Morgunblaðið - 10.09.1998, Side 46

46 FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskuleg systir, fósturmóðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ELÍSABET JÓNA SIGURÐARDÓTTIR
frá Viðey,
Dalbraut 27,
Reykjavík,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðviku-
daginn 2. september sl., verður jarðsungin frá
Áskirkju föstudaginn 11. september kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeir, sem vilja minnast
hennar, eru beðnir að láta líknarfélög njóta þess.
Guðný Sigurðardóttir,
Inga Sigurlaug Þorsteinsdóttir,
Marteinn Hreinsson, Ásgerður Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg eiginkona, móðir og amma,
MAGNÚSÍNA ERNA ÞORLEIFSDÓTTIR,
Blómvangi 16,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 8. september
síðastliðinn.
Útförin fer fram þriðjudaginn 15. september
kl. 15.00 frá Víðistaðakirkju, Hafnarfirði.
Bragi Guðráðsson,
Vigdís Bragadóttir,
Stefanía Bragadóttir,
Sigríður Bragadóttir,
Helga Bragadóttir,
Erla Bragadóttir,
tengdasynir, börn og barnabörn.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÓLÖF KRISTÍN JÓNSDÓTTIR
frá Bakkafirði,
verður jarðsungin frá Skeggjastaðakirkju laugardaginn 12. september
kl. 14.00.
Þórhalla Jónasdóttir,
Arnmundur Jónasson,
Sigurlaug Jónasdóttir,
Júlíus Jónasson,
Bára Jónasdóttir,
Ingvar Jónasson,
Kolbrún Jónasdóttir,
Jóna Jónasdóttir,
barnabörn og
Ingi Þór Ingimarsson,
Anna Benediktsdóttir,
Eðvarð Hjaltason,
Ingibjörg Þórhallsdóttir,
Björn Haraldur Sveinsson,
Jakob Árnason,
barnabarnabörn.
Þökkum af alhug þá hlýju og samúð, sem okkur hefur verið sýnd, við
fráfall og útför sonar okkar,
SIGURÐAR SIGURÐSSONAR,
Grænatúni 24,
Kópavogi.
Sigurður Stefánsson,
Dýrleif Kristjánsdóttir.
Hjartans þakkir til allra, sem auðsýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
ARNBJARGAR GUÐLAUGSDÓTTUR,
Mýrum 13,
Patreksfirði.
Ingibjörg Haraldsdóttir, Pétur Ólafsson,
Guðlaug J. Haraldsdóttir,
Erlingur S. Haraldsson, Margrét Einarsdóttir,
Helga Haraldsdóttir, Georg Guðmundsson,
Aðalsteinn U. Haraldsson,
Rannveig Haraldsdóttir,
Skúli T. Haraldsson, Ýr H. Einarsdóttir,
Þröstur Haraldsson,
Þórey A. Haraldsdóttir, Ásgeir H. Ingólfsson,
Brynja Haraldsdóttir, Magnús J. Áskelsson,
Ólafur Felix Haraldsson, Bjarnveig Guðbjartsdóttir,
Regína Haraldsdóttir, Gunnar I. Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Rósbjörg Krist-
ín Magnúsdóttir
fæddist í Ólafsfirði
10. september 1925.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Siglufjarðar
30. júlí síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Sigluljarð-
arkirkju 6. ágúst.
„Enginn veit hvað
átt hefur fyrr en misst
hefur.“ Þannig verður
svo oft þegar ævigöngu
lýkur, ástvinur horfinn,
atburðarásin stöðvuð.
Þá er sem hugurinn vakni af draumi
sælla minninga. Þannig var mér við
eftir andlát systur minnar. Hugur-
inn reikar að fyrstu minningum
mínum, þegar ég var lítill drengur á
Ólafsfirði sem beið eftir systur
sinni, eftir langa ijarveru og þvílík
upphefð þegar hún kom heim að
vera stroldð um vangann á hennar
sérstaka hátt, kysstur af systur
sinni sem var fimmtán árum eldri
og ljómaði af gleði og góðvild.
Þannig var Rósa í lífi sínu. Hún
sýndi mikinn hlýleika og mildi í öll-
um málum, bar virðingu fyrir öðr-
um og talaði með kurteisi en festu
ef á þurfti að halda. Hún hafði mik-
inn sjálfsaga, var reglusöm og
starfssöm, handlagin og rösk. Með
þessa kosti í handrað-
anum fór hún ung að
heiman til að vinna fyr-
ir sér og síðar sigldi
hún til Kaupmanna-
hafnar og lærði kjóla-
isaum og varð meistari í
iðn sinni. A þeim tím-
um þurfti meiri kjark
og áræði til að komast
til mennta en nú er,
bæði vegna erfiðari
lífskajra og sam-
gangna.
Hennar góða sann-
færing, að hún væri að
gera rétt í lífi sínu,
hjálpaði henni. Hjálpsemi Rósu var
einlæg og hún lá ekki á liði sínu þar
sem hún gat komið öðrum til hjálp-
ar.
í veikindum systur okkai’, Sigríð-
ar, sem lést aðeins 27 ára gömul,
var hún vakandi yfir velferð hennar
og ekld síður umhugað um Mar-
gréti Jenný dóttur Sigríðar, sem
var aðeins þriggja ára er hún missti
móður sína.
Jóhann, bróðir okkar, átti einnig
við vanheilsu að stríða lengst af
sinni ævi. Var Rósa honum hjálpleg
með saumaskap og tók hann heim
til að stytta honum stundir og létta
hans lund. Jóhann lést árið 1995.
Öðrum skyldmennum sýndi hún
frændsemi og vildi vita hvernig
þeim liði. Það var gaman hvað syst-
ur mínar, Rósa og Jakobína Anna,
voru miklar vinkonur og sjá þeirra
einlægu gleði þegar þær hittust.
Foreldrum okkar sýndi Rósa
ávallt virðingu og hjálpsemi. En
Rósa naut einnig sinnar eigin ham-
ingju því hún giftist Jónasi S. Stef-
ánssyni og eignuðust þau fjögur
böm, Maríönnu, Jónínu Sigur-
laugu, Önnu Hugrúnu og Magnús
Stefán. A heimili þeirra á Siglufirði
var alltaf opið hús fyrir ættingja og
vini. Og þar leið öllum vel, sem var
ekki síst að þakka þeirra samheldni
í blíðu og stríðu. Nærgætni og til-
litssemi var burðarásinn í hjóna-
bandi þeirra. Þau vildu vera hvort
öðm fyrra tO að hjálpa hinu. I veik-
indum Rósu, er hún lá á sjúkrahús-
inu, sást best hvað Jónas og bömin
sýndu henni mikla umhyggju til
hinstu stundar. En hana langaði að
komast aftur heim. Það sýnir þakk-
læti hennar hve hún mat návist
þeirra mikils. Tíminn stöðvast við
að hugsa til systur minnar. Hennar
tími hér er liðinn og það var líkn
með þraut að hún fékk að sofna. I
dag, 10. september , hefði hún orðið
73 ára. En nú getum við, sem sökn-
um Rósu, glaðst eftir sáran missi
yfir þeirri lyndiseinkunn sem hún
tekur með sér. Kærleikur hennar
og göfuglyndi verða okkar minning
og einnig er minning systkina okk-
ar, Sigriðar og Jóhanns, sem Ijós-
geislar liðins tíma.
Guð blessi minningu þeirra allra.
Hjartans kveðja til allra ástvina
frá okkur Unni Ingunni og bömum.
Jón William Magnússon.
ROSBJORG KRISTIN
MAGNÚSDÓTTIR
ODDGEIR
SVEINSSON
+ Oddgeir Sveinsson fæddist í
Látravík í Eyrarsveit á
Snæfellsnesi 25. júlí 1910. Hann
lést á Droplaugarstöðum 29.
ágúst síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Fossvogskirly'u 8.
september.
Elsku afi, nú ert þú allur og okk-
ur langar til að minnast þín í fáein-
um orðum.
Málaraiðn var þitt fag sem þú
stundaðir af kostgæfni. Hand-
bragð þitt var einstakt og fékkst
þú margar viðurkenningar um æv-
ina fyrir frábært starf þitt. Þú
málaðir fyrir alla helstu ráðamenn
þjóðarinnar og varst eftirsóttur
iðnaðarmaður meðan þú stundaðir
störf þín.
Iþróttir áttu hug þinn allan og
vom langhlaup þín grein og KR
þitt félag. Þú áttir langan og far-
sælan íþróttaferil. Fyrsta hlaup
þitt fyrir KR hljópst þú 1929,
nítján ára að aldri og síðasta hlaup-
ið sem þú tókst þátt í var 1993, þá
áttatíu og þriggja ára að aldri , og
þá elsti karl. Þig munaði þá ekki
um að fara fimm kílómetra á hækj-
unum þínum. Þetta lýsir best þeirri
seiglu og úthaldi sem þú bjóst yfir.
Við áttum margar góðar stundir
saman í gegnum tíðina. Við munum
ávallt minnast þess hve duglegur
þú varst að sinna okkur barna-
bömunum þínum. Þar er skemmst
að minnast sumarbústaðarferð-
anna í Þrastarskóg í „Sæluna okk-
ar“ og skíðaferða í Bláfjöll. Elsku
afi þú lést þig aldrei muna um það
að koma til okkar ár eftir ár í
Skriðustekkinn og gæta okkar,
fimm að tölu, þegar foreldrar okk-
ar fóru í frí til útlanda. Ávallt sýnd-
ir þú okkur velvilja þinn og laum-
aðir að okkur gjöfum eða góðgæti
sem enginn annar mátti vita um.
Þú gafst okkur góð ráð og hvatn-
ingu í gegnum tíðina sem skiptir
okkur miklu máli og hefur verið
gott veganesti. Ekki er á allra færi
að gefa slíka hvatningu. Afi minn,
við þökkum þér fyrir það.
Þú varst mikið náttúrubam í eðli
þínu. Hafðir þú mikla ánægju af
því að vera útivið í náttúmnni,
synda í sjónum og viðra þig útá
svölum á Brú og finna vindinn leika
um þig.
Síðustu æviárin þín áttir þú að
Droplaugarstöðum í Reykjavík,
þar hlaust þú mjög góða umönnun
og á starfsfólk þar þakkir skyldar
fyrir störf sín. Undir það síðasta
þegar við öll vissum hvert stefndi
léstu ekki bilbug á þér finna og
sýndir þú áfram þína léttu lund og
húmor. Hugurinn leitaði þá einnig í
Reykjarvíkurmaraþonið og fannst
þér leitt að vera orðinn svona
slappur og geta ekki tekið þátt. Ef
líkaminn þinn hefði leyft, þá hefðir
þú verið rokinn út um dyrnar til að
vera með því ekki vantaði áhugann.
Það er okkar von og trú að þú sért
nú búinn að hitta Hildi ömmu aftur
eftir þrjátíu ára aðskilnað. Síðustu
stundimar sem við áttum saman
voru Ijúfar en tregablendnar og
eyddum við þeim við fallega tónlist
og snertingar sem við vonum að þú
hafir heyrt og fundið. Afi, þú áttir
góða ævidaga en nú ert þú búinn
að fá hvildina. Við kveðjum þig nú í
hinsta sinn.
Þínar ávallt
Birna Rún og Hildur Rún.
GUÐMUNDUR
JENSSON
t
Guðmundur Jensson fædd-
ist í Bolungarvík hinn 3. júlí
1917. Hann lést í Landspítalan-
um 30. ágúst síðastliðinn og fór
útför hans fram frá Bústaða-
kirkju 7. september.
Þær eru margar góðar stundirn-
ar sem við systkinin höfum átt með
Guðmundi afa. í bílskúrnum í
Grundargerðinu var ævintýra-
heimur sem afi réð yfir og það var
alltaf gaman að bardúsa með hon-
um þar og læra hitt og þetta um
handverk. Verkleg leiðsögn hans
og sú rökhugsun sem hann miðlaði
+
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu, sem sýndu
vinarhug við fráfall
SVEINS EIRÍKSSONAR
fyrrum bónda
í Steinsholti.
Guð blessi ykkur.
Aðstandendur.
til okkar hefur eflaust átt sinn þátt
í vali okkar systkinanna á námi og
starfi. En það var ekki bara í
skúrnum sem við áttum góðar
stundir með Guðmundi afa heldur
líka uppi í sumarbústað hjá ömmu
og afa. Þegar við vorum lítil hafði
báturinn sem afi smíðaði mikið að-
dráttarafl og ekki spillti fyrir að
við höfðum fylgst með smíði hans
frá upphafi. Amma og afi hafa
alltaf tekið vel á móti okkur þegar
við komum í heimsókn í Grundar-
gerðið og oftar en ekki teymdi afi
okkur niður í kjallara til að sýna
okkur það nýjasta sem hann var að
vinna að. I seinni tíð voru það aðal-
lega ýmis konar upplýsingar um
ættfræði og liðna tíma sem hann
vann ötullega við að koma í tölvu-
tækt form til varðveislu. Það var
ekkert verklegt vandamál svo stórt
að afi hefði ekki lausn á því og
hann gætti þess vel að útskýra eðli
lausnarinnar til að við lærðum sem
mest af henni.
Þrátt fyrir sáran söknuð vitum
við að Guðmundur afi mun vaka yfir
okkur í námi og starfi í framtíðinni
og veita okkur styrk.
Jens Páll, Áslaug Sigríður, Hall-
grímur Skúli, og Guðmundur
Hafsteinsbörn.