Morgunblaðið - 28.01.1993, Blaðsíða 42

Morgunblaðið - 28.01.1993, Blaðsíða 42
mnmn MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. JANÚAR 1993 ©1989 UniverMl Press Syndicate þetta, er andirfa tnct5ur konu niinnar. ‘ Síðan mun ég benda á ýmis ör-yggisatriði, sem vantar aigjörlega... ... afmælisgjöf TM Rm. U.S Pat Off.—all rights reserved • 1903 Los Angetes Times Syndicate Ekkert kjaftæði drengur. Kysstu mömmu þína góða nótt... HÖGNI HKEKKVÍSI BRÉF TIL BLAÐSINS Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 681811 „Vér mótmælum ölP‘ Frá Valdimar Þórhallssyni: MÉR ER nærtækast að spyrja for- sætisráðherra á hvaða plánetu hann sé eftir að hafa rýnt örlítið í ára- mótagrein hans. Þegar hann svo í niðurlagi greinarinnar segir „við höfum gengið í gegnum það erfið- asta og menn hafa enga ástæður til að gefast upp eða springa á loka- sprettinum.“ Hvaða lokasprett er Davíð að tala um og hvað er þetta erfiðasta sem hann er að tala um þegar nú eiga sér stað stórfelldar skerðingar á lífskjörum almennings og þá helst bamafjölskyldum, öldr- uðum og öryrkjum. Nærtækast væri að hugsa sér manninn tala í eigin barm. Kannski hefur hann ferðast það mikið og risnan lyft upp hans launum sem hann getur búið skattfrjálst í haginn fyrir sig og sína með hlutabréfakaupum eða öðrum skattsparnaðarreikningum. Hitt í þessari setningu vekur mér spurn- ingu hvaða lokasprett er hann að tala um. Ekki hef ég séð neina fasta stefnu hjá þessari stjóm nema svo- kallaða hentistefnu. Ekki höfum við fengið að sját.d. hversu langan tíma lækkun skattleysismarka eigi að vera eða hækkun skattsprósentunn- ar á laun né hvort niðurfelling að- stöðugjalda fyrirtækja sé varanleg eða til einhvers ákveðins tíma sem ætti þá að veita þeim aðhald til endurskipulagningar reksturs og sóknar ef vit ætti að vera í. Þessi stjórn er algjörlega byggð á brauðfótum líðandi stundar sem er verri en hundurinn sem eltir þó bara rófuna því hún gerir ekkert nema að auka á glundroða og óham- ingju almennings með auknum álög- um, auknu atvinnuleysi, auknum skuldum fjölskyldnanna, aukinni sundrungu innan íjölskyldnanna sem kemur verst niður á þeim sem við ættum allt til að gera að hlúa að, þ.e. börnunum, því auðvitað finna þau til aukins vonleysis uppa- lenda sinna þegar útlitið dökknar stöðugt. Aukin sundrung meðal þeirra tekjuháu og tekjulágu og svona mætti lengi halda áfram. Ég spyr, af hveiju markar þessi stjórn ekki einhveija atvinnustefnu til lengri tíma fyrir utan sitt álver og EES? Þurfum við ekki að lyfta Grettistaki í íslenskum iðnaði með skipulögðu átaki til að hann geti vaxið og dafnað og lyft upp ís- lenskri velmegun? Það hljóta allir heilvita menn að sjá að ef við höfum ekki okkar undirstöður í lagi er ekkert að byggja á. Hér hefur alveg skort vilja og áræðni íslenskri stjórnvalda og iðn- aðurinn kominn veg allrar veraldar. Því er það áleitin spurning hvað við höfum með EES að gera er við getum lítið annað boðið en útflutn- ing fiskafurða. Kannski eru flestir búnir að gleyma neyðarúrræðum íslenskra stjórnvalda þegar að full EFTA aðild kom til í lok áttunda áratugarins og sælgætis- og hús- gagnaiðnaðurinn hrundi svo grípa þurfti til tímabundinna verndartolla á innflutning til að reyna að klóra í bakkann. Góðir landsmenn, á þessu nýja ári verðum við að spoma við og breyta vöm í sókn. Þessi stjórn er komin langt á villu veg með öllum sínum skammtímalausnum og úr- 28. desember sl. barst mér í hendur bréf, póststimplað í Kiel 15. desem- ber, en bréfið er ranglega borið út, enda varla von á öðru því utaná- skriftin er: Nanna Gunnarsson, Garðabæ, Reykjavík, Island. Síðan hefur heimilisfangi mínu verið bætt við í utanáskriftina og strikað yfir Garðabæ. í bréfínu er að finna andláts- og útfarartilkynn- ingu manns að nafni Joachim Röer, sem lést þann 11. desember. Fjöldi fólks skrifar undir bréfið, þar á meðal ekkjan: Wenka Röer, fædd Bombor. Ég geng út frá því sem vísum hlut að póstþjónustan hafi síðan flett upp í símaskrá eða þjóðskrá og ræðaleysi sem gerir bar vont verra um leið og hún breikkar bil fólks svo um munar og enginn veit hvar endar. Mín ósk væri sú að hér á landi mætti koma öflugur stjórn- málaflokkur sem setti iðnaðinn í öndvegi og gerði stjórnmálamennina ábyrga svo þeir kæmust út úr fíla- beinstumi sínum og stæðu ábyrgir gerða sinna (hver markaði og átti að standa ábyrgur fyrir íjárhagsá- ætlun Perlunnar og Ráðhússins og hvaðan komu þeir peningar annars staðar en úr vasa Reykvíkinga sjálfra, ég krefst svara sem einn þeirra) og stæðu og féllu með þeim líkt og stjórnendur fyrirtækja verða að gera. Mín tillaga væri að nafn þess flokks ætti að heita „Iðnaðarflokkur íslands". Oft var þörf en nú er nauð- syn. Ég hvet alla heiðvirða og ábyrga íslendinga (þá meina ég einnig alþingismenn) að tjá sig, því oft veltir lítil þúfa þungu hlassi. „Þessi stjóm verður að fara frá og nýtt afl að koma til.“ Þetta talar fyrrverandi fylgjandi „Viðeyjarundursins" sem telur að undrið sé að breytast í martröð. VALDIMAR ÞÓRHALLSSON, Jakaseli 27, Reykjavík. ákveðið að taka áhættuna á því að senda bréfíð til Nönnu Gunnarsdótt- ur, en því miður var þar veðjað á rangan hest. Hvernig sem ég grufla get ég ekki komist að þeirri nið- urstöuð að ég kannist við neitt nafn- anna í bréfinu, hvorki nafn hins látna, ekkjunnar, né heldur barna eða tengdabarna. Mér þykir hins vegar ólíklegt að bréfið hafí verið sent algera erindisleysu alla leið til íslands og því vil ég reyna mitt besta til að koma því til skila til réttra viðtakenda. Siminn hjá mér er 16591 ef einhver skyldi kannast við fyrrnefnda ijölskyldu og vilja fá bréfíð sent. Nanna Gunnarsdóttir, Fálkagötu 4, 107 Reykjavík. Sími 16591. Lýst er eftir eiganda bréfs Víkveiji skrifar Sparnaður er lykilorðið í þeim efnahagslegu þrengingum sem þjóðin býr við þessa stundina. Almenningur reynir að skera niður eigin útgjöld, fyrirtæki reyna að draga úr kostnaði og ráðherrar tala mikið um sparnað í rikisrekstri enda á ríkið auðvitað að fara fremst með gott fordæmi. En sparnaðurinn tekur stundum á sig sérkennilega mynd. Víkveiji heyrði til dæmis af heilbrigðisstofn- un þar sem fjárfestingar em ekki vel séðar eins og stendur. Svo hátt- ar þar til, að hluti starfsfólksins þarf að standa bakvaktir og ber þá á sér símboða svo hægt sé að kalla það í vinnu. Hins vegar er aðeins til einn símboði fyrir hvem vakthóp og þeir sem eiga bakvakt í hvert sinn hitta ekki þá sem þeir taka við af. En þeir þurfa að koma sím- boðanum á milli sín og þá er þrauta- ráðið að senda hann með leigubíl- um. Lesendur geta sjálfir reiknað í huganum hvað leigubílakostnaður- inn er fljótur að slaga upp í kostn- að þessara tækja, sem munu kosta 15-20 þúsund krónur. xxx Kunningi Víkverja, sem fór í kvikmyndahús á dögunum, kvartaði sáran yfir því, að geta ekki fengið minna magn af Coke en 0,4 lítra, 0,5 lítra eða 1,0 lítra, sem honum fannst vera of mikið magn. Gamla góða Kókflaskan innihélt 19 sl og var það að margra mati hæfilegt magn af þessum fræga drykk, svona rétt til þess að slökkva þorstann. Því ekki að selja þetta sama magn á stöðum eins og kvik- myndahúsum, a.m.k. gefa fólki kost á vali, vilji það ekki nema sem nem- ur einni lítilli Kók. xxx Víkveiji gerir sér fulla grein fyr- ir því að hann getur ekki tal- ist tilheyra þeim stóra og ágæta hópi manna og kvenna, sem hafa ávallt góðan undirbúning og fyrir- vara á öllu því sem þeir taka sér fyrir hendur. Af þeim sökum lentu Víkveiji og börn hans í heldur óskemmtilegri uppákomu í síðustu viku, sem að vísu varð að hinu skemmtilegasta ævintýri, þegar upp var staðið. Að vinnudegi afloknum, hugðist Víkveiji skella sér á skíði í Bláfjöllum. Um hádegis- bil var haft samband við símsvarann í Bláfjöllum og græna ljósið fengið á veður og færð. Undir kvöld var svo brunað í Bláljöll og rótast í gegnum nokkra skafla, þar til bíll- inn sat kirfilega fastur. Kominn var mikill skafrenningur og veður öll válynd og á allt aðra lund en hér í höfuðborginni hálfri stundu áður. x x x Enginn kom bíllinn, svo Víkveiji og börn hömuðust við að moka snjó frá bílnum, troða og ýta. Svona gekk það til í tvær klukku- stundir, og þá loksins uppskáru þau árangur af erfiði sínu og hægt reyndist að bakka bílnum niður brekkuna og snúa við og renna sér aftur inn á Suðurlandsveg. Við heimkomu var það fyrsta verk Vík- veija að hringja í Bláfjallasímsvar- ann, sem að sjálfsögðu átti að vera hans síðasta verk, áður en haldið var til fjalls. Og mikið rétt. Svarinn greindi frá því að lokað væri í Blá- fjöllum, vegna ófærðar og skaf- rennings. Víkveiji er staðráðinn í að láta sér eigin afglöp að kenningu verða og halda aldrei til fjalla öðru- vísi en verða sér fyrst úti um upplýs- ingar um veður og færð, því það er með ólíkindum hversu skjótt veð- ur geta skipast þegar til fjalla er komið.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.