innilegt sam-
band sem gaf þeim báðum mikið,
sorg elsku frænku okkar er mikil
þegar hún kveður vin sinn í hinsta
sinn.
Lúlli gaf sér ævinlega tíma til
að spjalla við Sigga, litla frænda
Jónu, son okkar og bregða á leik
við hann og Amar litla. Sigga
fannst einstaklega gaman að fá að
fara í bíltúr með Lúlla, því hann
var svo flínkur bílstjóri, „sá besti".
Ef Lúlli og Jóna vora að passa þá
fannst Sigga nauðsynlegt að Lúlli
myndi sjá um að lesa eða svæfa.
Það er því stórt skarð höggvið í
vinahóp lítils drengs sem á erfítt
með að ski(ja að Lúlli sé farinn frá
okkur. Hann átti ákveðinn sess í
huga Sigga litla eins og okkar allra.
Lúlli var afar natinn við litlu
dóttur sina og sagði okkur gjaman
frá framföram hennar, stoltur á
svip. Hennar missir er mikill.
Það er margs að minnast þó
kynni okkar af Lúlla hafi verið stutt,
en við þökkum fyrir alla þá velvild
og hlýju sem við nutum af hans
hendi.
Elsku Jóna, foreldrar, systur,
dóttir og aðrir aðstanendur, við
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Minningin um
góðan og elskulegan dreng lifír.
Sirra, Pétur og synir.