Morgunblaðið - 05.01.1999, Side 58

58 ÞRIÐJUDAGUR 5. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Hundalíf
Ljóska
Ferdinand
Flugkappinn frægi úr fyrri heimstyij- Kæmi það að gagni ef ég héldi í lopp- Eins og til dæmis til 1918?
öldinni er dapurlegur á svipinn... una hans smá stund?
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Einhæfni
á landsbyggðinni
Frá Helga Sigfússyni:
TÓMAS Ingi Olrich skrifaði í Mbl. á
aðfangadag um hagsmuni lands-
byggðarinnar.
Eg las greinina, því ég hef áhuga
á landsbyggðarmálum - sérstaklega
ef þingmaður í mínu kjördæmi á í
hlut. Að vísu var greinin stofnana-
leg og það vottaði fyrir þessum pirr-
ingi, sem eirikennir suma ...
Að Svanfríður Jónasdóttir „sé
ekki nýliði í stjórnmálum, þótt
minnið sé stutt“.
Hún er einfaldlega að tala um
blákaldan veruleikann í Mbl. á Þor-
láksmessu. Og ef hennar minni er
stutt - ja, þá er það ekki neitt hjá
mörgum við Austurvöll.
Þensla á höfuðborgarsvæðinu,
einhæfni í atvinnulífínu, fólksflutn-
ingar af landsbyggðinni og hvað
þetta heitir nú allt saman - byrjaði
einfaldlega þegar vitlaus stefna var
tekin í fiskveiðimálunum.
Eins og mannfræðingurinn sagði:
„það var valið það vitlausasta af öllu
vitlausu“! Tökum bara eitt dæmi;
fjórþætt, sem hefði reynst betur í
tímans rás:
I. Togveiði-kvótaúthlutanir sniðn-
ar að landshlutum eða kjördæmum
- landhelgin eins og er.
II. Netaveiði, nema grásleppu- og
kolaveiði - utan við 15 mílur.
III. Dragnót að mestu bönnuð -
allt árið.
IV. Krókaveiðar (trillukarlar)
frjálsar allt árið.
Hér í Hrísey og á Dalvík væru ör-
ugglega fleiri trillukarlar, ef eitt-
hvað í líkingu við ofangr. hefði verið
valið.
Það þýddi fleiri fjölskyldur, fleira
fólk, betri og meiri fisk að landi,
minni mengun, meiri atvinnu í
kringum undirstöðuatvinnuveginn -
ergo, fjölþættara atvinnulíf og
minni fólksflutningar.
Og síðast en ekki síst; það væri
sátt meðal fólksins í landinu. Það er
engin sátt um þessi mál eins og er,
og fólk er farið að grípa til vopna,
eða eins og Ellert B. Schram segir í
Mbl. 20. desember sl.:
„Ef menn halda áfram að berja
höfðinu við steininn, finnst kannski
sú vitglóra í þessari vitleysu allri, að
átökin um kvótann verði á endanum
átök um þau mannréttindi sem eru
varin í stjórnarskránni. Kannski
þarf að skerpa línurnar á milli
þeirra, sem vilja standa vörð um
forréttindin, og hinna, sem vilja
standa vörð um jafnræði. Þá er
kominn tími til að grípa til vopna
sinna.“
Að lokum er hér vísa, sem ég til-
einka stjórnarþingmönnunum 17 -
með stutt minni, en Hæstarétti og
háskólaprófessorum að muna vel.
Það var húsgangsþrællinn forð-
um hjá Terenito sem kvað:
Ef þeir lofa, lofa ég með;
lastiþeir, ég já við kveð;
ef þeir neita, er ég með því;
ef annað segja, þar er ég í;
það er í heimi happalist og hleypur frí.
HELGI SIGFÚSSON,
Austurvegi 25, Hrísey.
Börnin og fíkniefnin
Frá Samúel Inga Jónssyni:
ÖLLUM sem lenda í klóm fíkni-
efnaneyslu er voði vís. Ég vil af
þeim fjalla um þá sem í mestri
hættu eru, ungviðið, börnin okkar,
von þjóðarinnar um vöxt, viðgang
og velferð okkar í framtíðinni.
Nokkur dæmi vil ég nefna til þó alls
ekki séu þau einhlít á nokkurn hátt.
Barn sem lendir í einelti kemst í
þá ömurlegu aðstöðu að eineltið
brýtur niður sjálfstraust og sjálfs-
mat þess. Barnið fer að tráa því
sem eineltið skapar að það sé von-
laust, ljótt, heimskt o.s.frv. Afleið-
ingin verður að barnið fer að ná sér
í athygli og viðurkenningu með öf-
ugum formerkjum. Hnupl til að
kaupa vini og vera töff og lygin
verður allsráðandi í stóru sem
smáu. Barn í þessari aðstöðu er því
ákjósanlegt fórnarlamb fíkniefna
þar sem heilbrigt sjálfsmat þess er
ekki til staðar og víman verður um
skamma stund vinur þar sem barn-
inu líður vel, napurt en satt.
Neyslufélagar eru margir á sama
báti hvað þetta varðar, halda hópinn
þétt saman og órjúfanleg „vinátta"
myndast þar sem markmiðið er það
sama hjá öllum; að vera í vímu. For-
vitnin verður einnig mörgum að falli
þar sem hópvitund félaganna gefur
ákveðna mynd af fíkniefnunum. Allt
er gert til að upphefja vímuna, að
slá efnunum upp sem skaðlausum,
að lítil hætta sé á að festast í fíkn-
inni eða bera tjón af. Þeir sem harð-
ast ganga fram í áróðri um að efnin
séu skaðlaus eru fíkniefnasalarnir
sjálfir sem láta sig það engu varða
hvort þeir verði valdir að dauða
barnanna okkar. Einnig kemur til
tíska, þar er á ferðinni margslungið
fyrirbrigði þar sem saman fer lífs-
munstur, ríkjandi viðhorf, tónlistar-
stefnur, fatatíska og fyrirmyndir.
Allt þetta er svo markaðssett sem
ákveðinn „kúltúr" og hefur sln
áhrif.
Eitt það ömurlegasta er hvernig
sala og dreifing fíkniefnanna fer
fram. Oft eru það bömin sem sjá
um þennan þátt. Böm sem leiðast
út í neyslu þurfa að sjá sér fyrir efn-
um eins og aðrir neytendur og
þekktasta aðferðin er að fara út í
sölu sjálf. Þegar svo er komið er oft-
ast um að ræða sölu til jafnaldra og
þeirra sem yngri eru; „selja niður
fyrir sig í aldri". Ef skoðuð eru síð-
ustu 20 ár kemur í ljós að neysla
eykst í bylgjum, aldurinn færist nið-
ur, yngri árgangar koma inn, neyt-
endahópurinn stækkar. Aldur
virkra neytenda er kominn niður
fyrir 12 ára aldur og kemur ekki til
með að stoppa þar eins og sjá má í
öðmm þjóðfélögum í kringum okk-
ur.
SAMÚEL INGIJÓNSSON,
Hlíðai-smára 5, Kópavogi.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskiiur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.