Morgunblaðið - 17.04.1994, Blaðsíða 25

24
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. APRIL 1994
+
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. APRIL 1994
25

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Árvakur h.f., Reykjavik
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Björn Vignir Sigurpálsson.
Kringlan 1, 103 Reykjavík. Símar: Skiptiborð 691100. Auglýsingar:
691111. Áskriftir 691122. Áskriftargjald 1400 kr. með vsk. á mánuði
innanlands. í lausasölu 125 kr. með vsk. eintakið.
Verkfallsaðgerðir
IMorgunblaðinu í gær var frá
því skýrt, að. flugvirkjar
hefðu boðað verkfall frá 25. apríl
til 30. apríl. Augljóst er, að
vinnustöðvun flugvirkja hlýtur
að hafa mjög truflandi áhrif á
starfsemi Flugleiða og verða fyr-
irtækinu dýr. Einar Sigurðsson,
blaðafulltrúi Flugleiða, sagði í
samtali við Morgunblaðið í gær,
að allt flug á vegum félagsins
mundi stöðvast mjög fljótlega
ef til verkfalls kæmi. Rekstur
flugfélaga er viðkvæmari nú á
tímum en rekstur vel flestra
annarra atvinnufyrirtækja, eins
og dæmin sanna. Flugfélög
leggja í gífurlega fjárfestingu í
tækjabúnaði og ekkert má út af
bera til þess að reksturinn standi
undir fjárfestingunni.
Staða Flugleiða hefur veikzt.
Fyrirtækið hefur ekki skilað
nægilega góðri afkomu og eigin-
fjárstaða þess hefur heldur
versnað á undanförnum árum.
Hvarvetna í nálægum löndum
hafa flugfélög átt við mikla erf-
iðleika að stríða á síðustu árum
og sum þeirra orðið gjaldþrota
og hætt starfsemi. Að stöðva
rekstur Flugleiða með verkfalis-
aðgerðum eins og málum er
háttað er glapræði. Flugvirkj-
amir, sem verkfallið boða, eru
með slíkum aðgerðum að grafa
undan sjálfum sér og sinni lífsaf-
komu um leið og þeir stofna
afkomu annarra starfsmanna
fyrirtækisins í stórhættu.
Flugleiðir hafa lagt út í gífur-
lega fjárfestingu á undanfömum
áram í nýjum flugvélum. Senni-
lega hefur félagið gengið heldur
langt í þeim fjárfestingum. Af
þeim sökum er full ástæða til
að hafa nokkrar áhyggjur af
stöðu þess. Ef rekstrarstöðvun
bætist við vegna verkfallsað-
gerða er alveg augljóst, að stefnt
getur í enn erfiðari stöðu fyrir-
tækisins.
Sú tíð er liðin að fámennir
starfshópar í fyrirtækjum geti
Ieyft sér að stöðva umfangsmik-
inn atvinnurekstur með þessum
hætti. Raunar er löngu tímabært
að taka til umræðu breytingar á
löggjöf, sem koma í veg fyrir
að fámennir hópar geti stofnað
lífsafkomu og atvinnuöryggi
fjölmennra starfshópa á sama
starfssviði í stórhættu. Þess
vegna ættu flugvirkjar að hugsa
sinn gang og endurskoða þessa
verkfallsboðun.
Raunar era flugvirkjar ekki
einir um að meta ranglega
möguleika á kjarabótum um
þessar mundir. Meinatæknar
hafa verið í verkfalli í u.þ.b.
hálfan mánuð og hefur það verk-
fall valdið umtalsverðri traflun
á rekstri sjúkrahúsa. Ekki skal
dregið í efa, að fjölmargir starfs-
hópar í landinu geta fært efnis-
lég rök fyrir því, að þeir eigi
rétt á kjarabótum. Kjami máls-
ins er hins vegar sá, að það
hafa engar breytingar, sem orð
er á gerandi, orðið á kjarasamn-
ingum misseram saman. Og það
er engin forsenda fyrir kjarabót-
um eins og ástatt er í atvinnu-
málum landsmanna. Hvemig
geta menn búizt við kjarabótum,
þegar þúsundir ganga um at-
vinnulausar?
Samningar um kjarabætur til
einstakra starfshópa hafa óhjá-
kvæmilega í för með sér keðju-
verkanir, sem enginn sér fyrir
endann á. í nágrenni við okkur
búa Færeyingar, sem hafa í full-
komnu óraunsæi reist sér hurð-
arrás um öxl. Viljum við fara
sömu leið?
Landsmenn verða að sætta sig
við það enn um sinn, að bætt
kjör era ekki í augsýn. Raunar
má þakka fyrir ef ekki verður
um viðbótar kjaraskerðingu að
ræða. Þess vegna er það rangt
mat á stöðunni hjá einstökum
fámennum starfshópum á borð
við meinatækna og flugvirkja,
að nú sé hægt að sækja bætt
kjör til vinnuveitenda. Svo er
ekki.
Til þess að landsmenn geti
búizt við bættum kjöram þarf
eitthvað af þrennu að gerast:
Fiskistofnarnir þurfa að ná sér
á strik og þorskveiðar að auk-
ast. Almenn uppsveifla þarf að
verða í efnahagslífi Vesturlanda.
Hún er komin af stað í Banda-
ríkjunum en tæpast að nokkra
marki í Evrópu, þótt fyrstu
merki hennar sjáist að vísu í
Bretlandi og að einhveiju leyti í
Þýzkalandi. Loks yrðu samning-
ar um nýtt álver mikil búbót. Á
meðan ekkert af þessu er orðið
að veraleika verða kjör lands-
manna í bezta falli óbreytt en
gætu átt eftir að versna enn.
HELGI
spjall
Oskar
Schindler,
1908-74

áini ini'in’il
1. en Lúsífer fór hugskot þeirra
Og þau lögðu hauskúpugulum
stein við stein luktum
á marmarahvíta gröf þína og sótsvartir þrumufleygar brenndu sig
þau sem áttu inní sólmyrkvaðan himin
að falla úr margvígðum reykháfi sem skelfur eins og Golgata
Auschwitz í athvarfslausum augum undir brennsluhvítri
eins og snjóflyksur úr svörtu kófi lík- þögn
brennsluofnanna og þeir dönsuðu striðsdans og það var eina skemmtun þeirra
meðan dauðinn og þeir dönsuðu til heljar
valdi sér eldivið þar sem reyklaus eldur
af gamalkunnri tilviljun logar við gin blóðhundanna.
og sótsvört jörðin 3.
blygðaðist sín Slökkvið ekki eldana
fyrir dauðhreinsaðar kveðjur rekið ekki djöflana út
af himnum. 2. En vélhyssumar því þeir era þáttur af sálarlífí dýrsins
breytið ekki dansandi
geltu byssumanni
í höndum þeirra í vængjaðan engii
og djöflar miskunnarlausra trúboða eins og sálgreinir
dönsuðu í sigurvissri breytið dýrinu í mann
vitund og beizlið djöflana eins og soltna sleðahunda
og enginn rak þá út á Grænlandsjökli.
eins og Kristur forðum M (meira næsta sunnudag)
LBERT GUÐMUNDS-
son varð þjóðsagnaper-
sóna ungur að árum.
Af honum og snilld
hans á knattspyrnu-
vellinum fóru sögur
hér heima, ekki sízt á
meðal ungs fólks. Þær
lifðu lengi. Ekki eru mörg ár síðan íslenzk-
ur menntamálaráðherra hafði orð á því
við viðmælendur sína, að hann hefði nán-
ast agndofa fylgzt með því á alþjóðlegum
fundi í París, hvílíka virðingu hinir æðstu
frönsku embættis: og stjómmálamenn
sýndu sendiherra íslands í París á þeim
fundi. Þeir höfðu á æskuárum fylgzt með
þessum snjalla knattspymumanni í Frakk-
landi.
í aldarljórðung var Albert Guðmunds-
son umdeildur stjórnmálamaður. Um hann
spunnust líka þjóðsögur á þeim vettvangi.
Almúgamanninum þótti gott að leita til
hans. Hann brauzt í gegnum Kerfið og
ýtti viðteknum venjum og reglum til hlið-
ar, ef honum þótti ástæða til og hann
hafði aðstöðu til. Hann hlaut vinsældir
almennings fyrir en embættismenn og
aðrir stjómmálamenn spurðu, hvers konar
fordæmi væri verið að skapa og hvort rétt-
mætt væri, að einn fengi það, sem öðrum
hefði verið neitað um.
Albert Guðmundsson naut sín bezt í
borgarstjóm Reykjavíkur og líklega hefur
honum liðið bezt á þeim vettvangi. Það
var áreiðanlega engin tilviljun, að þegar
hann sneri heim á ný eftir síðari starfsfer-
il sinn í Frakklandi beindist áhugi hans
ekki sízt að málefnum höfuðborgarinnar.
Albert Guðmundsson var einn af þremur
höfuðþátttakendum í þeim átökum, sem
stóðu í forystusveit Sjálfstæðisflokksins
seinni hluta áttunda áratugarins og í byij-
un þess níunda. Hann braut áratuga gaml-
ar hefðir með því að bjóða sig fram á lands-
fundi Sjálfstæðisflokksins 1979 gegn þá-
verandi formanni, Geir Hallgrímssyni.
Hann náði takmörkuðum árangri.
Nokkrum mánuðum síðar og í kjölfar
þessara átaka áttu þeir mörg trúnaðar-
samtöl, Geir Hallgrímsson og Albert Guð-
mundsson. Þau spönnuðu allmarga mánuði
og snerust um málefni Sjálfstæðisflokksins
og stjómmálaátök líðandi stundar. í kjöl-
far þessara samtala lét Albert Guðmunds-
son kyrrt liggja á landsfundi Sjálfstæðis-
flokksins tveimur árum síðar, þótt átökin
innan Sjálfstæðisflokksins væru harðari
en nokkru sinni fyrr vegna stjómarmynd-
unar Gunnars Thoroddsens.
Albert Guðmundsson átti lykilþátt í því,
að sú ríkisstjóm varð til, en hann tók ekki
þátt í henni. Hann tók skrefið til hálfs en
ekki til fulls.
Þegar Sjálfstæðisflokkurinn tók þátt í
ríkisstjóm á nýjan leik vorið 1983 varð
Albert Guðmundsson ráðherra. Hann hafði
ekki fylgi til ráðherradóms innan þing-
flokks Sjálfstæðismanna eftir það sem á
undan var gengið en naut nú stuðnings
Geirs Hallgrímssonar, sem beitti sér fyrir
því að Albert yrði ráðherra. Með því og
raunar mörgu öðru stuðlaði Geir Hall-
grímsson að einingu innan Sjálfstæðis-
flokksins og skilaði sameinuðum flokki í
hendur nýjum formanni haustið 1983.
Leiðir Alberts Guðmundssonar og Sjálf-
stæðisflokksins skildu veturinn 1987. Orð
eru dýr. Sennilega hefði ekki komið til
klofnings Sjálfstæðisflokksins og stofnun-
ar Borgaraflokksins, ef þáverandi formað-
ur Sjálfstæðisflokksins hefði ekki látið þau
orð falla á opinberam vettvangi, að Albert
Guðmundsson gæti aldrei orðið ráðherra
á ný.
Þótt þessi vinslit yrðu á milli Sjálfstæðis-
flokksins og Alberts Guðmundssonar mátti
glöggt finna það í samtölum við hann á
undanförnum árum að hann leit á sig sem
Sjálfstæðismann. Þar sem hann sat í Par-
ís og horfði til íslands fór ekki á milli
mála, að hugur hans stóð til starfa á vett-
vangi Sjálfstæðisflokksins, þegar heim
kæmi.
Morgunblaðið og Albert Guðmundsson
deildu hart um tíma. Blaðið taldi afstöðu
hans í deilum innan Sjálfstæðisflokksins
um nokkurra ára skeið hvorki flokki né
þjóð til framdráttar og lét þá skoðun í
ljósi. Albert Guðmundsson dró ekkert af
sér í gagnrýni á Morgunblaðið, ef honum
sýndist svo. Þrátt fyrir harkalegan ágrein-
ing á köflum var alltaf talsamband á milli
Alberts Guðmundssonar og forráðamanna
Morgunblaðsins. Hann var þeim kostum
búinn, að geta átt skoðanaskipti við dag-
blað, hvort sem var opinberlega eða í
einkasamtölum, þótt sjónarmið væru um
margt ólík. Slíkum stjómmálamönnum fer
fækkandi.
Eftir að Albert Guðmundsson hætti af-
skiptum af stjómmálum hélzt vináttusam-
legt samband á milli hans og forráða-
manna Morgunblaðsins. Að leiðarlokum
er hann kvaddur með virðingu.
Skipaflutn-
ingar og
verð dag-
blaða
REVKJAVIKURBREF
í MORGUNBLAÐ-
inu í dag, laugar-
dag, birtist athygl-
isverð grein eftir
Þórð Sverrisson,
framkvæmdastjóra
flutningasviðs Eim-
skipafélags íslands.
Greinin er athyglisverð fyrir þá sök, að
forráðamenn fyrirtækisins hafa bersýni-
lega lagt mikla vinnu í að kynna sér lausa-
söluverð og áskriftarverð dagblaða í
nokkrum löndum! Hvað skyldi nú valda
þessum skyndilega áhuga stjómenda Eim-
skipafélagsins á lausasöluverði og áskrift-
arverði dagblaða? Áhuginn virðist hafa
vaknað við svohljóðandi ummæli í forystu-
grein Morgunblaðsins 25. marz sl.:
„Hver svo sem niðurstaðan er um ná-
kvæmni í skýrslugerð Drewry fer tæpast
á milli mála, að sá kostnaðarliður atvinnu-
veganna, sem snýr að flutningum og upp-
skipun og útskipun, er hár miðað við það,
sem tíðkast annars staðar. í ljósi þess, að
kostnaður af þessu tagi skiptir miklu máli
og á dijúgan þátt í að skapa þann verð-
grunn, sem þjóðin býr við og með hliðsjón
af tilvitnuðum ummælum framkvæmda-
stjóra Sæfangs í Grundarfirði er full
ástæða til að frekari umræður fari fram
um þetta mál og að skipafélögin geri ítar-
legri grein fyrir sínum sjónarmiðum í þessu
máli, en þau hafa gert fram að þessu.“
Nú hafa forráðamenn Eimskipafélags-
ins orðið við þessari áskorun um ítarlegri
greinargerð fyrir sínum sjónarmiðum, með
tveimur greinum Þórðar Sverrissonar, sem
birzt hafa hér í blaðinu að undanförnu.
Sú fyrri fjallaði um efnisþætti Drewry-
skýrslunnar svonefndu, hin seinni um verð
dagblaða á íslandi og í öðrum löndum!
Full ástæða er til að fagna þátttöku Eim-
skipafélagsmanna í þessum umræðum.
Hún verður áreiðanlega til þess, að lífleg-
ar umræður geta skapazt um flutnings-
kostnað til og frá íslandi á næstu vikum
og mánuðum!
Framkvæmdastjóri flutningasviðs Eim-
skipafélagsins setur í grein sinni í Morgun
blaðinu í dag, laugardag, fram nokkuð
óvenjuleg sjónarmið um vinnubrögð blaða-
manna. Síðari hluta marzmánaðar sneri
Morgunblaðið sér til útgerðarmanna á
Snæfellsnesi og leitaði umsagnar þeirra
um stöðu sjávarútvegsfyrirtækja í þeim
landshluta í kjölfar upplýsinga um, að hún
væri jafnvel verri en sjávarútvegsfyrir
tækja á Vestfjörðum. Einn þeirra útgerðar-
manna, sem Morgunblaðið talaði við, var
Guðmundur Smári Guðmundsson, fram-
kvæmdastjóri Sæfangs í Grundarfirði. í
umsögn um stöðu sjávarútvegsins sagði
hann m.a.: „Mitt litla fyrirtæki, sem var
með 350 milljóna króna veltu á síðasta
ári, þurfti að borga yfir 20 milljónir í flutn-
inga. Það hlýtur að vera hægt að lækka
þennan lið, því á meðan við höfum verið
að skera niður alla kostnaðarliði, þá hefur
þetta setið eftir. Gjaldþrot Hafskips var
geysilega dýrt en þá hækkuðu reikningarn
ir mínir um 25% sama dag og Hafskip fór
á hausinn, en ég flutti mikið með Hafskip."
Um þá staðreynd, að þessar skoðanir
framkvæmdastjóra Sæfangs voru birtar
Morgunblaðinu undir hans nafni, innan
Laugardagur 16. apríl
tilvitnunarmerkja, segir Þórður Sverrisson
grein sinni: „I lýðræðisríkjum telst það
sjálfsagt að birta viðhorf og skoðanir
manna. Í fréttaskrifum sem þessum er
hins vegar mikil ábyrgð lögð á hendur
blaðamanna og fjölmiðla um að birta ekki
gagnrýnislaust ummæli manna, sem að-
gengilegt er að sannreyna. Eðlilegt er að
leita staðfestingar á þeim, einkum ef ætla
má, að þær skipti máli í umfjöllun um ein-
stök málefni og ályktanir af þeim dregnar
í frekari umfjöllun eins og t.d. leiðaraskrif-
um. Það flokkast því undir „þjóðarsálar-
blaðamennsku", ef blaðamenn sannreyna
ekki staðhæfingar eins og gerðist með
fullyrðingar framkvæmdastjórans á
Grundarfírði, heldur birta þær eins og um
staðreyndir væri að ræða.“
Þetta er óvenjulegt en um leið umhugs-
unarvert sjónarmið. I því felst, að Morgun-
blaðið hefði ekki átt að birta ummæli
Guðmundar Smára undir hans nafni og
innan tilvitnunarmerkja, nema hafa fyrst
gengið úr skugga um, að þau ættu við rök
að styðjast. í þessum sjónarmiðum felst
þá væntanlega, að hvorki Morgunblaðið
né aðrir fjölmiðlar eigi að birta nokkur
ummæli eftir nokkra einstaklinga, sem
umdeilanleg geta verið, án þess að kanna
fyrst sannleiksgildi staðhæfinga. Væntan-
lega hefði Morgunblaðið þá ekki átt að
birta grein Þórðar Sverrissonar í dag, fyrr
en blaðið hefði kannað, hvort upplýsingar
hans um verð dagblaða í öðrum löndum
væru réttar, eða hvað? Eða skiptir máli,
hver í hlut á? Eiga önnur lögmál að gilda
um framkvæmdastjóra lítils fyrirtækis í
Grundarfirði en stórfyrirtækis í Reykjavík?
Nú skal það tekið fram, að fram-
kvæmdastjóri flutningasviðs Eimskipafé-
lagsins er ekki eini maðurinn, sem lýst
hefur þessari skoðun um vinnubrögð fjöl-
miðla. Hún hefur komið fram áður. En
hún er auðvitað fráleit. Skoðanaskipti af
því tagi, sem daglega fara fram í fjölmiðl-
um um einstök málefni eiga fullan rétt á
sér. Þeir sem taka þátt í þeim skoðana-
skiptum gera það undir fullu nafni og á
sína ábyrgð. Svo lengi, sem menn nota
ekki tækifæri til þess að tjá sig í fjölmiðl-
um, að fjalla með ærumeiðandi hætti um
nafngreinda einstaklinga, eiga þeir fullan
rétt á sinni skoðun. Það er svo mál fram-
kvæmdastjóra Sæfangs í Grundarfirði,
hvort hann getur staðið við orð sín um
hækkun flutningsgjalda í kjölfar gjald-
þrots Hafskips. Raunar hafa þeir Eim-
skipafélagsmenn lýst því hér í blaðinu, að
þetta fyrirtæki hafi ekki verið í viðskiptum
við þá, svo að orð hans hljóta að beinast
að einliveijum öðrum skipafélögum.
í tilefni af þessum ummælum Guðmund-
ar Smára, segir Þórður Sverrisson í grein
sinni: „Ef Morgunblaðsmenn telja trúlegt
nú, að 25% hækkun flutningsgjalda hafi
orðið á þessum tíma er mér spum, hvað
rannsóknarblaðamenn Morgunblaðsins
voru að hugsa á þessum árum. Hefðu
þeir ekki átt að finna þetta út þá, í ljósi
þess, hversu umræðan um flutningsgjöld
var mikil á þeim tíma.“
Þetta er auðvitað alveg rétt. Og betra
er seint en aldrei. Það er auðvitað full
ástæða til í þessum umræðum, sem þeir
Eimskipafélagsmenn hafa nú gefíð nýtt
líf, að kanna þau umskipti, sem urðu í
rekstri og afkomu skipafélaga á íslandi
með gjaldþroti Hafskips.
MORGUNBLAÐIÐ
starfar á markaði,
þar sem samkeppni
mjög hörð.
er
Fákeppni og
samkeppni
Fjölmiðlamarkað-
urinn á íslandi hefur gjörbreytzt á síðasta
aldarfjórðungi. Hér er barizt um hvern
áskrifanda og áhorfanda, að ekki sé talað
um auglýsingamarkaðinn. Fjölmiðlun
íslandi hefur gjörbreytzt. Dagblöðum hef-
ur fækkað. Ljósvakamiðlum hefur fjölgað.
Samkeppni frá erlendum fjölmiðlum hefur
margfaldast. Erlend dagblöð koma nú
samdægurs til íslands. Landsmenn eiga
kost á erlendu sjónvarpi. LausasöluVerð
og áskriftarverð Morgunblaðsins, sem hef-
ur orðið framkvæmdastjóra flutningasviðs
Eimskipafélagsins sérstakt rannsóknar-
efni, verður ekki til í skjóli fákeppni, held-
ur verður blaðið í verðlagningu að taka
mið af harðri og frjálsri samkeppni og
standa sig í þeirri samkeppni. Enginn er
knúinn til að kaupa Morgunblaðið. Það
gera menn af fúsum og fijálsum vilja, ef
þeim sýnist svo og telja blaðið áhugavert.
Morgunblaðið hefur haldið sínum hlut á
fjölmiðlamarkaðnum og vel það. En sér-
hver íslendingur getur keypt Berlingske
Tidene, The Times, Le Figaro, svo að nefnd
séu nokkur þeirra blaða, sem Þórður Sverr-
isson fjallar um í grein sinni en að vísu
tæpast New York Times, sem lítið er flutt
inn af vegna þess að flutningskostnaður
á því blaði til landsins er svo óheyrilega
hár. í þessum efnum eru óneitanlega fleiri
kostir fyrir hendi en ef landsmenn þurfa
að flytja vörur til eða frá landinu.
Sum fyrirtæki, sem hafa sterka stöðu
á sínu markaðssviði, hafa haft tilhneigingu
til að ýta keppinautum til hliðar eða kaupa
þá upp. Morgunblaðið hefur ekki ástundað
slík vinnubrögð, þótt útgáfufyrirtæki
blaðsins hafi átt kost á því. Tvisvar sinnum
á undanförnum áratugum átti útgáfufyrir-
tæki Morgunblaðsins kost á því, að kaupa
síðdegisblaðið Vísi, sem þá var eina síðdeg-
isblaðið á markaðnum, en gerði ekki. Fyr-
ir nokkrum árum átti útgáfufyrirtæki
Morgunblaðsins kost á því, að kaupa stór-
an hlut í Stöð 2 en gerði ekki. Nokkru
eftir að Dagblaðið hóf göngu sína var því
úthýst úr sameiginlegri prentsmiðju nokk-
urra dagblaða, Blaðaprenti, með svo
skömmum fyrirvara,. að þess var tæpast
nokkur kostur að afla nýrra tækja til þeirr-
ar prentunar á svo skömmum tíma. Út-
gáfufélag Morgunblaðsins tók að sér
prentun Dagblaðsins, sem nú er eftir sam-
einingu við Vísi harðasti keppinautur
Morgunblaðsins á dagblaðamarkaðnum.
Þannig hefur útgáfufyrirtæki Morgun-
blaðsins í verki staðið við þau baráttumál
Morgunblaðsins í 80 ár, að fijáls sam-
keppni skuli ríkja. Við svipaðar aðstæður
hafa önnur fyrirtæki kosið að notfæra sér
aðstöðu sína til að tryggja fákeppni á sín-
um markaði. Um það verður ekki fjallað
nú, en um það má nefna nokkur merkileg
dæmi, sem Þórður Sverrisson þekkir áreið-
anlega til.
Framkvæmdastjóri flutningasviðs Eim-
skipafélagsins hefur áhyggjur af því, hvort
framleiðniaukning hafi ekki orðið við gerð
Morgunblaðsins á undanförnum árum og
hvort hún hafi ekki skilað sér til viðskipta-
vina blaðsins. Vissulega hefur orðið mikil
framleiðniaukning í gerð dagblaða vegna
tæknibyltinga á síðustu tveimur áratugum.
Þórður Sverrisson hefur áhrif hennar fyrir
augum sér sex daga vikunnar! Morgun-
blaðið hefur stóraukið útgáfu sína á mörg-
um undanfömum árum án þess að taka
viðbótargjald fyrir. Þegar Morgunblaðið
hóf útgáfu viðskiptablaðs einu sinni í viku
kostaði það kaupendúr blaðsins ekki eina
krónu til viðbótar í áskrift eða lausasölu.
Þegar Morgunblaðið hóf útgáfu vikublaðs
um sjávarútvegsmál kostaði það kaupend-
ur blaðsins ekki eina krónu til viðbótar.
Þegar Morgunblaðið hóf útgáfu menning-
arblaðs einu sinni í viku kostaði það ekki
eina krónu til viðbótar. Þegar Morgunblað-
ið jók sunnudagsútgáfu sína kostaði það
ekki krónu til viðbótar. Þannig mætti
áfram telja nýjungar og viðbætur í útgáfu
Morgunblaðsins, sem kaupendur þess hafa
fengið án aukinna útgjalda af sinni hálfu.
Þeir sem starfa að fjölmiðlun á íslandi
fagna samkeppni eins og dæmin sanna.
íslenzkum dagblöðum hefur ekki komið
til hugar að amast við þeim erlendu „Bif-
röstum" og „Jöklum“, sem sækja inn á
fjölmiðlamarkaðinn hér. Á þeim markaði
gilda lögmál framboðs og eftirspurnar og
þar verður það markaðsverð til, sem gildir
á fjölmiðlamarkaðnum hér.
Morgunblaðið/Kristinn
„Þeir sem starfa
að fjöimiðlun á
íslandi fagna
samkeppni eins
9g dæmin sanna.
Islenzkum dag-
blöðum hefur
ekki komið til
hugar að amast
við þeim erlendu
„Bifröstum“ og
„Jöklum“, sem
sækja inn á fjöl-
miðlamarkaðinn
hér. A þeim mark-
aði gilda lögmál
framboðs og eft-
irspurnar og þar
verður það mark-
aðsverð til, sem
gildir á fjölmiðla-
markaðnum hér.“
'+