Morgunblaðið - 15.05.1994, Qupperneq 32

32 SUNNUDAGUR 15. MAÍ 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskuleg móðir okkar, amma, langamma og systir,
HREFNA TYNES
fyrrverandi skátahöfðingi,
Furugerði 1,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Neskirkju þriðjudaginn 17. maí kl. 15.00.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hinnar
látnu, er bent á kvenfélag Neskirkju, styrktarsjóð St. Georgs-
skáta eða líknarfélög.
Börn, barnabörn, barnabarnabörn og
systkini hinnar látnu.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
INGIBJÖRG INGIMUNDARDÓTTIR,
Norðurgarði 17,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju
þriöjudaginn 17. maí kl. 14.00.
Sigrfður Gróa Jakobsdóttir,
Ingunn Kristín Jakobsdóttir, Guðmundur Páll Ólafsson,
Elín Jónina Jakobsdóttir,
ingimundur Jakobsson,
Helga Jakobsdóttir, Ólafur Ingi Jónsson
og barnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURJÓN HANSSON,
Seljahlíð,
Hjallaseli 55,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
mánudaginn 16. maí kl. 13.30.
Hans Sigurjónsson, Ingibjörg Guðbjörnsdóttir,
Anna Sigurjónsdóttir, Samúel Guðnason,
Þráinn Sigurjónsson, Ruth Fjeldsted,
Sveinn Scheving Sigurjónsson, Kristín Björk Pálsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug við andlát og útför sonar
míns, bróður okkar, mágs og frænda,
SIGURÐAR VALS HALLDÓRSSONAR,
Espigerði 4.
Kristrún Jóhannsdóttir,
Sigrun C. Halldórsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Jóhann Halldórsson, Guðrún Siguróladóttir,
Halldór Halldórsson, Margrét B. Sigurðardóttir,
Valgerður G. Halldórsdóttir, Sigurður Haraldsson
og systkinabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
THEODÓRS KRISTJÁNSSONAR,
Tjarnalandi, Eyjafjarðarsveit.
Guðmunda Finnbogadóttir,
Díana S. Helgadóttir,
Ólafur H. Theodórsson,
Fanney Theodórsdóttir,
Kristján H. Theodórsson,
Helga Theodórsdóttir,
Finnbogi H. Theodórsson,
Auður Theodórsdóttir,
Theodór Theodórsson,
Svava Theodórsdóttir,
Gunnhildur F. Theodórsdóttir, Jóhann Sigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Helgi Sigfússon,
Hrefna Hreiðarsdóttir,
Hlöðver Hjálmarsson,
Brynja H. Þorsteinsdóttir,
Guðmundur Logi Lárusson,
Lilja Guðmundsdóttir,
Jóhanna K. Júlíusdóttir,
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — slmi 681960
CARMEN MARÍA
RÓBERTSDÓTTIR BRÚCKNER
+ Carmen María
Róbertsdóttir-
Briickner, fædd
Thony, fæddist í
borginni Nice í Suð-
ur-Frakklandi
31.maí 1914. Hún
lést í sjúkrahúsi í
Reykjavík 4. maí
síðastliðinn. Carm-
en ólst upp til fjög-
urra ára aldurs í
Túnis í Afríku, þar
sem faðir hennar,
Robert Thony, var
verkfræðingur.
Eftir lok fyrri
heimsstyrjaldarinnar flutti fjöl-
skyldan til fæðingarstaðar föð-
ur hennar, Guebwiller í Elsafí,
þar sem Carmen sótti barna-
skóla. Eftir lát móður sinnar,
Berthe barónsfrúar Le Roy,
1925, gekk Carmen í kaþólskan
heimavistarskóla, þar sem hún
lauk gagnfræðaprófi. Að því
loknu nam hún klæðskeraiðn
og tískuhönnun, lauk sveins-
prófi í Colmar og í framhaldi
af því hóf hún nám á sviði tís-
kunnar „Haut couture" í París.
Frá 1. apríl 1942 til 24. ágúst
1944 vann Carmen í vegabréfa-
deild hjá Chambre des Deput-
és. Síðar giftist hún fram-
kvæmdastjóranum, dr. jur.
Horst Altpeter, sem eftir stríðið
varð prestur hjá Landeskirche
í Hannover. Barnlaust hjóna-
band þeirra endaði með skiln-
aði. Er líða tók á síðari heims-
styrjöklina gerðist Carmen
sjálfboðaliði sem hjúkrunar-
kona hjá Rauða krossinum til
að hjúkra slösuðum. Meðal
þeirra sem hún hjúkraði í sjúk-
raskýlinu í Horserad í Dan-
mörku var þýski höfuðsmaður-
inn og dýralæknirinn dr. Karl
Helmut Briickner, síðar Korts-
son. Þeirra kynni áttu eftir að
verða lengri því þau
giftust síðar og eign-
uðust fjögur börn.
Þau eru: Hans Karls-
son, fæddur 4. febr-
úar 1946, verkfræð-
ingur, búsettur í
Riisselsheim í Þýska-
landi; Haraldur
Karlsson, fæddur 23.
mars 1947, verkfræð-
ingur, kvæntur Món-
iku Röpke, og eru
þau búsett í Houston
í Texas, USA; Helgi
Karlsson; fæddur 6.
nóvember 1950, sölu-
sijóri hjá Saudia-flugfélaginu í
Þýskalandi, en kona hans er
Hella Ziehe og eru þau búsett
í Viersen þar í landi og loks
Kristjana Karlsdóttir, fædd 24.
nóvember 1951, sem lauk námi
í hótelrekstri í Sviss, en leggur
nú stund á þýsku og frönsku í
Háskóla Islands. Hún er ásamt
eiginmanni sínum, dr. Magnusi
Sigurðssyni lækni, búsett í Ölf-
usinu. Barnabörnin eru orðin
níu í þremur þjóðlöndum. Jarð-
arför Carmenar fór fram í
kyrrþey.
ÞAU Carmen og Karl bjuggu fyrst
eftir stríðið í héraðinu Slésvík-
Holtsetalandi en þar átti Carmen
sæti i hjálpamefnd Rauða krossins
sem fulltrúi Frakklands ásamt full-
trúa Englands, Eleanor Ponsonby.
Þátttaka í þessu hjálparstarfi varð
til þess að Carmen kynntist hinum
hjálpfúsa ræðismanni íslands í
Liibeck, Ám Siemsen. Þeirra kynni
leiddu aftur til þess að þau hjónin
Carmen og Karl fluttust til íslands
árið 1950 og settust að á Hellu á
Rangárvöllum, en Karl var skipað-
ur í embætti héraðsdýralæknis í
Rangárvallaumdæmi, sem þá
markaðist af Þjórsá í vestri og
Lómagnúp í austri. Við þær fmm-
stæðu aðstæður sem héraðsdýra-
læknirinn varð oft að starfa við
var það honum ómetanleg hjálp
að hafa Carmen sér við hlið, t.d.
ef gera þurfti erfiða uppskurði á
húsdýrum. Einnig gat hún afgreitt
úr apótekinu og gefið góð ráð ef
Karl var fjarverandi. Á þeim áram,
sem Helgi Jónasson alþingismaður
var héraðslæknir í Rangárþingi,
hjálpaði Carmen oft 'sjúklingum í
héraðinu að beiðni hans og munu
þeir enn vera til, sem nutu aðhlynn-
ingar hennar hér á landi.
Eftir að Þýsk-íslenska vinafé-
lagið á Suðurlandi var stofnað
1954 og maður hennar síðar gerð-
ur að ræðismanni Sambandslýð-
veldisins Þýskalands var Carmen
vakin og sofin í því ásamt manni
sínum að hlúa að félaginu. Þrátt
fyrir bamahópinn hlífði Carmen
sér ekki við að fæða tíu skáta frá
Gelsenkirchen í Þýskalandi í heila
viku 1959, en þeir höfðu lent hér
í íjárhagskröggum. Sem þakklæt-
isvott fyrir góðverkið gerðu þeir
hana að heiðursskáta sveitar
sinnar.
Síðasta hálfan annan áratug
átti Carmen við sjúkdóm að stríða
sem orsakaði sykursýki. Þrátt fyr-
ir þessi veikindi reyndi hún eftir
mætti að sækja samkomur Þýsk-
íslenska vinafélagsins en þau hjón
voru einu heiðursfélagar þess. Eig-
inmaður hennar, sem hún hafði
farið um líknandi höndum fyrir
hartnær hálfri öld, endurgalt henni
umönnunina hin síðustu ár, þegar
hún þurfti hjúkrunar við.
Þýsk-íslenska vinafélagið á Suð-
urlandi sá á bak dyggum stuðn-
ingsmanni, þegar Carmen var
kvödd hinstu kveðju. Eftirlifandi
aðstandendum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Sljórn Þýsk-íslenska vina-
félagsins á Suðurlandi.
VALGERÐUR
MAGNÚSDÓTTIR
+ Valgerður
Magnúsdóttir í
Hamravík var fædd
28. febrúar 1905 að
Ásbjamarstöðum á
Vatnsnesi. Hún
andaðist á Sjúkra-
húsinu á Hólmavík
9. maí 1994. For-
eldrar hennar voru
Magnús _ Jóhanns-
son og Ögn Eiríks-
dóttir. Eiginmaður
Valgerðar var Guð-
mundur Þ. Sigur-
geirsson, fæddur
28. október 1894,
en hann andaðist 6. apríl 1977;
foreldrar Guðmundar voru Sig-
urgeir Bjarnason og Helga
Magnúsdóttir, oftast kennd við
bæinn Katadal á Vatnsnesi.
Synir Valgerðar og Guðmund-
ar eru Magnús vegaverkstjóri
á Drangsnesi, eiginkona hans
var Sigurmunda Guðmunds-
dóttir, en hún lést 21. janúar
1993, og eignuðust þau þrjú
böm; Sigurgeir bifreiðastjóri
og sjómaður á Drangsnesi
ókvæntur og barnlaus. Utför
hennar var gerð frá Drangsne-
skapellu 14. maí.
Amma dvaldist í foreldrahúsum
fram að tvítugsaldri, en þá hóf hún
búskap með afa og stofnuðu þau
heimili sitt á Hvammstanga og
byggðu þar lítið hjús og nefndu
Bjarmaland. Haustið 1934 fluttu
þau til Hafnarfjarðar, en dvöl
þeirra þar var ekki löng. Árið 1936
fluttu þau á Drangsnes og bjuggu
þar til æviloka.
Amma var dugleg
og ósérhlífin kona sem
lét sér aldrei verk úr
hendi falla, meðan
heilsa og kraftar ent-
ust. Hún kærði sig lítt
um tækni sem létt
gæti henni störfin og
fram yfir sjötíu og
fimm ára aldur var
þvotturinn í Hamravík
þveginn á þvottabretti
og vatnið hitað með
kolum og spreki í
þvottapotti, ekki
vegna fátæktar, nei,
ömmu fannst ekkert
sjálfsagðra en að þurfa að hafa
fyrir hlutunum. Margar af mínum
bernskuminningum eru tengdar
heimsóknum og veru hjá ömmu
og afa í Hamravík og á fullorðinsá-
ram skynjar maður hlutina öður-
vísi en sem barn, því þá var ekk-
ert eðlilega en að amma væri all-
staðar, í búðinni, úti í fjósi, úti á
mýram að heyja, við heimilisstörf,
prjónaskap og handavinnu. Ekki
var hendinni kastað til nokkurs
verks og mörg voru listaverkin sem
hún sagaði og skar í tré, bæði á
sínum yngri áram og eins eftir að
hún var komin á efri ár. Ömmu
þótti vænt um dýrin sín og fór vel
með þau, margar vökunætumar
átti hún yfir kusunni sinni ef eitt-
hvað útaf bar og ekki skipti máli
þótt nytjamar væru litlar, nei bara
að kusu liði vel. Mér er eftirminni-
legt hvað amma var alltaf glöð
þegar heyið var komið inn í hlöðu,
þá var tryggt að kusa hennar hefði
nóg að bíta og brenna næsta vet-
ur. Heyskapinn sá hún að mestu
um sjálf og notaði til þess stuttar
frístundir og oft hljóp hún út á
mýrar í hádeginu til að rifja ef
þurrkur var.
Hún fylgdist vel með fólkinu
sínu og hafði yndi af því að sjá
afkomendahópinn sinn stækka og
dafna. Eflaust hefur það verið
ætlunarverk ömmu og afa, þegar
þau fyrir tæpum sextíu árum héldu
yfir flóann á opnum trillubát með
drengina sína tvo og fátt eitt af
veraldlegum auði, að leggja sig
fram af öllum mætti til þess að
fjölskyldunni vegnaði vel. Amma
var þessu ætlunarverki trú, því
vinnudagurinn hjá henni var oft
langur. Hún var mikill vinur vina
sinna og ávallt tilbúin að rétta
hjálparhönd, en vildi þó fátt af
öðram þiggja. Það var því erfitt
fyrir þessa duglegu konu sem hafði
verið heilsuhraust til efri ára að
finna þrek og heilsu dvína og verða
með flest upp á aðra komin. Hún
var ekki kvíðin því sem koma
skyldi.
Síðustu sex árin dvaldist amma
að mestu á Sjúkrahúsinu á Hólma-
vík og naut þar einstakrar umönn-
unar og skilnings starfsfólks. Fyrir
það var hún þakklát og fann ég
hve vænt henni þótti orðið um þá
sem önnuðust hana. Mig langar
að þakka starfsfólki Sjúkrahússins
á Hólmavík nærgætni og hlýhug
í hennar garð.
Ég kveð ömmu mína með sökn-
uði og þakklæti fyrir allt. Megi
Guð blessa minningu hennar.
Guðmundur B. Magnússon.