Morgunblaðið - 11.09.1998, Page 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 11. SEPTEMBER 1998 47 W-
ELISABET JONA
SIGURÐARDÓTTIR
+ Elísabet Jóna
Sigurðardóttir
fæddist í Viðey 25.
október 1910. Húii
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 2.9.
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Ingibjörg Jónsdótt-
ir, f. 13.9. 1888, d.
18.4. 1964, og Sig-
urður Þórólfsson
verksljóri, f. 20.9.
1883, d. 15.4. 1938.
Systkini Elísabetar
eru Júlíus, f. 9.7.
1905, d. 9.6. 1972,
Jódís, f. 4.6. 1914, d. 30.3. 1998,
Sigríður, f. 22.1. 1917, d. 6.5.
1993, Sigurlaug, f. 8.2. 1921, d.
26.3. 1934, Ingibjörg, f. 6.12.
1925, d. 22.3. 1934, Guðný, fædd
1927, lést 3 daga gömul, Cuðný
Amma okkar eða eins og við
kölluðum hana amma Ella, hefur nú
hvatt þennan heim og er farin að
hitta afa og alla ástvini sína sem
hún hefur horft á eftir í gegn um ár-
in. Undanfarin fimm ár voru henni
erfið, bæði hvað varðar heilsu og
eins ástvinamissi, en einatt bar hún
höfuðið hátt og var tilbúin að hugga
og styrkja aðra þá er áttu um sárt
að binda. Hún hafði einstakt lag á
að brúa kynslóðabilið og náði ávallt
mjög góðu sambandi við okkur
systkinin, því hún sýndi mikinn
áhuga á öllu er við tókum okkur fyr-
ir hendur hvort sem var í leik eða
starfi, vildi fræðast eða veita góð
ráð. Alltaf var gaman að segja henni
frá árangri okkar þegar skóla lauk á
vorin, því hennar hrós var sko hrós.
Hún amma EUa skipaði stóran sess
í jólahaldinu og fræddi hún okkur
um raunverulegt gildi þess að halda
jól og verður hennar sárt saknað á
hátíð ljóss og friðar komandi ára.
Minningin um þig lifír með okkur,
kærar þakkir fyrir allt, elsku amma
Ella, og við kveðjum þig með bæn-
inni sem þér var svo kær.
Gegnum Jesú helgasta hjarta
í himininn upp ég líta má,
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ ég að reyna og sjá,
hryggðarmyrkrið sorgar s\rarta
sálu minni hverfur þá.
(H. Pétursson.)
Páll, Elísabet Inga, Margrét
Vala og Þórhildur Dana.
Elísabet Sigurðardóttir skilur eft-
ir sig ljúfar minningar um ánægju-
legt og auðgandi samstarf, þar sem
hún var í hlutverki veitandans en ég
þiggjandans. Kynni okkar hófust
þegar brottfluttir Viðeyingar og af-
komendur þeirra stofnuðu átt-
hagafélag fyrir nær 30 árum. Hún
var í hópi þeirra sem ólust upp í
eynni á fyrstu árum útgerðarstöðv-
ar Milljónafélagsins í aldarbyrjun;
fæddist þar árið 1910 og flutti þaðan
1924 þegar Kárafélagið settist þar
að. Ég var hinsvegar í barnahópnum
sem flutti frá eyjunni við upphaf síð-
ari heimsstyrjaldar, þegar skólayfir-
völd á Seltjarnarnesi, sem eyjan
heyrði undir, töldu sig ekki geta
haldið kennara þar lengur, enda
bömin orðin fá. Það voru því all-
mörg ár sem skildu okkur að sem
eyjarskeggja en eyjan og árin þar
voru okkar sameiginlega áhugamál
og brátt tókst með okkur einlæg
vinátta. Elísabetu var mjög ljúft að
rifja upp bemsku- og æskuárin í
ejmni og ég komst fljótlega að því að
minni hennar var óhætt að treysta.
Ég leitaði því oft til hennar þegar ég
þurfti á upplýsingum að halda sem
hvergi virtust tiltækar og fór oftast
fróðari af hennar fundi. Því fóm svo
leikar að ég hvatti vinkonu mína til
þess að rita endurminningar sínar
úr eynni sem hún og gerði. Það var
mikill fengur að þessum endurminn-
ingum enda mai-gt þar geymt sem
ella hefði glatast. Élísabet lét sér
ekki nægja að sækja í sjóð minning-
anna og treysta algjörlega á eigið
Sigurrós, f. 24.11.
1928.
Hinn 10. okt.
1936 giftist Elísabet
Marteini Markús-
syni húsasmíða-
meistara og rit-
höfundi, f. 2.2. 1908,
d. 11.9. 1993. Fóst-
urbörn þeirra, Inga
Sigurlaug Þor-
steinsdóttir, f. 1.11.
1934, hennar maður
Júlíus Gíslason
sjómaður, f. 3.10.
1938, d. 22.5. 1997,
og Marteinn H.
Hreinsson, f. 9.8. 1953, giftur
Ásgerði Pálsdóttur, f. 20.7.
1955.
Útför Elísabetar fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
minni, hún vildi hafa allt sem traust-
ast og sat því löngum á þjóðskjala-
safni og skoðaði ýmis gögn sem
málið snertu. Hún var komin tals-
vert á áttræðisaldur þegar hún hóf
fræðastörfin á safninu, en það háði
henni ekki hið minnsta og hún bar
sig að eins og hún ætti þar langan
feril að baki.
Elísabet var kona lítillát og lét
hvergi fara mikið fyrir sér. Heiti
samantektar hennar var í samræmi
við það. Hún nefndi hana því yfir-
lætislausa nafni „Ýmislegt frá göml-
um dögum í Viðey“. Titillinn var í
sjálfu sér réttnefni því það kenndi
sannarlega ýmissa grasa í endur-
minningunum. Tvívegis hefi ég lesið
upp úr þeim á fjölmennum samkom-
um og í bæði skiptin vakti hinn
meitlaði fróðleikur og kliðmjúki stíll
verulega athygli. Vald Elísabetar á
íslensku máli var góður vitnisburð-
ur um bamakennsluna í Viðey, sem
á uppvaxtarárum hennar fór fram í
íbúðarhúsunum, því skólahús var
ekki byggt þar fyrr en löngu seinna.
Elísabet var sannarlega vel að því
komin þegar Viðeyingafélagið gerði
hana að heiðursfélaga sínum í
þakklætisskyni fyrir ómetanlegt
framlag til sögu eyjarinnar.
Ég kveð Elísabetu Sigurðardótt-
ur með þakklæti í huga fyrir árin
sem við áttum saman í Viðeyinga-
félaginu. Henni tókst ætíð á sinn
hógværa hátt að dreifa um sig gleði
og ég gekk alltaf glaðari af hennar
fundi og þannig vil ég minnast þess-
arar mikilhæfu konu; glaður og
þakklátur fyrir góð og gjöful kynni.
Orlygur Hálfdanarson.
Þegar ástvinamissir verður er oft
svo margs að minnast að ég veit
varla hvar ég á að byrja. Hún nafna
mín, Elísabet eldri, lést að morgni
2. sept. síðastliðins, tæpum 5 árum
á eftir eiginmanni sínum, Marteini
Markússyni. Mér er eiginlega
ómögulegt að minnast hennar án
þess að minnast hans aðeins líka.
Þegar ég var smástelpa og nafna
mín og Marteinn komu í heimsókn
að Hraunholtum skildi ég ekki í
fyrstu af hverju hún kallaði mig
alltaf „nöfnu sína“. En svo náði ég
því og fljótlega var ég farin að kalla
Elísabetu eldri nöfnu mína og gerði
það með stolti. Við áttum mikið
hvor í annarri út af nafninu.
Ég man fyrst eftir að hafa
heimsótt nöfnu mína og Martein að
Akurhól þá sex ára gömul. Svo í síð-
ustu heimsókn minni til hennar
núna í sumar gaf hún mér mynd
sem var tekin af okkur saman á Ak-
urhól, í minni fyrstu heimsókn til
hennar (þeirra hjóna). Einu sinni
þegar ég var á ferð í Reykjavík kom
ég til þeirra nöfnu minnar og Mart-
eins á Klapparstíginn, eins og ég
reyndi oftast að gera þegar ég fór til
höfuðborgarinnar. Ég man sérstak-
lega eftir þessari heimsókn fyrir það
að þau voru (Marteinn var) búin að
kaupa sér nýtt sófasett og það var
það fyrsta sem ég rak augun í þegar
ég kom inn. Ég hreifst af sófasettinu
og óskaði þeim til hamingju með það
en fékk þá að heyra að þau hefðu
ekki alveg verið sammála um litinn,
hún nafna mín hafi ekki fengið neinu
ráðið. Enda var það Marteinn sem
var ánægður með mig þá. Þó svo að
hún nafna mín hafi ekki verið hrifin
af sófasettinu í byrjun varð hún
hrifnari af því með árunum, alla
vega sagði hún svo enda átti hún það
til síns síðasta dags.
í nóvember 1988 flutti ég fyrst til
Reykjavíkur og vildi svo skemmti-
lega til að fyrstu 8 mánuðina bjó ég
á Veghúsastígnum. Var ég því u.þ.b.
mínútu að fara yfir á Klapparstíg-
inn, enda voru farnar ófáar ferðim-
ar þangað yfir. Svo þegar þau flutt-
ust inn að Dalbraut fór ég í Fóstur-
skólann og bjó í Álfheimunum hjá
Elínu minni. Kom ég því oft við hjá
nöfnu minni og Marteini á leið heim
úr skólanum. Á þessum ámm var
mikið spjallað um allt milli himins
og jarðar og ekki má gleyma
góðgætinu sem borið var á borð fyr-
ir mann, sama hvenær maður kom.
Eftir að Marteinn féll frá fórum
við nöfnumar meira saman í
göngutúra, í leikhús og bíó og þegar
ég bjó í Bandaríkjunum var hún
einna duglegust að skrifa mér. Þó
svo að hún nafna mín hafi orðið al-
varlega veik var ótrúlegt hvað hún
náði sér alltaf og hvað það var mikill
kraftur í henni. Hún var einnig svo
minnug og vel með á nótunum fram
á síðustu stund.
Elsku Inga frænka, Matti og Ása,
aðrir ættingjar og vinir, ég sendi
ykkur mínar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Elsku nafna mín, með söknuði
kveð ég þig í síðasta sinn, um leið vil
ég þakka þér fyrir allt sem þú gerð-
ir fyrir mig sem og okkar ógleym-
anlegu samverustundir. Það
auðveldar okkur hinum sem eftir
emm hversu sátt og tilbúin þú varst
að kveðja þennan heim. Megir þú
fara í Guðs friði.
Elísabet Sigurðardöttir yngi’i.
RAGNHILDUR
JÓSEFSDÓTTIR
RagnhilduuJ- Jósefsdóttir
lUEÍ-
fæddist í IMið-Samtúni í
Glæsibæjarhreppi 5. maí 1929.
Hún lést á heimili sínu í Reykja-
vík 27. ágúst síðastliðinn og fór
útför hennar fram frá Grafar-
vogskirkju 9. september.
Elsku Ragna mín. Mig langar að
þakka þér fyrir alla þá hlýju sem
þú sýndir mér og börnunum mín-
um.
Þegar við komum í heimsókn
nokkrum dögum fyrir andlát þitt
óraði mig ekki fyrir að það yrði í
síðasta sinn sem ég sæi þig. Þú
ætlaðir að heimsækja okkur helg-
ina áður. Reyndi ég að ná í þig, því
það var svo ólíkt þér að láta ekki
vita ef þú kæmist ekki í heimsókn.
En þegar ég kvaddi þig og þakkaði
þér fyrir hlýjuna sagði ég þér að
okkur þætti vænt um þig. Ég
vonaði að þú næðir heilsu, því þú
hafðir átt við veikindi að stríða í
mörg ár.
Aldrei kvartaðir þú, heldur
varstu jákvæð og vildir allt fyrir
vini og fjölskyldu þína gera.
En nú ert þú farin yfir móðuna
miklu. Við vitum að þú hefur hlotið
góða heimkomu.
Rögnu okkar þökkum við sam-
fylgdina og allt það góða sem frá
henni stafaði.
Við biðjum henni blessunar Guðs
og sendum samúðarkveðju til
barna hennar og vinar, Sveinbjarn-
ar Árnasonar, sem reyndist henni
vel.
Minningin um góða móður og vin
mun lifa.
Ólöf, Ásdís Magnea
og Aldís Ósk.
+
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
FRIÐRIK JÓN ÁSGEIRSSON
JÓHANNSSON,
Lindargötu 64,
Reykjavík,
lést á Vífilsstaðaspítala að morgni miðviku-
dagsins 9. september.
Í«
Allan Sveinbjörnsson Friðriksson, Kristín Jónsdóttir,
Hrafn V. Friðriksson, Guðrún M. Jónsdóttir,
Kristján F. G. Friðriksson, Björk Bjarkadóttir,
Bjarney J. Friðriksdóttir, Magnús Thejll,
Jóhanna B. Bjarnadóttir, Þórður Jóhannesson,
Gils Friðriksson, María Sveinsdóttir,
Bjarni Á. Friðriksson, Anna Guðný Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma, systir
og mágkona,
GUÐLAUG BJARNADÓTTIR,
Sólvöllum 19,
Akureyri,
lést að kvöldi þriðjudagsins 8. september á dvalarheimilinu Skjaldarvík.
Jarðarförin auglýst síðar.
Birna Gunnhildur Friðriksdóttir, Egill Jónsson,
Hjördís Jónsdóttir, Jóhann Tryggvason,
Hjörtur B. Jónsson, Jóhanna Gunnarsdóttir,
Ingveldur Br. Jónsdóttir, Þorleifur Ananíasson,
Pálína S. Jónsdóttir, Hjálmar Björnsson,
Steinn B. Jónsson,
Ásdís Jónsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn,
systkini, tengdafólk og aðrir ástvinir.
ir
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og systir,
GUÐLAUG BENEDIKTSDÓTTIR,
Stóragerði 27,
Reykjavík,
sem andaðist miðvikudaginn 9. septembersl.,
verður jarðsungin frá Garðakirkju þriðjudaginn
15. september kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Sigurður Jónsson,
Jón Svan Sigurðsson,
Fríða Sigurðardóttir, Axel V. Gunnlaugsson,
Anna Dóra Axelsdóttir,
Andri Freyr Axelsson
Aníta Guðlaug Axelsdóttir,
Hreinn Benediktsson.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR FRIÐRIKSSON
útgerðarmaður,
Heinabergi 22,
Þorlákshöfn,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands, miðvikudaginn
9. september.
Friðrik Guðmundsson,
Gitte Jakobsen,
íris Friðriksdóttir,
Kristín Friðriksdóttir,
Guðmundur Friðriksson,
Erna Marlen,
Guðmundur Þorkelsson,
Lfney Magnea Þorkelsdóttir,
Ólöf Þóra Þorkelsdóttir.
+
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
JÓHANNES ÖGMUNDSSON,
lést á vistheimilinu Víðinesi þriðjudaginn
8. september sl.

Hrönn Jóhannesdóttir, Baldur Sigurgeirsson,
Sólveig Jóhannesdóttir, fvar Steindórsson,
Rut María Jóhannesdóttir, Hörður Kristinnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.