Morgunblaðið - 28.01.1993, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ IÞROTTIR FIMMTUDAGUR 28. JANÚAR 1993
45
I
I
I
I
I
)
)
)
>
>
I
I
>
IÞROTTIR UNGLINGA / KARATE
Æfaaf
krafti
UNGLINGAR sem stunda kar-
ate æfa þessa dagana af krafti
fyrir Unglingameistaramótið í
karate en það fer fram í byrjun
næsta mánaðar.
Sex hópar stunda karate hjá Kar-
atefélagi Reykjavíkur þar af
þrír bama og unglingahópar. Áhugi
unglinga fyrir sjálf-
svarnaríþróttum hef-
Eiðsson ur au^*st a síðustu
skrifar árum og sex félög
bjóða upp á karate-
kennslu á stór-Reyjavíkursvæðinu.
Margir krakkar mæta á karateæf-
ingar en stór hluti þeirra er fljótur
að gefast upp að sögn Jóns Ivars
Einarssonar þjálfara.
„Margir byija að stunda íþróttina
með röngu hugarfari og halda að
þeir geti lært hringspörk á fyrstu
mánuðunum. Menn þurfa að vera
þolinmóðir, menn læra ekki allt í
einu. Sumir koma hingað gagngert
til að slást og læra fantabrögð en
reynslan hefur sýnt okkur að þeir
heltast fljótlega úr lestinni. Segja
má að um helmingur þeirra sem að
mæta á æfingar gefíst upp eftir þijá
mánuði enda eru fyrstu mánuðimir
erfíðir,“ segir Jón Ivar.
Flest karatefélög leggja mikið upp
úr upphitun og teygjum og því er
furðu lítið um meiðsli miðað við öll
átökin. Glóðaraugu eru þó líklega
algengari í karate en í flestum öðmm
greinum.
Unglingar sem æfa með Karatefélagi Reykjavíkur en þau æfa stift
fyrir Unglingameistaramótið. Frá vinstri: Ek Shetan, Vilhjálmur Svan Vilhjálms-
son, Ævar Sigþórsson, Bjarki Bjömsson og Ester Jónsdóttir. Á minni myndinni
á Ester í höggi við þjálfara sinn, Jón ívar Einarsson.
Meiri agi er í þessari íþróttagrein
en í flestum öðram. Þó að íslensk
karatefélög séu ekki rígbundin við
þá siði og venjur sem tíðkast í iþrótt-
inni á austurlöndum þá halda íslend-
ingar nokkuð i margar hefðir, svo
sem að hneigja sig fyrir hvort öðra.
Erfiðar æfingar
„Karate byggist á krafti og styrk
og eitt af því sem mér finnst gott
við íþróttina er að hún gefur manni
aukið sjálfstraust," sagði Ævar Sig-
þórsson. „Æfingamar fara svolítið
eftir þjálfuranum. Bestu þjálfararnir
keyra mann alveg út á æfingum.
Stundum er aðaláherslan lögð á fæt-
urnar og þá hefur það komið fyrir
að maður hefur varla haft kraft til
að staulast inn í búningsherbergi
eftir æfíngar.
„Kvenmenn era í minnihluta í
karate. Ester Jónsdóttir fékk áhuga
fyrir karate fyrir sex áram þegar
hún fylgdist með bróður sínum. Hún
mætti þá á sína fyrstu æfíngu og
er enn að. „Mér fínnst kata skemmti-
legast þó að ég kunni líka ágætlega
við kumite. Ég hef ekki fundið fyrir
því að strákamir skammist sín fyrir
að tapa fyrir mér en það getur stund-
um verið erfítt að fást við þá.“
JÚDÓ
Michel Vachun hefur þjálfað hér á
landi síðustu ár.
Snævar Jónsson er einn efnilegasti
júdómaður yngri kynslóðarinnar.
Sumir ætla sér að
verða bestir strax
í fyrsta tímanum
- segir Michel Vachun júdóþjálfari
„SUMIR sem koma hingað ætla
sér að verða bestir strax í
fyrsta tímanum en verða fyrir
vonbrigðum þegar þeir sjá að
það er ekki möguleiki og hætta.
Það er ekki erf itt að taka fram-
förum íjúdó en þaðtekurtíma
að ná góðum tökum á tækn-
inni,“ segir Michel Vachun,
landsliðsþjálfari sem einnig
þjálfar unglingahóp hjá Júdófé-
lagi Reykjavíkur tvisvar í viku.
BSorgunblaðið leit inn á æfíngu
_ hjá hópnum í fyrradag en
júdófélagið er með aðstöðu til
bráðabirgða undir búningsherbergj-
um Laugardalslaugarinnar. Aðstað-
an er langt frá því að vera fullkom-
inn og til að mynda setja steypusúl-
ur mark sitt á æfingasalinn. Helsti
kosturinn er hins vegar sá að júdó-
mennirnir geta brugðið sér í sund
og heitan pott eftir æfingarnar.
Vantar undirstöðu
„Strákarnir sem hingað koma eru
frekar klaufalegir og stirðir í byijun
og mér finnst vanta nokkuð upp á
undirstöðuna eins og til dæmis að
geta farið kollhnís svo eitthvað sé
nefnt. Þá skortir flesta kraft og
snerpu en það er hins vegar fljótt
að koma og flestir hafa náð tökum
á þessum atriðum eftir að hafa
mætt á nokkrar æfíngar “ sagði
Vachun.
Það eru undirstöðuatriðin eins
og að læra að detta sem aðallega
er kennt í fyrstu tímunum. Þá læra
menn brögð á gólfi en fá ekki að
tuskast á að neinu ráði fyrr en þeir
hafa náð góðum tökum á undirstöð-
unni. „Ég er ánægður með strákana
og þeir leggja sig fram og sýna
mikinn áhuga. Ég hefði ekkert á
móti því að sjá fleiri börn mæta á
júdóæfingar, en íslendingar eru
handboltaþjóð og júdó kemur ekki
til með að keppa við handboltann
um vinsældir, að minnsta kosti ekki
hér á landi.“
Snævar
ósigraður
ívetur
„ÉG vildi æfa oftar og þess
vegna byrjaði ég að æfa með
þessum hópi,“ sagði Snævar
Jónsson, tíu ára júdókappi úr
Ármanni sem einnig mætir á
æfingar hjá JR.
Snævar er sá eini í hópnum sem
náð hefur bláa beltinu en
hann hefur ekki tapað í vetur.
Hann var aðeins fimm ára þegar
hann byijaði að æfa. „Vinur hans
pabba sagði mér að ég ætti að fara
í þetta. Ég gerði það og sé ekki
eftir því. Tæknin skiptir mestu
máli og ég stefni að því að ná
langt,“ sagði Snævar sem hefur
verið ósigraður í vetur.
Daníel Helgason hefur æft júdó
í tvö ár en hann er einn af mörgum
úr Laugarnesskólanum. „Tveir
bekkjarfélagar mínir voru í júdó
og það var til þess að mér datt í
hug að byija að æfa,“ sagði Daníel.
Kristinn Guðjónsson sagði helsta
vopn sitt vera kraftinn; „Ég reyni
frekar að nota kraftinn því ég er
ekki með mikla tækni.“
Flestir drengirnir í þessum hópi
eru tíu ára.
Teygt á vöðvum eftir æfinguna. Mikil áhersla er lögð á teygjuæfingar í sjálfsvarnaríþróttum og það kemur í veg
fyrir meiðsli.