Morgunblaðið - 17.02.1999, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 1999 45
Dýraglens
Ferdinand
Ertu sofandi, Sámur? Mamma mín er dýra- Hún sagði að þú hefðir verið Allt!
Sennilega ertu það ... læknirinn liérna ... rannsakaður og það hafi fund-
ist hvað það er sem amar að
þér ...
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Sfmbréf 569 1329
„Við erum hætt að
elska hvort annað“!
Frá Þórhalli Heimissyni:
ÞETTA er setning sem prestar og
aðrir er taka á móti hjónum í viðtöl
vegna- hjónaerfiðleika fá oft að
heyra. Mörg hjón hér á landi lenda
í erfiðleikum í sínu hjónabandi á
lífsleiðinni, eins og tölur um hjóna-
skilnaði bera vitni um. Það eru ekki
öll hjón sem skilja þó að erfiðleik-
amir banki á dyrnar, þannig að töl-
ur um fjölda hjónaskilnaða segja
ekki alla söguna um sundurlyndi.
Mörgum tekst reyndar að vinna úr
sínum erfileikum og nota reynsluna
til þess að styrkjast í hjónabandinu.
„Við erum hætt að elska hvort
annað“! Þessi orð tjá mikla sorg,
fela í sér skipbrot. Parið, sem eitt
sinn hittist og varð ástfangið upp
fyrir haus, því pari finnst einhverra
hluta vegna að ástarneistinn sé
kulnaður, að ekkert sé eftir af þeim
loga sem forðum brann þeima í
milli.
Þá vaknai’ óhjákvæmilega spum-
ingin: „Hvað hefur gerst, af hverju
er svo komið fyrir ástinni sem eitt
sinn var?“ Svörin við þeirri spurn-
ingu era jafn mörg og misjöfn eins
og hjónin sem glíma við hana.
Oftar en ekki túlka þessi orð um
hina glötuðu ást langa atburðarás
sem smátt og smátt hefur brotið
niður parið. Allt of margar stundir
hafa horfið í annríki fábreyttra
daga. Tíminn hefur liðið við ótelj-
andi verkefni, samband hins ást-
fangna pars hefúr umbreyst í yfir-
borðslega skýrslugerð vinnufélaga
sem tekið hafa að sér rekstur
heimilis en hafa þar fyrir utan lítil
samskipti. Stundum blandast
áfengisvandi í spilið, stundum fjár-
hagserfiðleikar, langur vinnudag-
ur, lág laun, stress og streita. Við
höfum málað okkur út í horn í þjóð-
félagi sem oftai' en ekki er fjöl-
skyldufjandsamlegt. Afleiðingin
liggur fyrir. „Dropinn holar stein-
inn“ segir gamalt spakmæli sem í
dag gæti hljóðað einhvem veginn
svona: „Samskiptalevsið holar
hjónabandið.“
Hvemig á ástin að vera fyrir
hendi þegar dagamir Mða eins og
hér var lýst? Hún fær ekkert rými,
enga næringu, ekkert ljós og engan
yl. Hún er því dæmd til að fölna og
deyja. Með henni deyja draumarnir
sem parið átti, vermireiturinn sem
bömin áttu. Svo á skólinn að bjarga
því sem bjargað verður, að aga
bömin og veita þeim skjól og styrk!
Oft mætti skipta út orðunum „við
eram hætt að elska hvort annað“
og setja í þeirra stað eftirfarandi
„við gleymdum að gefa hvort öðra
tíma“. Og það er of seint að leita
sér lækningar þegar sjúklingurinn
er látinn, þegar tíminn er hlaupinn
frá okkur, þegar ástin er dauð.
Gæti verið að við höfum for-
gangsraðað vitlaust hjá okkur, Is-
lendingar, að hin hörðu gildi hafi
rænt okkur tímanum sem við gát-
um nýtt til að eiga með hvort öðra
og börnunum okkar? Gæti verið að '
það sé kominn tími til að breyta um
foi'gangsröð? Því þarf auðvitað
hvert par að svara fyrir sig. En þá
spurningu þarf þjóðfélagið líka allt
að takast á við, áður en dropinn hol-
ar steininn endanlega, áður en rás
atburðanna tekur af okkur völdin.
Margt er til ráða. Það er hægt að
leita sér ráðgjafar og stuðnings áð-
ur en í óefni er komið. Oft er hægt
að snúa við á braut erfiðleika ef
báðir aðilar vilja horfast í augu við
vandann í tæka tíð og það er hægt
að bægja hinum hörðu gildum frá í
samfélagi okkar og láta umhyggj-
una fyrir hag fjölskyldunnar ráða
ferðinni. En til þess þarf vilja. Því
vilji er allt sem þarf.
SR. ÞÓRHALLUR HEIMISSON,
Hafnai'fjarðarkirkju.
Af Duus, Tetriz,
Raggae og Clinton
Frá Oddi Björnssyni:
SVO var haft eftir borgarstjóranum
í Reykjavík í Morgunblaðinu 31.
mars 1998. Til umræðu var enn ein
umsóknin til reksturs vínveitinga-
staðar í Aðalstræti 4B. Framundan
vora borgar- og sveitarstjórnar-
kosningar og höfðu íbúar Grjóta-
þorps lýst eftir stefnu þáverandi
borgai'yfii'valda varðandi íbúðar-
byggð í þorpinu. „Borgarstjóri telur
rekstur fullreyndan,“ var svarið.
Gunnar Eydal, skrifstofustjóri
borgarstjóra, kannast ekki við
stefnubreytingu borgaryfu-valda
varðandi veitingarekstur í húsinu
frá því í apríl 1998 (Mbl. 3. feb. ‘99).
Það er ekki von: yfirlýsing borgar-
stjóra er frá því í mars eins og þeg-
ar hefur komið fram. En borgaryf-
irvöld gefast ekki upp. Þrátt fyrir
margítrekuð mótmæli íbúa í ná-
grenni staðarins vegna mikils há-
vaða er frá honum stafar langt
framundir morgna, mikillar ölvunar
og hávaða við heimili þeirra, stór-
aukinnar umferðar að ekki sé talað
um glerbrotin og annan óþverra er
bíður íbúa í morgunsárið, virðist*
sem borgaryfirvöld séu staðráðin í
að halda þarna rekstri gangandi.
Mál er að linni. Nú þurfa borgar-
fulltrúar (minni- og meirihluti) að
hysja upp um sig í málefnum
Kvosarinnar og byrja í Aðalstræti
4B. Ekki er farið fram á annað en
þau sjálfsögðu mannréttindi að fjöl-
skyldum í nánd við Aðalstræti 4B sé
tryggður réttur til nætursvefns líkt
og öðrum íbúum borgarinnar.
Reynslan sýnir að hann fæst aðeins
með því að loka fyrir vínveitinga- og
skemmtanahald í húsinu í eitt skipti ^
fyrir öll.
ODDUR BJÖRNSSON,
hljómlistarmaður.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi. -