Morgunblaðið - 17.02.1999, Qupperneq 26

26 MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Morgunblaðið/Anna Ingólfs
ÞAÐ eru margar ruglingslegar og bráðfyndnar uppákomur í Skvaldri.
Egilsstöðum. Morgunblaðið.
LEIKFÉLAG Menntaskólans á
Egilsstöðum hefur verið að sýna
gamanleikinn Skvaldur eftir
enska leikskáldið Michael Frayn
íþýðingu Árna Ibsen. Verkið er
í þremur þáttum. Fyrsti þáttur
gerist á generalprufu Ieikritsins
Allslaus en ætlunin er að það
leikrit verði sýnt víða um land.
Annar þáttur gerist á eftimið-
dagssýningu á Akureyri, en þá
fá áhorfendur Skvaldurs að
horfa baksviðs og sjá hvað ger-
ist þar á meðan á sýningu stend-
ur. Þriðji þáttur á að gerast f
Félagsheimilinu í Grímsey og
Leikfélag
ME sýnir
Skvaldur
sviðsmyndin er sú sama og í
fyrsta þætti. Nú fá áhorfendur
að sjá hvernig leikendum Alls-
lauss tekst til og er farið í gegn-
um það sama og í fyrsta þætti,
nema án afskipta leikstjóra. Það
eru níu manns sem leika aðal-
hlutverk í Ieikritinu en alls eru
um 30 manns sem koma að sýn-
ingunni. Með aðalhlutverk fara
Anna Dögg Einarsdóttir, Garð-
ar Valbjörnsson, Guðmundur
Stefán Rúnarsson, Nanna Vil-
helmsdóttir, Soffía Björg
Sveinsdóttir, Stefán Benedikt
Vilhelmsson, Vígþór Sjafnar
Zophaníasson, Þóra Magnea
Helgadóttir og Þórunn Gréta
Sigurðardóttir. Leikstjóri
Skvaldurs í flutningi LME er
Elfar Logi Hannesson.
Maurarnir deyja
ekki ráðalausir
KVIKMYNPIR
Sambíóin, Nýjabfó
f Keflavfk »n á
Akurcyri
PÖDDULÍF
„A BUG’S LIFE“fHHf
Leikstjóri: John Lasseter. Hand-
rit: Lasseter, Joe Ranft, Donald
McEnery og Bob Shaw. Tónlist:
Randy Newman. íslensk talsetn-
ing: Felix Bergsson, Arnar Jóns-
son, Steinunn Olína Þorsteinsdótt-
ir, Þórhallur Sigurðsson, Hilmir
Snær Guðnason, Karl Ágúst Úlfs-
son, Ari Matthíasson o.fl. Disn-
ey/Pixar 1998.
TÖLVUTEIKNIMYNDIN
Pöddulíf frá Disney-félaginu
kemur í kvikmyndahúsin í kjöl-
far tölvuteiknimyndarinnar
Maura frá DreamWorks og
stenst samanburð nokkuð vel.
Fyrir undarlega Hollywood-tii-
viljun gerast þær báðar í maura-
ríkinu. Maurar sagði frá eins-
konar Woody Allen maurasam-
félagsins og var myrkari sýn á
maurheima/mannheima en lék
sér skemmtilega með hlutföll og
bælda einstaklingshyggju. Disn-
ey-myndin er af nokkuð öðrum
og hefðbundnari meiði. Hún er
ekki að velta sér uppúr hug-
myndafræði og er litríkari og
bjartari og fjörugri og nælir í
sögu sína til Sjö samúræja Akira
Kurosawa. Báðar eru þær frá-
bærlega vel teiknaðar í tölvun-
um og nostursamlega unnar.
Pöddulíf segir af því þegar
engisprettur ætla að murka lífið
úr maurabúi og mauramir
bregða á það ráð að sækja sér
hjálp valinkunnra stríðsmanna.
Maurinn sem sendur er út af
örkinni rekst á sirkuspöddur
sem ekkert vita um hernað en
telm- fyrir misskilning að þar séu
stríðsmennirnir hans fundnir.
Annað kemur vitanlega í ljós
þegar til á að taka en þó er ekki
öll nótt úti enn.
Eins og í Leikfangasögu,
fyrstu tölvuteiknimynd Pixar-
fyrii-tækisins sem unnin var í
samvinnu við Disney-félagið, er
mikið lagt upp úr persónusköp-
un í Pöddulífí. Aðalsöguhetjan,
sem Felix Bergsson talar fyrir í
íslensku talsetningunni, er ein-
staklega klaufalegur uppfínn-
ingamaur, sirkuspöddurnar hafa
sömuleiðis hver sín sérkenni og
engispretturnar eru sérlega ógn-
vekjandi kvikindi. í talsetning-
unni tekst hverjum og einum
ágætlega að fínna sinn karakter
og er hún velheppnuð; fyrir þá
sem vilja er myndin einnig sýnd
á frummálinu.
Pöddulíf er gerð af hug-
myndaauðgi og tilfinningu fyrir
hinu ævintýralega. Það skiptir í
raun ekki máli hvort teikni-
myndirnar verða gerðar alfarið í
tölvum í framtíðinni. Pöddulíf og
þær tölvuteiknimyndir sem á
undan henni hafa komið sýna að
tæknin hefur verið fullkomnuð.
Það sem máli skiptir eins og
alltaf er innihaldið, sagan og per-
sónusköpunin, og báðir þeir
þættir svínvirka í þessu tilviki.
Arnaldur Indriðason
Dagskráin þín er komin út
SVARTFUGL OG
PORTER í DJÚPINU

17. febrúar-2. mars
/ allri sinni mynd!
DJASS
Djasstónleikar
öjúpið
SVARTFUGL
Sigurður Flosason, altósaxófón,
Björn Thoroddsen, gítar, og Gunnar
Hrafnsson, bassa. Söngdansar eftir
Cole Porter.
ÉG HEYRÐI þetta tríó fyrst á
Jómfrúartorgi einn sólríkan sum-
ardag í fyrra. Þeir félagar léku
blöndu af þekktum djasslögum og
söngdönsum bandarískum - og svo
mátti heyra Jobim. Eitt laganna á
efnisskrá þeirra var Night and day
eftir Cole Porter, einn mesta
meistara bandaríska söngleiksins.
Hann hefur flestum öðrum fremur
samið lög er djassleikarar heimsins
hafa notað til að leggja útaf í spuna
sínum. Þegar Norman Granz hóf
að gefa út söngbækur ýmissa
bandarískra tónskálda í túlkun
Ellu Fitzgerald varð Cole Porter
fyrstur fyrir valinu. A þeim plötum
mátti fínna átta af þeim tíu
söngdönsum er Svartfugl lék í
Djúpinu: Night and day, It’s all
right with me, Love for sale, I love
Paris, All of you, Get out of town,
Everytime we say goodbye og Just
one of those things. Hina tvo hefur
hún einnig hljóðritað: You’d be so
nice to come home to og Easy to
love. Öll eru þessi lög á klassískri
efnisskrá djassins og sum þeirra
eru í huga manns fyrst og fremst
bundin ákveðnum djassleikurum:
Night and day Artie Shaw, It’s all
right with me Erroll Garner, en
túlkun hans á skífunni Concert by
the sea er einn mesti spennutryllir
djasssögunnar, All of you Miles
Davis, Just one of those things
Benny Goodman og You’d be so
nice to come home to Guðmundi
Ingólfssjmi. Þegar þeir þremenn-
ingar léku á Jómfrúartorginu var
spil þeirra nokkuð laust í reipunum
en nú hafa þeir útsett lögin létti-
lega án þess að fórna afslappaðri
spilamennsku sem er aðal þeirra.
Þó allir séu þessir piltar virtúósar
eru þeir ekkert að flagga því að
óþörfu - þeir eru fyrst og fremst
listamenn. Það var gaman að vera
staddur að nýju í Djúpinu að hlusta
á djass, en sá staður var á árum áð-
ur Mekka djassins í Reykjavík.
Tónleikarnir hófust á You’d be so
nice to come home to og á eftir
fylgdi Night and day, sem er oft
dálítið erfítt djassmönnum taki
þeir ekki þann pólinn í hæðina að
leika það sem einfaldan svíngara
einsog Earl Bostic gerði. í It’s all
right with me vantaði herslumun-
inn til að sveiflan lifnaði og svo var
Gunnar Hrafnsson í aðalhlutverki í
Easy to love og tókst ekki að leika
laglínuna eins léttilega og hreint og
nauðsynlegt er þegar menn eru af
skóla Niels-Hennings. Síðasta lag
fyrir hlé var Love for sale og þá fór
allt í gang og Björn Thoroddsen
hljóp línudansinn léttilega og hvíldi
okkur á milli með snilldarlega
slegnum hljómum og Sigurður
Flosason fór á flug í vesturstrand-
arhami sínum, en leyfði sér þó í
lokinn að baula pent a la Bostic.
Þetta hefði samt ekki dugað hefði
Gunnar Hrafnsson ekki kýlt allt
áfram með sterkum hryn - það er
ekki lítið atriði í trommulausu tríói
að bassinn sé kröftugur.
Eftir hlé hófu þeir félagar tón-
leikana á I love Paris. Þetta er
hálfgert vandræðalag, Ijúf melódía
en rýr í roðinu. Þeir sneru henni út
og suður, ekki síður en Bill Evans
þegar hann endurhljómsetti
klassíkina, og útkoman var aldeilis
frábær. Ég leyfi mér að segja að s.
það þarf fullþroska djassleikara til
að leika á þennan hátt svo vel tak-
ist. Björn Thoroddsen var í aðal- P
hlutverki í All of you en honum
tókst ekki að koma tónhugsun sinni
nógu vel til skila þar, var eilítið
grautarlegur. Það var afturá móti
annað uppá teningnum í samspili
hans og Gunnars Hrafnssonar í
Get out of town sem var barroskt á
kafla. Það lag endaði dálítið enda-
sleppt einsog mörg lögin þetta
kvöld og ættu þeir félagar að laga
það - þetta hefur verið slæmur
ávani djassleikara og kemur ekki 1
að sök í tuttugu mínútna sólóleik
þarsem laglínan heyrist örskot í
byrjun og enda - en í spilamennsku
einsog Svartfugl býður uppá
mundu sterk og ákveðin lok
styrkja tónlistina mjög. Síðasta
lagið á efnisskránni var ballaðan
undurfagra, Everytime we say
goodbye og blés Sigurður hana |
meistaralega. Það væri að bera í j
bakkafullan lækinn að hrósa ljóð- j
rænni innlifun Sigurðar - sumir ’
eru skáld og aðrir ekki.
Aukalagið var Just one of those
things og þá upphófst sveiflugald-
urinn að nýju. Ef allt félli eins vél
saman hjá Svartfugli og þessi dans
þá væri enn skemmtilegra að lifa.
En til þess þarf að leika þessa efn-
isskrá oft - margoft, því einsog
Sigurður sagði í viðtali við Hildi |
Loftsdóttur í Mbl., vildu þeir félag- I
ar „spila sömu hlutina nógu oft, svo 1
þeir geti þróast og breyst í meðför-
um manns“.
Vernharður Linnet