Morgunblaðið - 20.06.2000, Qupperneq 9

MORGUNBLAÐIÐ
Suðurlandsskjálftar ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚNÍ 2000 C 9
Sem betur fer hafa ekki
komið fleiri skjálftar
Man eftir
skjálftanum
árið 1912
„ÞETTA var óttalega óhuggulegt,
ég verð að segja það,“ sagði Ólafía
Guðlaug Guðjónsdóttir, 98 ára íbúi
á dvalarheimilinu Lundi á Hellu,
um jarðskjálftann á laugardag.
„En sem betur fer hafa ekki komið
fleiri skjálftar.“
Hún man jarðskjálftann árið
1912 en þá var hún heima hjá for-
eldrum sinum á Stóru-Mörk. „Það
var heilmikill skjálfti. Ég var
heima á túni og mér þótti þetta
voðalega skrýtið. Það var allt þýft
þá og mér fannst ég hoppa upp, ég
man það. Ég man líka vel eftir að
það gaus í Tindfjöllum 1913 og þá
fórum við upp á hæðirnar heima
til þess að sjá eldgosið.“
Olafía sagðist hafa verið ugg-
andi um fleiri skjálfta á laugar-
dagskvöldið en sem betur fer hefði
ekki komið meira og hún sagðist
hafa sofíð vel í sínu rúmi og ekki
orðið vör við neitt. Við skjálftann
féll niður Ijósakróna í matsal dval-
arheimilisins og fímm sjónvarps-
tæki skemmdust.
Guðríður Eyjólfsdóttir, er á 89.
aldursári og býr á Lundi. Henni
þótti skjálftinn á laugardag skelfi-
legur og þakkaði guði fyrir að
enginn beið bana. Hún sagði að
sér hefði orðið hugsað til aldr-
aðrar vinkonu sinnar sem hún
vissi að væri ein meðan á þessu
gekk. Hún minnist náttúruhamfar-
anna sem fylgdu Heklugosinu árið
1947 en hún var lengi búsett á
Læk í Holtum hjá systur sinni og
mági. „Þá drundi og söng í öllu og
kolaofninn í eldhúsinu fór. Systir
mín ætlaði að fara að kveikja í
honum en sem betur fer var hún
ekki búin að því. Maður hennar
var að hlaða vegg ásamt öðrum
manni og veggurinn hrundi en
sem betur fer urðu ekki slys. Guð
afstýrði því að það yrði, það var
ekki fólkið sem stjórnaði því.“
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Ólafía Guðlaug Guðjónsdóttir man skjálftann árið 1912.
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Guðríður Eyjólfsdóttir þakkar guði að ekki varð manntjón í skjálftanum.
Morgunblaðið/RAX
íbúðarhúsið á bænum Andrésfjósi á Skeiðum er óíbúðarhæft og eins og sjá
má gekk mikið á í stofnunni hjá Magneu Ásmundsdóttur húsfreyju.
Hús á Skeiðum
stórskemmdust
MAGNEA Ásmundsdóttir og Ingi-
mar Þorbjömsson, bændur á bænum
Andrésfjós á Skeiðum, voru á sjúkra-
húsinu á Selfossi að fagna nýju
bamabami þegar skjálftinn reið yflr.
„Skjálftinn var nokkuð harður á
Selfossi þar sem við vomm. Við flýtt-
um okkur heim og aðkoman þar var
ömurleg. Þegar við komum heim á
hlað sá ég að grill, sem stóð við eld-
húsgluggann, var á hliðinni. Ég sagði
við húsbóndann: „Hvemig ætli sé
umhorfs inni?“ Þar var staðan þann-
ig að það var hvergi hægt að stíga
niður fæti. Tjón á innbúi er mjög
mikið og húsið er allt mikið sprangið.
Burðarveggir era sprangnir og því
spyr maður sig hvað gerist ef það
kemur annar skjálfti," sagði Magnea.
Þrír ofnar sprangu frá veggjum á
húsinu og lak heitt vatn inn í húsið.
Unnið var að þvi, þegar Morgunblað-
ið ræddi við Magneu, að koma hita á
húsið.
Ingimar og Magnea gistu i Þor-
lákshöfti hjá ættingjum eftir skjálft-
ann. Þau sögðust ekki vita hvað yrði
með framhaldið, en þau reka kúabú
og verða að sinna því. Þau sögðust
því ekki geta farið langt, en Magnea
sagðist ekki treysta sér til að búa í
húsinu eins og ástandið væri.
Skemmdir urðu á fleiri bæjum á
Skeiðum í jarðskjálftanum.
Chile-búarnir þrjátíu á Hellu segjast vanir jarðskjálftum í heimalandinu
Lífíð kaupir
maður
ekki aftur
UM ÞRJÁTÍU manns frá Chile búa
og starfa á Hellu. „Ég er búinn að
vera í 10 ár á íslandi og hef aldrei
lent í neinu svona. En heima í Chile
era alltaf jarðskjálftar þar sem fólk
deyr. Einu sinni dóu 120.000 manns í
jarðskjálfta í Chile,“ sagði Rodolfo
Sepulveda Benner í samtali við
Morgunblaðið á laugardagskvöldið.
„Heima hjá mér brotnaði sjónvarp
og gler en ég get keypt það aftur á
morgun. En lífið kaupir maður ekki
aftur.“
Rodolfo var með eiginkonu sinni
Veronicu Solar á bensínstöð Olís að
taka bensín og dæla lofti í dekk þeg-
ar skjálftinn reið yfir. „Ég sagði kon-
unni minni að koma út úr bílnum. Við
flýttum okkur svo að sækja krakk-
ana sem vora á hátíðarhöldunum."
Á minningar tengdar
stórum skjálfta 1983
„Þetta var allt öðra vísi en þegar
jarðskjálfti byrjar í Chile. Þar fer
skjálftinn rólegar af stað.“ Rodolfo á
minningar tengdar skjálfta í Chile
árið 1983 þar sem fjölmörg hús
hrandu og tugir þúsunda létu lífið.
Sjálfur kom hann til Islands eftir að
Persaflóastríðið hófst 1991. Þá var
hann að vinna í Israel en fór þaðan
að aáeggjan systur hans, sem var
gift íslendingi í Svíþjóð og hefur ver-
ið Chile-manna lengst á Hellu.
Hann sagði að björgunarmenn
hefðu komið að líta á húsið sitt á
Hellu og það virtist ekki mikið
skemmt en þó var Rodolfo ekki viss
um hvaða skemmdir kynnu að leyn-
ast undir bárujárnsklæðningunni.
Stór hluti Chile-búanna á Hellu var
saman kominn við húsið hans
Rodolfos á laugardagskvöldið og þar
var búið að setja upp tvö tjöld þar
sem börnin og unglingarnir ætluðu
að sofa. Rodolfo og kona hans ætluðu
að sofa inni, á efri hæðinni, þar væri
öraggara að vera en niðri ef álíka
stórir skjálftar kæmu um nóttina.
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Rodolfo Sepulveda B., Veronica Solai, Nelson Japke, Lorgia Sepulveda, Christina Sepulveda, Rodolfo Sepulveda S.,
Paula Yanez, Andres Rojas, Katty Tapla, Pablo Gonzales Javler Olguin og Krlstinn Reyr voru utan við heimili Rodolfo
og Veronlca þar sem bömin og unglingamlr ætluðu að sofa í tjöldum.