Morgunblaðið - 26.09.2000, Blaðsíða 4

4 C ÞRIÐJUDAGUR 26. SEPTEMBER 2000
-Sy OQ9
MORGUNBLAÐIÐ
„Svo sannarlega geri ég það. Eftir
keppnina brutust fram tilfinningarn-
ar, þá hafði ég litið margoft á úrslita-
töfluna og séð að það var staðreynd
að ég hafði unnið bronsverðlaun.
Leiðin að verðlaununum hefur líka
verið erfið, hún hefur kostað strit.
Ég hef átt marga góða daga síðast-
liðin ár þar sem vel hefur gengið.
íþróttirnar eru hins vegar eins og líf-
ið sjálft, það gengur upp og niður.
Þótt gangi erflðlega á milli þá er um
að gera að halda uppi jákvæðum
anda og gera sitt besta.“
Sat snöktandi yfir
tölvupóstinum
Vala segist hafa fundið fyrir gríð-
arlegum stuðningi víðsvegar að síð-
ustu daga. Fjöldi fólks hefur sent
henni baráttukveðjur og óskir um
velgengni.
„Síðustu tvo daga hef ég ekki þor-
að að fara inn á Netið og skoða póst-
inn minn innan um hóp manna í
þeii-ri aðstöðu sem íþróttamennirnir
hafa í ólympíuþorpinu. Ég hef verið
svo meyr, ég táraðist við lestur
skeytanna og svo var komið að ég
fékk sérstakt leyfi hjá Stefáni Kon-
ráðssyni aðalfararstjóra til að loka
mig ein inni á skrifstofu hans í þorp-
inu til þess að fara inn á Netið. Þar
sat ég snöktandi og las skeyti frá
fólki sem sendi mér hlýja strauma og
kveðjur."
Nú þegar Vala hefur náð þeim ein-
staka árangri að vinna til bronsverð-
launa á Ólympíuleikum segir hún að
efst í huga sér sé þakklæti. „Ég vil
þakka þjálfara mínum, Stanislav
Szczyrba, yndislegum foreldrum,
Flosa Magnússyni og Ragnhildi
Jónasdóttur, Láru systur, afa og
ömmu á Egilsstöðum og í Svíþjóð
fyrir frábæran og einlægan stuðn-
ing. Einnig þakka ég Vésteini Haf-
steinssyni. Það er stórkostlegt að
vita af honum á vísum stað standandi
þétt við bakið á manni hvemig sem
gengur, alltaf kemur hann fyrstur til
þess að taka á móti mér. Það er
ómetanlegt."
Að baki þessu mikla afreki þínu
ermikið erfíði sem fæstir verða varir
við. Hefur á stundum komið upp sú í
þínum huga spumingin; af hverju er
égað þessu?
„Auðvitað hef ég oft efast á þess-
um tíma; af hverju er ég ekki hefð-
bundin manneskja í venjulegri
vinnu? Sérstaklega gerist það þegar
illa gengur og almenningur sér svart
á hvítu að ég hafi átt slæman dag. En
á móti koma ótrúleg forréttindi að fá
tækifæri eins og þetta, að keppa á
Ólympíuleikum og geta nýtt það.“
Nú hefur þú búið í Svíþjóð í átta ár,
fínnur þú fyrir miklum kröfum frá
íslandi?
„Ég verð ekki vör við miklar kröf-
ur að heima,, sennilega væru þær
meiri, eða ég fyndi meira fyrir þeim,
ef ég byggi Islandi."
Kemur þaðþér kannski til góða að
búa í Svíþjóð?
„Að vissu leyti er það. Mér finnst
mjög þægilegt að geta hlaupið út í
búð með skítugt hár og bólu á nefinu,
verið bara venjuleg Vala í Svíþjóð.
En auðvitað er alltaf yndislegt að
koma heim til íslands og hitLi vini og
kunningja.“
Kem fljótlega heim
í langþráð sumarfrí
Kemur þú eitthvað til Islands á
næstunni?
„Það er á stefnuskránni. Fyrst
ætla ég að dvelja í nokkra daga í Sví-
þjóð þegar komið verður frá Ólymp-
íuleikunum. Síðan ætla ég að fara til
íslands í sumarfríið langþráða og
gera það sama og undanfarin tvö
haust, aka í kringum landið, hitta
vini og ættingja, kyssa þá og knúsa.
Það er alltaf jafh yndislegt að koma
heim, landið er svo fallegt og sífellt
að koma mér á óvart eftir því sem ég
sé meira af því. Ég hlakka rosalega
til heimferðarinnar."
Hvað tekur við að loknum leikun-
um?
„Ég hafði skotið öllu á frest fram
yfir leikana, allt mitt líf hefur miðast
við þá. Nú fer að koma tími til að
setjast niður og velta næstu skrefum
fyrir sér.“
Þú ætlar væntanlega að halda
þínu striki í íþróttunum?
„Svo sannarlega. En ég verð fljót-
lega að ákveða hvað ég ætla að gera
Hafði óbilandi trú á Völu
PÓLVERJINN Stanislav
Szczyrba, þjálfari Völu Flosa-
dóttur og maðurinn sem vakti
áhuga hennar á stangai’stökki
fyrir sex árum, var að sjálf-
sögðu í sjöunda himni þegar
ljóst var að Vala hafði unnið til
bronsverðlauna á Ólympíuleik-
unum. „Ég er yfír mig glaður
með árangurinn. Vala stökk
4,50 metra á hárréttu augna-
bliki og ekki síst tæknilega
mjög vel. Það er sérlega mikil-
vægt fyrir framtíðina og ég
veit að hún getur stokkið enn-
þá hærra því hún á svo mörg ár
eftir í allra fremstu röð,“ sagði
Szczyrba og réði sér vart fyrir
gleði þar sem hann beið eftir
lærisveini sínum við hliðarlínu
Ólympíuleikvangsins.
„Það er ekki hægt að fara
fram á betri árangur en þenn-
an. að standa á verðlaunapalli
á Ólympíuleikum. Eftir að hafa
verið nokkuð frá sínu besta um
tíma þá held ég að margir ís-
lendingar hafí ekki gert sér
vonir um að Vala yrði í fremstu
röð á Ólympíuleikunum. Ég
hafði hins vegar óbilandi trú á
Völu, var viss um getu hennar,
og er því sérstaklega ham-
ingjusamur maður yfir ára-
ngrinum. Ég trúi því einnig að
íslendingar gleðjist yfir þess-
um frábæra árangri Völu,“
sagði Szczyrba og hafði ekki
við að taka við hamingjuóskum
á meðan hann spjallaði við
Morgunblaðið.
„En það eru ekki engöngu
íslendingar sem gleðjast með
mér núna. Pólskir landar mínir
hafa óskað mér til hamingju
hér í kvöld með árangurinn.
Fyrir mig er árangurinn sér-
lega mikilvægur þar sem ég er
Pólveiji, bý í Svíþjóð.
Margir halda að þar sem
Vala býr og æfir í Svíþjóð sé
hún þjálfuð af Svía, svo er ekki.
Ég er Pólveiji og í sjöunda
himni,“ sagði Stanislav
Szczyrba, þjálfari Völu Flosa-
dóttur, bronsverðlaunahafa.
Morgunblaðið/Sverrir
Vala Flosadóttir tekur létt dansspor eftir að hún stökk yfir 4,50 m - setti glæsilegt íslands- og
Norðurlandamet, sem tryggði henni bronsið á ÓL í Sydney.
varðandi menntun. Eitthvað verður
maður að hafa í handraðanum eftir
að íþróttaferlinum lýkur. í fyrravet-
ur las ég enskar bókmenntir við há-
skólann í Lundi, en nú er kominn
tími til að beina náminu í ákveðinn
farveg, einhvém sem ég get hugsað
mér að nýta þegar fram líða stund-
ir.“
Er hægt að vera í háskólanámi
samhliða atvinnumennsku í íþrótt-
um?
„Það er allt hægt. Ég hef skráð
mig í verkfræðinám í háskólanum í
Lundi, varð reyndar að sleppa fyrstu
önninni vegna Ólympíuleikanna. Ég
verð hins vegar að vera mætt á
skólabekk 24. október þannig að það
verður spennandi að sjá hvort það er
nám sem hentar mér.“
Hugsa aldrei fyrirfram
um ákveðinn árangur
Þegar þú komst til Ástralíu fyrir
þremur vikum, ólstu þá með þér þá
von í brjósti að geta náð svo langt
sem raun ber vitni um ídag?
„Ég hugsa aldrei um það fyrir
mót, skyldi ég komast á verðlauna-
pall? Það eina sem kemst að í huga
mínum er að mæta til leiks og gera
mitt besta. Mér hafði gengið vel á
æfingum áður en ég kom hingað en
að sama skapi ekki eins vel í keppni.
Þá hafði ég notað tólf skrefa atrennu
og stokkið 4,33 metra. Það gaf mér
ákveðið öryggi.
Þegar komið var í æfingabúðirnar
í Ástralíu ákvað ég að lengja atrenn-
una, fara 16 skref, sama á hverju
gengi á vellinum. Sú ákvörðun fleytti
mér alla leið að þessu sinni.
Þá hefur félagsskapurinn af Þór-
eyju, Guðrúnu og Mörthu í æfinga-
búðunum verið mér ómetanlegur.
Þetta hafa verið yndislegar vikur í
Ástralíu þar sem við höfum einnig
notið stuðnings sundfólksins. Öm
Amarson gaf tóninn í síðustu viku og
það hvatti mig mjög til dáða að sjá að
hann gat náð í allra fremstu röð. Og í
dag þegar ég var að keppa var Guð-
rún í eldlínunni og mér þótti það frá-
bært að geta öskrað á hana og sjá
hana tryggja sér sæti í úrslitum. Það
var engu líkt. Nú hlakka ég mest til
þess að geta mætt til leiks og stutt
við bakið á Guðrúnu og Jóni Arnari,
ég er alveg sannfærð um að það eiga
fleiri stórkostleg afrek eftir að sjást
til íslendinga á þessum Ólympíuleik-
um.“
Hvað ætlar þú að gera nú loksins
þegar þú kemst inn í ólympíuþorp
eftir frábæran dag-hingjaímömmu
ogpabba?
„Ég er búin að hringja í mömmu
og tókst loks að ná í hana eftir
nokkrar tilraunir, það var alltaf á tali
hjá henni. Pabba hef ég ekki náð i
ennþá, það er alltaf á tali hjá honum.
Þau eiga heiður skilinn, þau eru mér
Vala grætur af gleði við öxl
þjálfara síns, Pólverjans
Stanislav Szczyrba. Vala
hljóp út á bannsvæði til að
fagna með Stanislav.
frábærir foreldrar, óspör á að hvetja
mig til dáða og láta mig finna hversu
vænt þeim þykir um mig.“
Hvernig heldurðu að þér gangi að
sofna þegar þú kemur inn í þorp á
eftir?
„Ég veit það ekki, ég er ekkert
farin að hugsa svo langt ennþá.“
Er ennþá spenna í þér?
„Nei, það er engin spenna í mér
lengur, aðeins þakklæti, vellíðan og
heiður."
Verð örugglega með
harðsperrur í kinnunum
Hvað tekur við á morgun ?
„Hvíld. Ég ætla aðeins að reyna að
slappa af í kinnunum, ætli ég verði
ekki með harðsperrur í kinnunum
þegar ég vakna. Annars held ég að
það verði bara hreinlega yndislegt að
vakna og taka móti nýjum degi.“
Rættist draumur þinn íkvöld?
„Svo sannarlega, hvern hefur ekki
dreymt um að komast á verðlauna-
pall á Ólympíuleikum? Þetta hefur
verið stórkostlegt kvöld sem líður
mér aldrei úr minni. Þessi stund var
og verður alveg sérstök í huga mér
alla ævi.“
I