Morgunblaðið - 23.09.1997, Síða 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 23. SEPTEMBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLA.ÐIÐ
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og bróðir,
ÓLAFUR SIGFÚSSON,
vélfræðingur,
Hjálmholti 2,
Reykjavík,
lést af slysförum föstudaginn 19. september
síðast liðinn.
Jarðarförin fer fram frá Háteigskirkju föstu-
daginn 26. september kl. 15.00.
Ingunn Klemenzdóttir,
Sigurður Ólafsson, Margrét Þorvaldsdóttir,
Sigfús Ólafsson,
Einar Ólafsson,
Sólveig R. Ólafsdóttir,
Gunnar R. Ólafsson,
Einar Darri Einarsson,
Ólafur Tumi Sigurðarson,
Björg Ólöf Helgadóttir,
Magna Sigfúsdóttir,
Guðný Jarnulf Sigfúsdóttir,
Magnús Már Gústafsson
og fjölskyldur.
Kristín Konráðsdóttir,
Ingibjörg Arnarsdóttir,
Jóhannes Þormóðsson,
Arnar Óli Einarsson,
Álfheiður Edda Sigurðardóttir,
Ingimundur Pétursson,
- 1
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
HRAFN SVEINBJÖRNSSON
bifvélameistari,
Rimasíðu 23B,
Akureyri,
lést á Landspítalanum sunnudaginn
september.
Jarðarförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 29. september
kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afbeðin en þeim, sem vildu minnast
hins látna, er bent á Krabbameinsfélagið.
Bára Jakobsdóttir Ólsen,
21.
Sigrún S. Hrafnsdóttir,
Guðbjörg I. Hrafnsdóttir,
Rósa H. Hrafnsdóttir,
Arna Hrafnsdóttir,
Edda Hrafnsdóttir,
Harpa Hrafnsdóttir,
Hrafn Hrafnsson,
Þóra J. Hrafnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn
Gylfi M. Jónsson,
Wilhelm V. Steindórsson,
Erlingur Óskarsson,
Ásbjörn Valgeirsson,
Áslaug H. Harðardóttir,
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
ANNA HERDÍS GUNNARSDÓTTIR,
Hafnarstræti 107B,
Akureyri,
lést á heimili sínu föstudaginn 19. september.
Ragnheiður Valdimarsdóttir,
Sigurður Gíslason,
Eygló Sigurðardóttir.
Stjúpfaðir okkar, t ÓLAFURINGVARSSON frá Vindási, Kjós,
lést á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund laugardaginn 20. september.
Jakobína G. Finnbogadóttir, Guðni Jónsson, Elín Jónsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
PÉTURS G.J. JÓNASSONAR,
Ásbúð 100,
Garðabæ,
er lést 24. ágúst sl.
Guð blessi ykkur öll.
Guðríður J. Pétursdóttir,
Matthías Guðm. Pétursson, Margrét Tómasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
ÓSKAR
S VEINBJÖRNSSON
+ Óskar Svein-
björnsson fædd-
ist hinn 22. ágúst
1915 á Arnarfelli í
Þingvallasveit.
Hann andaðist i
Landspitalanum
hinn 14. september
síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Svein-
björn Kristjánsson,
byggingameistari,
f. 30. október 1883,
d. 17. september
1965, og Sigríður
Sigurðardóttir, f.
12. febrúar 1885, d. 7. júní 1963.
Systkini Óskars voru Ingi-
berg, f. 19. júní 1907, d. 28.
júní sama ár, Sigurður, f. 13.
nóvember 1908, Sveinbjörn
Hallgrímsson, f. 30. janúar
1911, d. 5. apríl 1912, Júlíus,
f. 8. desember 1921, d. 8. mars
1990 og Erla, f. 3. desember
1930.
Óskar kvæntist hmn 20. júní
1942 Jónu Guðrúnu Agústsdótt-
ur, f. 14. mars 1914, dóttur
hjónanna Agústar Pálssonar,
sjómanns og verkamanns, f. 27.
ágúst 1885, d. 3. ágúst 1962,
og Ingibjargar Arnadóttur, f.
9. júlí 1876, d. 7. júlí 1948.
Börn þeirra eru: 1) Svein-
björn, f. 6. júlí 1945, kvæntur
Ingibjörgu Sigríði Gísladóttur,
f. 5. október 1946, og eiga þau
fjögur börn, Aslaugu Ingi-
björgu, f. 1. apríl 1972, Guð-
Elsku afi.
Það var dimmur sunnudagurinn
14. september sl. þegar þú kvadd-
ir okkur og fórst í þína löngu ferð
sem við öll eigum fyrir höndum.
Við vissum að þú varst búinn að
vera mikið veikur en einhvern
veginn vildum við ekki trúa því
að þessi yrði endirinn. Þú hafðir
alltaf verið svo sterkur og dugleg-
ur og ekki fór amma varhluta af
því í lífinu eins og kom svo vei í
Ijós þegar hún veiktist. Þá stóðstu
eins og klettur við hliðina á henni.
Þá virkilega sáum við hvaða mann
þú hafðir að geyma. Rólegur en
ákveðinn, yfirvegaður, traustur,
en jafnframt hlýr og alltaf var
stutt í brosið þitt og glettni. Þú
varst dulur og flíkaðir ekki tilfinn-
ingum þínum og hafa líklega fáir
gert sér grein fyrir líðan þinni sem
eflaust hefur verið verri heldur
en þú lést uppi. Ef heilsan var til
umræðu þá var svarið alltaf „hún
er ágæt, maður er bara orðinn
gamall" og hlóst við. Þú vildir
ekki að amma eða neinn annar
væri að hafa einhverjar áhyggjur
af þér. Þú varst þessi trausti mátt-
arstólpi sem alltaf gast bjargað
málum, sama hvað gekk á. En nú
ertu horfinn og margar eigum við
minningarnar.
Þegar við vorum lítil í pössun
hjá ykkur þá sat amma og spilaði
við okkur og söng og síðan var
farið í bíltúr í ameríska kagganum
þínum og keyptur ís handa hópnum
og ekki má gleyma matnum, sem
náttúrulega samanstóð af kjúklingi
og frönskum því alltaf var reynt
að gefa okkur það sem við vorum
hvað sólgnust í. Síðan voru það
jólaboðin og ættarmótin og margar
fleiri góðar minningar sem streyma
fram. Ekki má heldur gleyma því
þegar við vorum að koma í heim-
sókn til ykkar, þá tókstu í litlar
hendur og leiddir okkur fram í
búrið hennar ömmu og þar var
margt góðgætið sem gladdi litla
munna að ógleymdum öðrum gjöf-
um sem þið voruð óspör á.
Elsku afi, við höfum misst mikið
en sárastur er söknuðurinn hjá
ömmu sem hefur misst lífsförunaut
sinn og besta vin til tæplega 60
ára. Var samband ykkar einstakt
því þið voru alltaf sem eitt. Því
rúnu Jónu, f. 22.
mars 1976, Óskar
Gísla, f. 16. febrúar
1978, og Hafdísi
Örnu, f. 29. júlí
1979. 2) Ásgeir, f.
10. júní 1949,
kvæntur Guðrúnu
Árnadóttur, f. 20.
október 1951, og
eiga þau tvö börn,
Jónu Ósk, f. 8.
nóvember 1971, og
Elvar Þór, f. 23.
október 1974.
Óskar nam húsa-
smíði hjá föður sín-
um og lauk sveinsprófi 1933.
Meistararéttindi í húsasmíði
hlaut hann 1936. Hann var
framkvæmdastjóri Korkiðj-
unnar hf. 1942—1991, Plastiðj-
unnar hf. á Eyrarbakka 1957—
1972 og Úretans hf. 1973—
1976, en hann hafði átt stóran
þátt í stofnun allra fyrirtækj-
anna. Þá stofnsetti hann Pla-
steinangrun hf. á Akureyri í
samstarfi við KEA og sat í
stjórn þess í mörg ár. Þá var
Óskar meðal hluthafa í Trygg-
ingu hf. og sat í varastjórn og
síðar í stjórn þess í nærfellt 30
ár._
Óskar var virkur félagi í
Oddfellow-hreyfingunni í tæp
40 ár og gegndi ýmsum trúnað-
arstörfum þar.
Útför Óskars fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
biðjum við Guð að gefa ömmu styrk
á þessum erfiða tíma.
„Þó ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum, hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Eg
er svo nærri að hvert eitt tár ykk-
ar snertir mig og kvelur, þótt lát-
inn þið mig haldið. En þegar þið
hlæið og syngið með glöðum hug
lyftist sál mín upp í mót til ljóss-
ins. Verið glöð og þakklát fyrir
allt sem lífið gefur og ég, þótt lát-
inn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir
lífinu.“ (Óþekktur höfundur).
Áslaug Ingibjörg, Guð-
rún Jóna, Oskar Gísli og
Hafdís Arna.
Elsku Óskar.
Þetta eru aðeins fátækleg
kveðjuorð með þakklæti fyrir þína
miklu tryggð við mig og mína í
gegnum árin. Þú tókst tryggð við
Ingibjörgu, systur mína, sem er
náttúrlega skiljanlegt þar sem hún
varð tengdadóttir þín, en þar með
var ekki sagt að þú þyrftir að taka
ijölskylduna að þér, en það gerðir
þú og þið hjónin svo sannarlega
eftir að pabbi féll frá og síðan
mamma. Þú vildir vera viss um að
ég og Gísli Þór, bróðir minn, stæð-
um okkur í lífsins ólgusjó á meðan
við vorum enn í foreldrahúsum, og
fylgdist grannt með því að við
gerðum engar vitleysur.
Árin liðu og ég eignaðist mína
fjölskyldu og þar með færðist þetta
hlýja viðmót ykkar yfir á Áslaugu
Elínu sem hefur alltaf kallað ykkur
Jónu ömmu og Óskar afa, þó svo
að það væru nú frændsystkini
hennar sem hefðu þann rétt að
mega kalla ykkur ömmu og afa.
Ef frændsystkinin fengu eitthvað
þá fékk hún líka, algjörlega óskyld.
Það var eins og þið ættuð sjö
barnabörn en ekki sex. Þetta er
geymt en ekki gleymt.
Ég þakka Guði fyrir að þú skyld-
ir ekki þurfa að líða meir og þegar
ég sagði Áslaugu Elínu frá þessu
þá sagði hún með tárin í augunum,
„hann var alltaf svo góður“. Þessi
eina setning segir nóg um það
hvern sess þú áttir í hjarta hennar
og það var sorgmædd lítil telpa
sem lagðist á koddann sinn það
kvöld.
Elsku Jóna og fjölskylda. Ég og
fjölskylda mín sendum ykkur okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Hafdís.
Það er vissulega skarð fyrir skildi
þegar Óskar Sveinbjörnsson for-
stjóri er horfinn af sjónarsviðinu.
Kynni okkar hófust í árslok
1957 svo að tengslin spanna hálfa
mannsævi.
Mér varð brátt ljóst að ég mundi
mega hafa mig allan við ef ég
ætlaði að halda í við hann hvað
snerti störf okkar innan þess fé-
lagsskapar, sem leiddi okkur sam-
an. Upp á ýmsu var bryddað. Und-
ir hans farsælu forystu undir-
bjuggum við jólafagnað innan fé-
lagsins með ýmsum aðgerðum sem
þá þóttu nýstárlegar. Efnt var til
framkvæmda í uppgræðslu örfoka
lands víðs vegar um Reykjanes-
skagann, í Árnessýslu og víðar var
farið í þessu skyni. Hann stóð fyr-
ir öllu því, sem til þurfti til að sem
bestur árangur næðist í hveiju
máli. Þegar upp kom hugmyndin
um byggingu einnar húsalengju
við Boðahlein á vegum félgsdeild-
arinnar var hann sjálfkjörinn verk-
efnisstjóri, svo nefndar séu nokkr-
ar þeirra verklegu framkvæmda,
sem hann átti þátt í.
Þá var hann og þeim eiginleika
gæddur að vera trúr þeirri hugsjón
sem hann átti, styrkja hana og
efla eftir mætti. Hann var góður
félagi og manni leið vel í návist
hans. Það er þungt að sjá á bak
slíkum manni. En allt tekur enda.
Svo er og um samvistir manna hér
á jörð. Þeir, sem eftir lifa, geyma
minningar um góðan og heilsteypt-
an dreng.
Kona mín og ég sendum að-
standendum Óskars, frú Jónu Ág-
ústsdóttur, og sonum þeirra, Svein-
birni og Ásgeiri, svo og ijölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Erlingur Dagsson.
í dag verður til moldar borinn til
hinstu hvílu vinur minn og félagi
um 29 ára skeið, Óskar Svein-
björnsson, húsasmíðameistari og
forstjóri Korkiðjunnar og fleiri fyr-
irtækja. Raunar eru kunningsskap-
ur og viðskipti okkar Óskars mun
lengri, eða nær 45 ár. Strax við
fyrstu kynni fann ég að þarna var
sérstaklega traustur, vandaður og
ábyggilegur maður til orðs og
verka. Viðskipti okkar stóðu sam-
fellt til þess tíma að hann seldi
framleiðslu Korkiðjunnar og bar
aldrei skugga á. -
Það var svo árið 1968 að Óskar
leiddi mig inn í þann félagsskap,
sem hann unni mest, Oddfellow-
regluna, en sjálfur gekk hann í
hana 30. september 1957. Þessum
félagsskap unni hann af heilum
hug og var lengst af í fylkingar-
bijósti við öll mannúðarverkefni
sem stúkur þær er hann var í unnu
að hveiju sinni. Lagði hann þar til
ómælt fé og vinnu, sem hvergi er
skráð, en lagt fram af mannúð og
kærleika. Stærst þeirra verkefna
er þegar hann var formaður bygg-
inganefndar við byggingu þriggja
raðhúsa við Boðahlein er tengdust
Hrafnistu í Hafnarfirði, en tvö
þeirra voru gefin Hrafnistu. Þar
var hann ekki aðeins formaður
bygginganefnda, heldur vann hann
þar einnig hvaða störf sem var,
útvegaði efni, smíðaði, hreinsaði
til, sem sagt vann að öllu, sem
gera þurfti. Hans verður lengi
minnst í stúkunni okkar fyrir það
frábæra starf er hann vann þar
með ljúfmennsku og alúð.
Óskar sat í stjórn stúkunnar í
sex ár, þar af tvö ár formaður.
Auk þess starfaði hann í fjölda
nefnda, sem of langt mál yrði hér
að telja upp. Fyrir öll þessi störf
veit ég að allir stúkubræður hans
þakka honum af alúð og minnast