Morgunblaðið - 09.07.1994, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 1994 21*.
BJORN EINAR
ÞORLÁKSSON
+ Björn Einar
Þorláksson var
fæddur í Eyjarhól-
um í Mýrdal 29.
júní 1939. Hann
lést í Landspítalan-
um í Reykjavík 5.
júlí síðastliðinn.
Faðir Björns var
Þorlákur Björns-
son bóndi í Eyjar-
hólum sonur
Björns Einars Þor-
lákssonar bónda og
hreppstjóra á
Varmá í Mosfells-
sveit og Önnu Jónsdóttir Hjör-
leifssonar bónda í Eystri-Skóg-
um undir Eyjafjöllum. Móðir
Björns er Ingibjörg Indriða-
dóttir frá Blönduósi, fædd á
Breiðabólstað í Vatnsdal.
Systkini Björns eru: Gunnar
Sævar Gunnarsson (d.1970),
Anna Margrét Þorláksdóttir,
Indriði Haukur Þorláksson,
Guðrún Steina Þorláksdóttir,
Þórólfur Þorláksson (d.1973),
Ingólfur Helgi Þorláksson,
Nanna Þorláksdóttir og Þórar-
inn Þorláksson. Björn kvæntist
1966 eftirlifandi eiginkonu
sinni, Rósu Haraldsdóttur.
Rósa er dóttir Haraldar Samú-
elssonar og Solveigar Hjörvar.
Börn Björns og Rósu eru Agla
Sigríður, Þorlákur Sindri, Sol-
veig, Ingibjörg Rósa og Har-
aldur. Utför Björns Einars
verður gerð frá Skeiðflatar-
kirkju í Mýrdal í dag.
BJÖRN ólst upp í Eyjarhólum,
þriðji elstur níu systkina. Eftir nám
í sveitaskóla að þess tíma hætti
og nám í Héraðsskólanum í Skóg-
um undir Eyjafjöllum hélt hann til
Noregs til náms í mjólkurfræði.
Var hann þar í fjögur ár við nám
og störf. Að námi loknu vann hann
fyrst hjá Mjólkurbúi Flóamanna
en fluttist í ársbyijun 1964 að
Blönduósi til að starfa þar sem
mjólkurfræðingur. Báðir foreldrar
hans áttu ættir að rekja í Húna-
þing og margt af móðurfólki hans
er búsett á Blönduósi. Bjöm undi
hag sínum vel á þessum slóðum
og bast þar vinaböndum sem ekki
slitnuðu þegar hann flutti þaðan
eftir tíu ára dvöl. Á Blönduósi
kynntist Bjöm Rósu Haraldsdótt-
ur, sem hann kvæntist 1966.
Á árinu 1974 tók
Bjöm við búskap í
Eyjarhólum í Mýrdal
og fluttist þangað með
íjölskyldu sinni. Tak-
markaður framleiðslu-
réttur í hefðbundnum
búgreinum varð til
þess að hann sneri sér
að ræktun garðávaxta
og starfaði auk þess
sem mjólkureftirlits-
maður hjá Mjólkurbúi
Flóamanna. Hann
sinnti einnig hrossa-
rækt en áhuga á
hestamennsku tók hann í arf eftir
föður okkar. Síðust árin leigði hann
hluta af jörðinni undir umfangs-
mikla grænmetisræktun og starf-
aði við hana.
Björn og Rósa eignuðust fímm
börn og er hið yngsta nú á tólfta
ári. Þau hjón vora samhent í flestu.
Frá því að Bjöm greindist með
banvænan sjúkdóm á síðasta ári
hafa Rósa og bömin sýnt honum
aðdáunarverða umhyggju og að-
hlynningu og hafa á allan hátt leit-
ast við að létta honum þennan erf-
iða tíma. Hann var þakklátur fyrir
það að geta til hins síðasta dvalið
á heimili sínu í návist eiginkonu,
barna, ættingja og vina. Gerði það
síðustu ævistundirnar bærilegri en
ella hefði verið og veitti honum
styrk til að taka öriögum sínum
með fádæma æðraleysi.
Heimili þeirra Bjöms og Rósu
stóð öllum opið. Við systkini Björns
voram þar ætíð aufúsugestir og
ekki síður böm okkar. Sú hlýja,
sem frá honum stafaði og allt hans
viðmót laðaði börn að honum. Þau
fundu að þeim var tekið af velvild
og alvöru og að virðing var borin
fyrir áliti þeirra og skoðunum.
Við systkini Bjöms og aðstand-
endur okkar þökkum Birni dýr-
mæta samfylgd, sem varðveitast
mun í minningum okkar. Rósu og
bömum þeirra Bjöms sendum við
þakkir fyrir þá alúð sem þau auð-
sýndu bróður okkar til hinstu
stundar og samhryggjumst þeim.
Missir okkar er mikill en missir
þeirra er mestur.
Indriði H. Þorláksson
Lífið er fallvalt. Ekki óraði neinn
fyrir, er við systkinin og fjölskyld-
ur okkar fóram í útileigu í fyrra,
MINNINGAR
að nú réttu ári síðar stæðum við
yfir moldum bróður okkar.
Björn var þriðji í röð níu systk-
ina. í svo stóram hópi er margs
að minnast. Allt eru það góðar
minningar sem ég á um Bjössa
bróður minn. Hann var hjartahlýr
og ljúfur. Jafnvel þegar hann var
orðinn afar sjúkur gat hann spaug-
að og hlegið. Björn kenndi sér fyrst
meins í fyrrahaust, en þrátt fyrir
tilraunir til lækninga tókst ekki
að bægja vágestinum frá. Hann
tók veikindunum með æðraleysi,
en hugsaði mikið um hópinn sinn
sem eftir stæði. Rósa kona hans
hjúkraði honum til hinstu stundar
með aðstoð barna þeirra. Hún
sýndi ótrúlega þrautseigju og mér
er ofarlega í huga þakklæti fyrir
þá hlýju og umhyggju er hann
naut í þessu stríði. Einnig er ég
þakklát nágrönnum þeirra, sem
alltaf voru boðnir og búnir til hjálp-
ar, svo og læknishjónunum í Vík
sem veittu ómetanlega hjálp.
Það er erfitt að sætta sig við
að svona skyldi fara, en góðar
minningar tekur enginn frá okkur.
Við kveðjum kæran bróður með
sorg, söknuði og þakklæti í huga.
Elsku Rósa, Agla, Sindri, Solveig,
Ingibjörg og Haraldur, guð huggi
ykkur og styrki.
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo suttu og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Nanna Þorláksdóttir.
Frændi okkar Bjöm er dáinn.
Hann skilur eftir tómarúm í hjarta
okkar sem enginn nær að fylla aft-
ur. Við munum þegar við voram
lítil og fóram til Bjössa frænda í
sveitina. Við fengum alltaf hlýjar
móttökur og Bjössi vildi allt gera
fyrir okkur og ekki vora það fá
skiptin sem Bjössi rölti með okkur
út á tún til að ná í hesta svo við
gætum farið á bak. Það var allt-
af hægt að tala við Bjössa, hann
hlustaði alltaf og talaði ávallt við
okkur sem jafningja jafnvel þegar
við vorum börn.
Já, sveitin verður aldrei eins án
Bjössa frænda okkar sem við sökn-
um sárt og kveðjum hann nú með
virðingu, söknuði og tárum. Vertu
sæll frændi.
Rósa, Agla, Sindri, Solveig, Ingi-
björg og Haraldur, við vottum ykk-
ur alla okkar samúð. Lífið heldur
áfram.
Si(ja og Þórólfur.
+ Hermína Sig-
valdadóttir var
fædd á Hrafna-
björgum í Svínadal
í A-Húnavatnssýslu
19. júní 1909. Hún
lést á Héraðs-
sjúkrahúsinu á
Blönduósi 28. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigvaldi Þorkels-
son frá Barkarstöð-
um í Svartárdal,
bóndi á Hrafna-
björgum, og kona
hans Jónína Guð-
nín Jósafatsdóttir frá Litlu
Ásgeirsá í Víðidal. Hermína
var elst sinna alsystkina, en
þau eru nú öll látin. Gústav
lést 1986, Jósafat 1982 og
Björg Anna 1993. Hálfbróðir
þeirra systkina, sammæðra,
Jón Sigurðsson, lést 1972.
Hermína giftist árið 1934 Hall-
grími Sveini Kristjánssyni frá
Hofi í Vatnsdal. Þau hjón
bjuggu allan sinn búskap á
Kringlu í Torfalækjarhreppi.
Hallgrímur andaðist
18. maí 1990. Börn
þeirra eru Gerður
Jónína, búsett á
Blönduósi, Jón Reyn-
ir, bóndi á Kringlu,
og Ásdís Erna, búsett
í Reykjavík. Auk þess
ólu þau upp syturson
Hermínu, Sigvalda
Hrafnberg, sem bú-
settur er á Hvols-
velli. Útför Hermínu
fer fram frá Þing-
eyrarkirkju í dag.
ÉG KVEÐ með sökn-
uði og þakklæti í huga, föðursystur
mína, Hermínu Sigvaldad'óttur, en
hún náði 85 ára aldri skömmu fyr-
ir andlát sitt. Þegar ég lít um öxl
og rifja upp ýmsar minningar frá
æskuárunum, ber einna hæst allar
heimsóknirnar að Kringlu. Á hveiju
sumri um margra ára skeið vitjaði
faðir minn heimahaganna með fjöl-
skyldu sinni og var þá ætíð dvalið
á Kringlu um lengri eða skemmri
tíma. Alltaf voru móttökur hlýjar
og gestrisni þeirra hjóna við brugð-
ið. Þó húsakostur gamla Kringlu-
bæjarins væri ekki stór á þessum
áram, man ég ekki annað en hús-
rúm væri nægilegt enda þótt fjöldi
gesta bættist skyndilega í hópinn.
Þessar ferðir voru mikið tilhlökkun-
arefni okkar borgarbarnanna, að
komast í sveitina og í nána snert-
ingu við dýrin. Bróðir minn, Páll,
var í sveit á Kringlu í mörg sumur
og á þaðan ljúfar minningar. Hann
hefur beðið mig, vegna langdvalar
erlendis, að senda hlýjar kveðjur
frá sér og fjölskyldu sinni á þessum
tímamótum.
Hermína og Hallgrímur bjuggu
á Kringlu samfleytt í 46 ár, en
nokkur síðustu árin í félagi við
Reyni son sinn og Sigurbjörgu konu
hans. Árið 1981 fluttu þau að
Hnitbjörgum, dvalrheimili aldraðra
á Blönduósi. Hallgrímur lamaðist
alvarlega árið 1985 og naut þá
umhyggju konu sinnar, enda þótt
hún sjálf gengi ekki heil til skóg-
ar. Hún hefur átt við veikindi að
stríða um árabil en flíkaði ógjarnan
og bar sig vel. Hermína gerði ekki
viðreist um dagana en fylgdist vel
með fréttum utan úr heimi og öðr-
um dægurmálum. Hún bar hag
barna sinna og annarra afkomenda
mjög fyrir bijósti og gerði sér far
um að fylgjast með lífi þeirra og
starfí. Hermína hafði alla tíð verið
mjög iðjusöm og tók því heilshugar
HERMINA SIG-
VALDADÓTTIR
ÞÓRANNA SIGURÐ-
*
ARDOTTIR
+ Þóranna Signrð-
ardóttir fæddist
á Lág í Eyrarsveit á
Snæfellsnesi 24. ág-
úst 1931. Hún lést á
Borgarspítalanum 1.
júlí síðastliðinn 63
ára að aldri. For-
eldrar hennar voru
Valgerður Kristjáns-
dóttir og Sigurður
Kristjánsson. Systk-
ini hennar eru
Magnús Stardal Sig-
urðsson, f. 1920, d.
1964, Kristján
Bjamason f. 1924,
Bjarni G. Sigurðsson, f. 1933,
Málfríður Sigurðardóttir, f.
1935, d. 1988. Eftirlifandi eigin-
maður Þórönnu er Emil
Ámundason, f. 24. okt. 1915.
Börn þeirra eru: Valgerður Ásta,
f. 9. feb. 1949, d. 14. des. 1956,
Sigurður Arilíus, f. 22. maí 1950,
d. 13. des. 1952; Hans Gunnar,
f. 20. sept. 1951. Kona hans er
Guðrún Helga Andrésdóttir, f.
25. sept. 1953. Börn þeirra: Þor-
gerður Gunnarsdóttir, f. 16. feb.
1978, Þóranna Gunnarsdóttir, f.
31. maí 1979, Valgerður Gunn-
arsdóttir, f. 22. feb. 1981. Fyrir
átti Hans Gunnar dóttur, Rósu
Guðrúnu Gunnarsdóttur, f. 30.
mars 1971. Maður hennar er
Hafþór Hafþórsson. Börn þeirra
eru: Guðbrandur Emil Sverris-
son og Fanney Margrét Haf-
þórsdóttir; Sigurður Arilíus, f.
13. mars 1955. Kona hans er
Sigríður Leifsdóttir, f. 18. júlí
1956. Börn þeirra: Emil Sigurðs-
son, f. 2. apríl 1981 og Sigurður
Sigurðsson, f. 16. apríl 1991;
Valgerður Ásta f. 23. mars 1961.
Maður hennar er Gilbert Elís-
son, f. 23. sept. 1958. Sonur
þeirra: Sigurður Bjarni Gil-
bertsson, f. 18. jan. 1993. Þór-
anna átti heima í Borgarnesi frá
þriggja ára aldri. Útför hennar
fer fram frá Borgameskirkju í
dag.
TENGDAMÓÐIR mín, Þóranna Sig-
urðardóttir, var einstök kona sem
ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast. Hún unni fjölskyldu
sinni af heilum hug og bar hag henn-
ar mjög fyrir bijósti. Barnabörnin
voru henni mjög kær, enda leið varla
sá dagur að þau kæmu ekki til Tótu
ömrnu og Emils afa á Berugötu 5,
þar sem var þeirra annað heimili.
Tóta var alltaf boðin og búin til
þátt í föndri og handavinnu á Hnit-
björgum og gerði fjölda fallegra
muna sem hún hafði ánægju af að
gefa vinum sínum og vandamönn-
um.
Nú er ár liðið síðan ég heimsótti
frænku mína síðast á Blönduós og
var hún þá hress í máli að vanda.
Ég hef þó alltaf haft spurnir af líð-
an hennar, ekki síst frá móður
minni, en þær mágkonurnar höfðu
reglulegt símasamband undanfarin
ár. Gengin er góð kona eftir far-
sælt ævistarf, sem við kveðjum
með söknuði og vottum börnum
hennar og öðrum ástvinum innilega
samúð okkar. Guð blessi ykkur öll.
Jónína Guðrún Gústavsdóttir.
að gæta barnabarn-
anna ef á þurfti að
halda og eftir að þau
stækkuðu og byijuðu í
skóla þá fóra þau oftast
beint til ömmu og afa
eftir skóla, til að hvíla
sig og fá sér að borða,
það var svo notalegt.
Heimili hennar bar
snyrtimennsku hennar
vitni, það var bæði hlý-
legt og fallegt og ávallt^*
var gott að koma til
Tótu og Emils. Hún var
skemmtileg og ræðin,
hafði ákveðnar skoðan-
ir á mönnum og málefnum, og í
góðum hópi var hún alltaf kát og
glöð.
Tótu ömmu er sárt saknað. Þá
er gott að eiga góðar minningar um
góða konu. Megi góður guð styrkja
okkur og blessa.
Helga.
Þóranna Sigurðardóttir eða Tóta
eins og hún var kölluð átti við van-
heilsu að stríða um nokkurra ára
skeið. Þrátt fyrir það kom fréttin um^
andlát hennar sem reiðarslag. Tóta
varð aðeins tæplega 63ja ára að aldri.
Á þriðja ári flutti hún með foreldr-
um sínum hingað í Borgarnes og
hér ólst hún upp í foreldrahúsum
ásamt systkinum sínum Kristjáni,
Bjarna og Málfríði sem var yngst
þeirra, hún lést fyrir tæpum sex
árum, aðeins 53ja ára gömul, svo
þær hafa ekki orðið langlífar syst-
urnar Fífa og Tóta.
Ung giftist Tóta mætum manni
Emil Amundasyni og hér í Borgar-
nesi hafa þau búið alla tíð og eign-
ast fimm börn. Ekki gekk lífið áfalla-
laust hjá þeim hjónum, tvö elstu
börnin, Valgerði Ástu og Sigurð
Arelíus, misstu þau ung með aðeins
fjögurra ára millibíli. Má nærri geta
hvað það hefur verið ungu hjónunum
þung raun. Eftirlifandi systkinin era
Hans Gunnar, Sigurður Arelíus og
Valgerður Ásta. 011 eru þau ásamt
tengdabörnunum Guðrúnu Helgu,
Sigríði og Gilbert duglegt og um-
hyggjusamt fólk.
Tóta var mikil myndarhúsmóðir
og hlynnti vel að sír.u fólki og öðram
sem að garði bar. En best naut hún
sín og þau hjón bæði þegar þau
höfðu barnabörnin sín í kringum sig
og gátu liðsinnt þeim, enda kunnuf *
börnin vel að meta það og hafa ver-
ið tíðir gestir hjá ömmu og afa og
þess hafa önnur börn einnig notið.
Þau voru ekki há í loftinu systkinin
á neðri hæðinni þegar þau fóru að
staulast upp tröppumar og heim-
sækja Tótu frænku og Emil. Þar
áttu þau vísar góðar móttökur. Þetta
og ótal margt annað viljum við sam-
býlisfólkið á neðri hæðinni nú þakka.
Það er margs að minnast og margt
væri hægt að rifja upp, en nú skilj-
ast leiðir um stund. Ég minnist Tótu
með söknuði.
Emil, börnin og þeir>-a fjölskyldur.
Innilegar samúðarkveðjur til ykkar
allra og annarra aðstandenda. Bless-
uð sé minning Tótu mágkonu minnawx
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Ingibjörg Jónsdóttir.
LEGSTEINAR
Flutningskostnaður innifalinn.
Shittur afgreiðslufrestur.
Fóið myndalistann okkar.
720 BorgarfirSi eystra, simi 97-29977
Sérfræðingar
í blóniiiski'oyliiigiiiii
öll (ækiliiM Í
Skólavörðustíg 12,
á hurni Bergstaðastrætis,
sími 1909«
r-