Alþýðublaðið - 30.06.1959, Blaðsíða 6

NYI heimsmeistar-
inn í hnefaleik hefur
verið umræðuefni
manna á meðal und-
anfarna daga. í eftir-
farandj grein er ýrn-
islegt um þennan um-
rædda mann, einkalíf
hans og fleira. Stóra
myndin er af Ingó,
og föruneyti hans til
Ameríku.
UNDANFARNAR vikur
hefur öll Svíþjóð talað um
það sama. Einkum hefur þó
verið mikið um að vera í
Gautaborg. Hvar sem tveir
menn mættust á götu var
ætíð minnzt á „Ingo“. Inge-
mar Johansson átti að
keppa við Floyd Patterson
um heimsmeistaratitilinn í
þungavikt. Hver einasti
sannur iSvíi fylgdist með
öllu, sem viðkom Ingemar
og um hann var skrifað í
öllum sænskum blöðum, þó
mest í Gautaborgarblöðun-
um, en þaðan er Ingemar
alveg gjörsamlega ómót-
tækilegar fyrir íþróttaá-
huga, stundu þungan og
sögðust óska þess eins, að
þetta færi að taka enda. En
endisins var ekki að vænta
fyrr en að kvöldi hins 25.
júní, og rigningin sá fyrir
því, að enn drógust úrslitin
á langinn um einn dag.
Það hefur ekki alltaf leik
ið svona í lyndi fyrir Ingo.
Árið 1952 keppti hann í
hnefaleikum á Olympíu-
mótinu í Helsingfors. Fyrst
gekk allt vel, og Svíar voru
viðbúnir að hefja hann hér
ættaður og upprunninn.
Það var rætt við móður
hans, og hún spurð, hvernig
hann hefði hagað sér í
vöggu, ævisaga hans var
rakin í smáatriðum, stofnað
var til óteljandi veðmóla og
getrauna varðandi úrslitin.
Einstaka manneskjur og þá
helzt útlendingar, sem voru
um bil upp í guðatölu, ef
hann ynni síðasta bardag-
ann. Hann átti við Ed San-
ders að etja, jötunefldan
negra, sem hafði slegið alla
mótstöðumenn sína niður
rétt eins og flugur. Og nú
varð Ingo hræddur, alveg
skíthræddur. Hann var ná-
fölur og skjálfandi eins og
kerlingarstrá, áður en hann
gekk til leiks og þegar á
hólminn var komið reyndi
hann ekkert til að sækja að
negranum. Hann hljóp bara
hringinn í kring í hringn-
um og bar vinstri hendi fyr-
ir sig. Hann flúði undan
höggum andstæðingsins. ■—
Eftir þriðju lotu hafði dóm-
arinn fengið nóg. Hann
dæmdi Ingemar frá leik, og
dómnefndin var sammála
um að veita Ingemar ekki
silfurverðlaunin, sem hann
í raun réttri hafði unnið til,
áður en hann gekk til leiks
við Sanders. — En þegar
þetta var, þá var hann Ingo
bara 19 ára.
En hann fékk ekkert fyr-
irgefið vegna æsku sinnar.
Hann hlaut fyrirlitningu
allra landa sinna, og í
sænskum blöðum var skrif-
að: „Skrifum aldrei orð
framar um þennan Inge-
mar.“ Strákar hrópuðu að
honum á götum úti í heima-
borg hans, Gautaborg. Hvar
vetna mætti hann kulda og
fyrirlitningu. Aðeins einn
maður, utan nánustu vina
hans, stóð enn með honum.
Það var danski blaðamaður-
inn Arne Ulrichsen. Þessu
hefur Ingemar aldrei
gleymt honum.
— Nei, Ingo átti ekki
sjö dagana sæla.
Eftir þann tíma hefur
hann þroskazt að vizku og
vexti. Nú er hann 26 ára,
fráskilinn, faðir og nýtrúlof
aður. Þær munu ófáar, sem
öfunda Birgit Lundgren, 23
ára gömlu stúlkuna, sem er
trúlofuð Ingemar Johansson
og sem nú fór með honum
til Ameríku honum til sál-
arlegs styrks og sömuleiðis
sem einkaritari hans,
Það voru fleiri en kærast-
an, sem Ingmar tók með sér
til Ameríku. Mamma hans
fékk líka að fara. Hún
„hugsaði um hann“, eldaði
ofan í hann og hafði með-
ferðis heiman frá Svíþjóð
eftirlætis rétti hansf kjöt-
bollurí síld og hrökkbrauð.
Eva, hin 17 ára systir hans,
fór líka. Hún þjónaði því
einfalda hlutverki, að vera
viðstödd með sína eilífu og
óhagganlegu - sálarró og
stuðla að því með nærveru
sinni, að Inga fyndist hann
véra heima. Pabbi gamli
var heldur ekki skilinn eft-
ir heima. Hann er hinn op-
inberi umboðsmaður Inge-
mars og að sögn veitir syni
hans ekki af ró og sálar-
styrk föður síns til þess að
róa taugarnar síðustu dag-
ana áður en gengið skal til
bardaga. Svo er það bróðir
hans, Rolf, sem annast dag-
lega æfingu Ingemars.
Hann er ágætur hnefaleika-
maður, en.hann dáir „stóra
bróður“ ógurlega. Svo fór
þjálfarinn hans, Nisse, einn
ig með og loks læknir Inge-
mars, sem fór til New York
þegar tveim eða þrem vik-
um fyrir keppnina, en hann
fylgdist nákvæmlega með
líkamlegu ástandi Ingemars
og hinnar stóru fjölskyldu
hans.
Ingemar bauð öllu þessu
fólki með sér og borgaði
ferðir og uppihald. Hann
hefur líka efni á því, því
að hnefaleikarnir gefa tals-
vert í aðra hönd. Þegar
hann keppti heima í Gauta
borg við Eddie Machen,
sem var næstbezti hnefa-
leikari í heimi, fékk hann
2205 sænskar krónur á sek-
úndu. En Ingemar Johans-
son hefur fleiri i
en hnefaleik, og í
segja þeir, að hanr
an sérstakan áhug
leik í sjálfu sér. H
FRANZ
TÝNDI
GIMSTEINNINN
MENNIRNIR frá Scot-
land Yard, sem eiga bágt
með að trúa hinni ævin-
týralegu frásögn Frans,
hafa nú gefið honum nægan
tíma til þess að jafna sig
eftir áfallið og átta sig á
hlutunum. Þar sem hann
stendur og þurrkar sér eftir
þetta dálaglega bað, sem
hann fékk, opnast dyrnar
og inn gengur . . . Walraven
leynilögreglumað
stóð ekki á trúvei
sögn af því, hvaði
Frans hefur leik
antamálinu. „En
Frans inn í frás
„hvað um litla b
fylgdi alltaf „Sæi
— „Já, hann,“ s\
CopyrightPrT B. Bq< 6 Copenhagen
KRULLI
0 30. júní 1959 — Alþýðublaðið