Morgunblaðið - 17.11.2000, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 17. NÓVEMBER 2000 49#
+ Jórunn Ár-
mannsdóttir
fæddist í Reykjavík
2. janúar 1917. Hún
lést á Landakots-
spítala 8. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Ármann
Ingimagn Halldórs-
son, skipstjóri, f.
31.12. 1892, d. 26.6.
1956 og Margrét
Sólveig Sigurðar-
dóttir, húsfrú, f.
17.8. 1897, d.
26.02.1989. Jórunn
var elst níu systkina: Sigríður
Ásta Ármannsdsóttir, f. 3.7.
1918, maki: Elías Jón Guðjóns-
son, f. 13.5. 1919, d.
14.9. 1989; Valdimar
Ármannsson, f. 26.4.
1920, d. 2.10. 1925;
Ármann Halldórs Ár-
mannsson, f. 27.4.
1922, maki Ingibjörg
Elín Þórðardóttir, f.
22.9. 1920; Sigurður
Ármannsson, f. 21.2.
1924, d. 3.1. 1925;
Sigvaldi Ármanns-
son, f. 28.8. 1928,
maki Jóna Katrín
Guðnadóttir, f. 23.12.
1929; Guðrún Ár-
mannsdóttir, f. 19.8.
1929, maki Þorkell Kristinsson,
f. 14.6. 1929; Halldór Ármann-
sson, f . 31.5. 1932, maki Sigríð-
ur Jóna Sigþórsdóttir, f. 6.10.
1936, d. 7.6. 1991 (þau.skildu) og
Margrét Ármannsdóttir, f. 5.2.
1937, maki Sigurður Ólafsson, f.
21.9. 1933.
Jórunn ólst upp á Akranesi.
Hún giftist 23. desember 1939 í
Kaupmannahöfn í Danmörku
eiginmanni sínum Sighvati
Bjarnasyni, f. 17.9. 1911, d. 29.1.
1991. Þeim fæddust þrjú börn,
Kristín Sighvatsdóttir, f. 14.6.
1946, Sturla Sighvatsson, f.
18.11. 1947 og Helga Sighvats-
dóttir, f. 21.6. 1952. Kristínu Sig-
hvatsdóttur fæddist stúlkubarn,
Guðlaug Jónsdóttir, 1.11. 1968
og er hún gift M. Richard
Scobie, f. 15.11. 1960.
Jórunn var lengst af ævi hús-
móðir en vann einnig við versl-
unarstörf í 23 ár í verslun í
Reykjavík.
Utför Jórunnar fer fram frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
JÓRUNN
ÁRMANNSDÓTTIR
Jórunn Ármannsdóttir ólst upp á
Hofteigi á Akranesi, sem stendur
nokkra tugi metra frá óendanlegu
úthafi Atlantshafsins, - á Skaganum.
Það var táknrænt fyrir tilfinninga-
og vitsmunalíf hennar sem var ótak-
markað og djúpt eins og úthafið er.
Hún lék í glöðum og stórum systk-
inahópi í frjálsu umhverfi.
Aðeins 16 ára gömul fann hún eig-
inmann sinn. En það var hún sem átti
frumkvæðið að ævilangri samveru
þeirra með því að bjóða Sighvati
Bjarnasyni til kvöldveislu sem hún
og nokkrar stallsystur hennar héldu.
Stuttu eftir trúlofun þeirra, árið
1935, hélt Sighvatur til framhalds-
náms til Kaupmannahafnar og eftir
því sem pabbi tjáði okkur, varð Jór-
unn að bíða heima á Islandi í eitt til
tvö ár þar til farareyrir leyfði henni
að sameinast honum í Kaupmanna-
höfn. Vera hennar í Kaupmannahöfn
er tengd angurværð konu sem er ást-
fangin og fullkomlega hamingjusöm.
Jórunn átti þó frumkvæðið að því að
til íslands skyldi haldið eftir heims-
styrjöldina síðari en henni fæddist
elsta barnið hér á landi og 1947 flutti
hún með fjölskyldu sinni alfarið til
íslands. Fyrst í stað bjuggu þau í for-
eldrahúsum á Hofteigi á Akranesi en
fluttust brátt til Reykjavíkur en þar
átti hún heima allt til dauðadags.
í byrjun hjúskapar var búið í kjall-
araíbúð í Lönguhlíð og síðar við Há-
teigsveg. A þessum árum gekkst
Jórunn algjörlega upp í móðurhlut-
verki sínu við að ala okkur systkinin
upp og við minnumst að hún sagði
eitt sinn við pabba að hún væri ham-
ingjusamasta móðirin í allri Reykja-
vík. Einn góðan veðurdag segir
mamma við okkur að við séum að
byggja og munum flytja brátt í nýtt
hús í Heiðargerði sem átti eftir að
verða heimili hennar eftir það.
I Heiðargerðinu, sem í byijun var
hrátt hverfi í Reykjavík þótt nú séu
allir garðar grónir með fallegum göt-
um og snyrtilega máluðum húsum,
ólumst við börnin upp og dagarnir
liðu umvafin kærleika móður okkar
og umhyggju. Hún vildi að við börnin
kynntumst listinni og sendi okkur í
píanótíma og systurnar í að læra bal-
let.
Að öllu jöfnu var hún hæversk og
lítillát en innri stærð hennar birtist í
því, að ættmönnum og vinum þótti
gott að koma og heimsækja okkur í
kyrrðina og rósemina í Heiðargerði,
samfara birtu og yl sem hún án efa
átti ekki minnstan þátt í að skapa.
Mömmu þótti gaman að fá fólk í
heimsókn og var gjörn á að slá upp í
veislu og matarboð hennar voru tíð
og hún var rómuð fyrir góðan og
bragðmikinn mat. Hún var afar
myndarleg húsmóðir og heimilið var
fágað og bjart.
Við kveðjum hana nú eftir að hún
hefur átt við erfiðan sjúkdóm að
stríða síðustu árin og þökkum öllum
sem önnuðust hana í veikindum
hennar, einkum læknum og hjúkrun-
arfólki á Landakoti, deild L4.
Kæra móðir; við þökkum þér allt
og vitum að við stöndum í ævilangri
þakkarskuld fyrir móðurstörf þín.
Kristín, Sturla, Helga.
Nú hefur Drottinn kallað þig
heim, elsku amma mín.
Heim til sín og afa, þar sem þú ör-
ugglega hvílir í örmum hans og ert
hamingjusöm á ný.
Því vil ég allavega trúa.
Þú saknaðir afa svo mikið eftir að
hann dó. Þið voruð svo samrýmd í öll
þessi ár sem þið voruð gift. En nú er-
uð þið sameinuð á ný, á betri stað,
þar sem kærleikurinn ræður ríkjum.
Minningamar eru margar og
þakkarverðar og get ég ekki talið
þær allar upp hér.
En þú veist þær eins vel og ég, og
þær geymi ég í hjarta mínu, þar sem
minningþín mun ávallt lifa.
Þú varst hin fullkomna amma.
Maðurinn minn og nokkrir vinir sem
komu heim í Heiðargerðið höfðu orð
á því að þú litir út sem hin fullkomna
amma. Svona eins og maður ímynd-
aði sér að ömmur ættu að vera. Alltaf
svo sæt og góð og hlý. Meira gæti ég
ekki verið sammála og þakka fyi-ir að
hafa verið þess aðnjótandi að hafa átt
bestu ömmu í heimi.
Þú varst svo lagleg kona og mynd-
arleg, með stórt hjarta. Greiðvirknin
var alltaf fyrir hendi hjá þér, og ósér-
hlífin varst þú og vildir allt fyrir alla
gera. Þú varst svo hlý í viðmóti, heið-
arleg og hæglát en alltaf var stutt í
hláturinn.
Heimili þitt var alltaf notalegt og
þar var gott að vera og alast upp. Þú
kvartaðir ekki þótt það tæki þig
næstum klukkutíma að vekja mig í
skólann, heldur brostir þínu blíða
brosi í morgunsárið og gafst mér all-
an þann kærleik sem lítil stúlka
þurfti á að halda.
Við áttum margar góðar stundir
saman, og þú og afi voruð dugleg að
fara með litlu stelpuna í bíltúr út á
land, þar sem ég yfirleitt sofnaði í
aftursætinu. Eg minnist okkar ferða
í berjamó og sumarbústaðaferðir í
Húsafell.
Þú varst alveg einstök, amma mín,
og ég gat alltaf leitað til þín, líka á
eldri árum, sem ég geri nú aftur og
það styrkir mig að þú komst til mín í
draumi, daginn sem þú fórst í ferðina
löngu til morguns eilífðarinnar.
Allt lifir þetta í myndum og minn-
ingum þangað til við hittumst aftur,
elsku amma mín.
Ég kveð þig í djúpri þökk, með
virðingu og kærleika. Megi ljósið ei-
lífa lýsa þér og Guð blessi minningu
þína.
Þín ávallt,
Guðlaug Jónsddttir.
Jórunn fæddist á Akranesi og var
elst barna Ármanns Halldórssonar
skipstjóra og konu hans Margrétar
Sólveigar Sigurðardóttur. Voru þau
hjón þekktir og vel látnir borgarar á
Akranesi og gjarnan kennd við bæ
sinn, Hofteig.
Jórunn lauk hefðbundinni skóla-
göngu þess tíma í heimabæ sínum.
Eftir það hélt hún til náms á Hús-
mæðraskólann á ísafirði og lauk þar
prófum í hinum kvenlegu fræðum ár-
ið 1936.
Á Akranesi kynntist Jórunn eigin-
manni sínum, Sighvati Bjarnasyni
málarameistara og giftu þau sig 23.
desember 1939. Eignuðust þau þrjú
böm; Kristínu sjúkraliða, Sturlu
arkitekt og Helgu ritara. Sighvatur
lést árið 1991, rétt tæplega 80 ára.
Rúman áratug dvöldu Jórunn og
Sighvatur í Danmörku og Svíþjóð
þar sem Sighvatur stundaði fram-
haldsnám og störf í húsa- og listmál-
un. Þessi ár voru ánægjulegur tími í
lífi þeirra beggja og víkkaði sjón-
deildarhring þeirra. Þar stofnuðu
þau til kynna og vináttu við Dani og
Islandinga sem þau ræktuðu frekar
þá er heim var komið með heimsókn-
um og ferðalögum.
Mikið jafnræði var með þeim hjón-
um og þau óvenju samhent alla tíð. Á
árunum eftir 1950 byggðu þau vand-
að hús að Heiðargerði 110; voru
frumbyggjar í Smáíbúðahverfinu
sem svo var kallað og litaði mjög nýtt
samfélag í austurkanti Reykjavíkur.
Var mjög til þess tekið hversu allt
var snyi’tilegt úti og inni á þeirra bæ.
Síðar, eftir að börnin vora komin til
vits og ára, stundaði Jórann verslun-
ar- og afgreiðslustörf. Hvarvetna gat
hún sér gott orð fyrir húsbóndaholl-
ustu, vinnusemi og trúmennsku. Jór-
unn var fasprúð og hógvær kona í
framgöngu. Fíngerð og falleg í senn.
Oftar en ekki datt mér í hug orðið
„feminine“ þegar ég sá hana - kven-
legur þokki fylgdi henni.
Þegar ég kynntist Jórunni fyrst
dvaldi konuefni mitt, Margrét, sem
er bróðurdóttir hennar, í fóstri hjá
þeim hjónum í Heiðargerði. Þetta
var á skólaárum Margrétar í Reykja-
vík. Jórann var siðavönd og hafði
reglur á útivistartíma svo mér fannst
stundum nóg um. Af sömu trúm-
ennsku gætti Jórunn frænku sinnar
og sú ágæta kona Guðrún Jónsdóttir
gætti brauðsins í minnisstæðri frá-
sögn í Innansveitarkróniku Kiljans.
„Því sem manni er trúað fyrir, því er
manni trúað fyrir,“ sagði Guðrún í
sögunni. Svo einfalt var það! - Mar-
grét er ævinlega þakklát fyrir þenn-
an tíma og þá tillitssemi sem henni
var sýnd af þeim hjónum. Alla tíð síð-
an höfum við hjónin og börn okkar
notið hlýju og gestrisni í Heiðar-
gerði.
Smátt og smátt, eftir lát Sighvats,
fór að halla undan fæti í lífi Jórannar
og síðustu árin varð barátta hennar
við Elli kerlingu harðsótt og á köfl-
um óblíð. Öllu tók hún af ótrúlegu
æðraleysi og þolgæði. - Aldrei
heyrði ég hana kvarta og eins og áð-
ur var stutt í brosið. Hún gat eins og
endranær glaðst yfir litlu. Að lokum
þvarr lífsljós hennar og hún hlaut að
síðustu hljóðláta og langþráða hvfld.
Naumast verður héraðsbrestur
þegar gömul kona kveður, sem fyrir
margt löngu hefur skilað góðu verki
og snotru búi. Samt sem áður er
söknuður í huga, en umfram allt
þakklæti fyrir góðar stundir og
ræktarsemi. Við hjónin og fjölskylda
okkar vottum aðstandendum Jór-
unnar samúð á sorgarstund.
Þorvaldur Jónasson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á net-
fang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfnsín en-ekki stuttnefni-undir-grsinunum.
t
Elskulegur sambýlismaður minn, sonur, faðir
okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
ÞRÖSTUR BJARNASON,
Jórufelli 2,
Reykjavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu miðvikudaginn
15. nóvember síðastliðinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kolbrún Benjamínsdóttir,
Jónína Kristjánsdóttir,
Heimir Þrastarson, Jóhanna Helgadóttir,
Jónína Þrastardóttir, Kristinn T. Haraldsson,
systkini og barnabörn.
t
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
JÓN GUÐNASON,
Hamraborg 14,
Kópavogi,
andaðist miðvikudaginn 15. nóvembersl.
Guðmundur Jónsson, Guðlaug M. Jónsdóttir,
Tryggvi Rúnar Guðmundsson, Hjördís Hilmarsdóttir,
Magðalena Ósk Guðmundsdóttir,
Margrét Guðmundsdóttir,
Jón Trausti Guðmundsson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
LILJA E. A. TORP,
lést á líknardeild Landspítala Kópavogi
fimmtudaginn 16. nóvember
Jarðarförin verður auglýst síðar. ‘
Páll Torp,
Elísabet Torp, Erling Huldarsson,
Kristján Torp, Daenthai Phalee
og barnabörn.
t
Okkar ástkæra,
INGIGERÐUR EYJÓLFSDÓTTIR,
Skúlagötu 40a,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Hringbraut aðfaranótt
miðvikudagsins 15. nóvember.
Georg Jón Jónsson, Sigríður Jónsdóttir,
Margrét Jónsdóttir, Elfa Kristín Jónsdóttir
og fjölskyldur þeirra.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
VIGFÚS ÓLAFSSON
fyrrverandi skólastjóri,
Birkigrund 72,
Kópavogi,
er látinn.
Að hans eigin ósk hefur útförin þegar farið
fram í kyrrþey.
Ragnheiður Jónsdóttir,
Ólafur Vigfússon, Helene Baatz,
Bergsteinn Vigfússon,
Hjalti, Eydís og Ingibjörg Bergsteinsbörn.
Lokað
Essó-stöðin við Lækjargötu í Hafnarfirði verður lokuð milli kl. 14
og 17 í dag vegna jarðarfarar EÐVALDS VILBERGS MARELS-
SONAR.
ESSO-stöðin, Lækjargötu,
Hafnarfirði.