Morgunblaðið - 19.02.2000, Qupperneq 70

70 LAUGARDAGUR 19. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Ljóska
DASUR, HVAÖ HEFUR
KOMIfi FYRIR KYND-
IN6UNA, ÞAÖ ERU
At) MINNSTA
KOS.TI 40 STTS ,
Ferdinand
Smáfólk
50 WMEN YOU GET OLDER.,
MAH'BE l'LL TAKE YOU TO A
NICEWARM 6YMNA5IUM..
Og svo þegar þú verður eldri
þá tek ég þig kannski með mér
í þægilegt upphitað íþrúttahús.
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Umferðin
og svarti
jólasnjórinn
Frá Jóhannesi R. Snorrasyni:
ÞAÐ var eins og við manninn mælt,
að um leið og fyrsti snjór vetrarins
féll, þá upphófst hinn árvissi salt-
austur á götur höfuðborgarinnar og
nágrannabæjanna. Þá byrjaði ball-
ið, með öllum þeim viðbjóði, sem
fylgir tjörublönduðum saltpækli.
Athyglisvert hlýtur það að vera, að
fyrri hluta vetrarins, meðan rigndi
dag eftir dag og flestir bílar komnir
á neglda hjólbarða, þurfti aldrei að
„tjöruþvo“! Við sjáum líka, að
snjórinn er hvergi svartur nema á
„saltgötunum". Það liggur þvi í
augum uppi, að það er saltið, sem
losar um tjöruna og síðan þeyta
hjólbarðar ökutækjanna þessum
viðbjóði yflr allt og alla í umferð-
inni. Fljótlega myndast svo rásir
eða lækjarfarvegir í malbikið, sem
geta verið varasamir. Kostnaður
við endurmalbikun „saltgatnanna"
á hverju vori og sumri er veruleg-
ur, svo ekki sé talað um óþægindi
því samfara. Ekki er hægt að segja,
að hann sé , jólalegur“, svarti snjór-
inn, þetta svarta tjörukrap, sem
kemur ökumönnum í illt skap, eins
og „umferðarmenningin" ber keim
af! Ökumenn hafa vart undan að
hreinsa framrúður bílanna, þegar
tjörupækillinn gengur stanslaust
yflr þá, líkt og bullandi ágjöf á sjó!
Stundum eru ökumenn þá líkt og
blindir kettlingar, á 90-100 km
hraða, jafnvel uppteknir við að tala
í síma, meðan þeir, í æsingnum,
reyna að komast framfyrir alla þá,
sem á undan eru!
Er nú furða þótt eitthvað verði
undan að láta?
Hvemig væri nú að leyfa okkur
að aka á hvítum snjó, eins og fólkið
úti á landsbyggðinni gerir? Því
skyldum við ekki mega og geta gert
það líka? Hvort sem ekið er í tjöru-
krapi eða á hreinum snjó, verður að
taka tillit til aðstæðna. Það er ekki
ekið eftir aðstæðum, þegar menn
geysast um götumar í tjömkrapinu
á 90-100 km hraða og oft við skert
útsýni! Tjörusmurðir hjólbarðar
em hættulegir, þeir eru flughálir
þegar komið er á hreinan snjó. Það
er því einnig mjög vafasamt öryggi,
að aka líkt og að sumarlagi væri,
þótt tjömkrap sé á götunum. Öku-
tækin geta orðið stjórnlaus, eða því
sem næst, þegar komið er af salt-
götunum á hreinan snjó. „Missti
vald á bílnurn", er oft tilgreint sem
ástæða fyrir slysi eða óhappi í um-
ferðinni að vetrarlagi, ekki síst úti á
þjóðvegunum. Hvað skyldu tjöra-
smurðir hjólbarðar oft hafa komið
þar við sögu, þar sem bílarnir em
líkt og hemlalausir sleðar? Bílar,
sem koma af Reykjavíkursvæðinu
út á þjóðvegina, með hjólbarðana
löðrandi í tjöm, em hættulegri en
margan gmnar. Umferðarráð ætti
að kanna þennan þátt gaumgæfi-
lega, svo og tryggingafélögin, áður
en fleiri snúast í hálkunni og fljúga
út í móa, af þessum sökum, eða þá í
veg fyrir önnur ökutæki, oft með
hörmulegum afleiðingum.
Nýleg könnun sýnir okkur, að
óheyrilega margir bflar laskast eða
eyðileggjast hér í umferðarslysum
og óhöppum. Þó slæm sé, em það
hreinir smámunir miðað við hve
margir slasast, verða jafnvel ör-
kumla eftir þennan bægslagang í
umferðinni. Kostnaður þjóðarinnar
vegna þessara hrakfalla er orðinn
alltof mikill, heilbrigðiskerfið er að
kikna, m.a. vegna þessara óskapa.
Það virðist augjóst, að mikill hluti
þessara umferðarslysa og óhappa
verður vegna of mikils hraða,
kæraleysis og virðingarleysis fyrir
ljósum götuvitanna. Eg tel það vera
alrangt, að hafa gult ljós á undan
því græna á götuvitunum. Það eyk-
ur mjög hættuna á, að ökumenn séu
komnir langleiðina - eða jafnvel yf-
ir gatnamótin, þegar græna ljósið
kviknar. Hagi ökumenn sér jafn
kæruleysislega, sem koma þvert á
gatnamótin á grænu ljósi, síaukandi
hraðann til þess að missa ekki af
ljósinu, en fara síðan yfir á rauðu
ljósi í öllum bægslaganginum, þá
þarf enginn að efast um afleiðing-
arnar. Þessir endalausu árekstrar á
ljósastýrðum gatnamótum era óþol-
andi óhæfa, sem verður að taka á af
hörku, ella era umferðarljósin orðin
varasöm, sem engan veginn er
treystandi, þótt ekið sé yfir gatna-
mót gegn grænu ljósi. Það ætti nú
þegar að afnema gula ljósið, á und-
an grænu, enda er það til bölvunar
vegna misnotkunar og þjónar eng-
um skynsamlegum tilgangi.
Nú er svo komið, að þeir, sem
vilja fylgja settum lögum og reglum
í umferðinni, eru hreinlega orðnir
„fyrir“, þeir tmfla kappaksturinn!
Það slævir virðingu borgaranna
fyrir lögunum, að þurfa daginn út
og daginn inn að horfa á flestar um-
ferðarreglur þverbrotnar, sérstak-
lega um hámarkshraða, án þess að
lögreglan hafi mannafla til þess að
koma þessum málum í viðunandi
horf. Haldi fram sem horflr, væri
betra að fjarlægja öll skilti um
hámarkshraða, heldur en að horfa á
mikinn meirihluta ökutækjanna
vera á 20-50 km meiri hraða heldur
en skiltin segjá til um.
Það verður að gera lögreglunni
kleift að sinna skyldustörfum sínum
í umferðargæslunni, jafnvel þó
þyrfti að fjölga löggæslumönnum
um marga tugi, þá myndi það án
efa borga sig fjárhagslega, en lim-
lestingar, örkuml eða jafnvel dauði
verða ekki metin til fjár, það skilja
allir. Það hlýtur að verða eitt af for-
gangsverkefnum í byrjun þessarar
komandi aldar, að koma þessum
ógnvekjandi og óþolandi umferðar-
málum í farveg, sem sæmir og hæf-
ir „sjálfstæðri og fullvalda" ís-
lenskri þjóð, sem okkur ber að
varðveita um alla ókomna tíð.
JÓHANNES R. SNORRASON,
Espigerði 4, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teijast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.