Alþýðublaðið - 12.09.1959, Blaðsíða 11

19. dagur
niiiiiimimiisiimimigiiiiiiuiimEHimmmiifmitBn
Aftur gengu þau eftir
endalausum gangmuim. Aftur
opnuðust járndyrnar. Svo
leit hún á Rudolph og sagði
vonleysisleg.a: „Verð ég að
fara aftur inn til mín? Það er
svo gott veður úti, má ég
ekki ganga úti í gatðinum?“
Hann hiikaði. „Eg skal
tala um það við herra Kom-
ínandanten. Kannske hann
leyfi yður að fara í göngu-
ferð. En á mieðan verðið þér
að bíða inni hjá yður, frök-
fen.“
Linda b'eið, aftur fannst
henni eilífðartími líða unz
einhvér kom.
„Herra Kömmandante n
hefur gefið leyfi til að þér
farið að ganga í garðinum
með fylgdarmanni, fröken'1,
Rudolph brosti kuldalega. —
„Við viljum ógjarnan að þér
farið héðan.“
„Haldið þér að ég fari með-
an faðir' minn er hér?“
Hann yppti öxlum. „Senni-
lega ekfci, fröken, en við ger-
um allar varúðarráðstafanir
U
„Það efast ég ekki um,“
sagéi hún spozk. „Viljið þér
skila kveðju til herra Kom-
mandanten og segja honum
að ég vilji fá að tala við hann
" um veikindi föður míns?“
„Eg skal via hvort hann
vill taka á -móti yður. Herra
Kommandanten hefur mildð
að gera.“
„Og ég hef miklar áhyggj-
ur af föður mmumsvaraði
hún.
„Mér finnst nauðsynlegt að
fá aÖ tala við hann strax.“
„Eg skal spyrja um það,
fröken,“ var hans eina svar.
Hún veitti því eftirtekt að
rödd rans var þrungin virð-
ingu í hvert sinn sem hann
nefndi „herra Kommantant-
en“ á nafn. Var það vegna
þiess aö hann var kommún-
isti eða var þessi herra Kom-
mandanten svo þýðingarmik-
ill maður? Hann virtist að
minnsta kosti hafa þá alla í
hendi sér. En bað skipti engu
máli, hún hafði áhyggjur af
föður sínum.
Linda fór út um aðaldyrn-
ar, niður tröppumar og út í
garðinn. Allir þeir Engilbert-
ar, se-m hér höfðu búið, höfðu
lagt mikla vinnu í að gera
garðinn sem fegurstan. Þar
voru mörg blómabeð, rósa-
garður með fögrum gos-
Já, þetta var eins og sevin-
týraland hérna uppi á fjall-
inu. En sú vinna, sem lögð
hafði verið í þetta allt. Og
fyrir neðan var skógurinn,
dimmur og drungalegur. Hún
gekk umhverfis höllina og að
hyldýpisbrúninni. En það
varpaði skugga á fegurð
staðarins og hún fór brott.
Hún gekk aftur umhverfis
höllina og gegnum garðinn að
útjaðri hans. Þar var lítil á
og gamall lotinn skógarhöggs
maður stóð þar við veiðar.
Hún sá fisksporð standa út úr
vasa hans og hún varð for-
vitin og gekk nær. Líkami
gamla mannsins var lotinn en
kraftalegur. Hár hans var
grátt og gamall, dældóttur
hattur var dreginn fram á
ennið og skyggnið fyrir and-
litið.
„Þarna hafið þér fengið fisk
öerra veiðimaður,“ sagði hún
á þýzku.
„Það eru betri og þýðing-
armeiri fiskar [ höllinni,
fröken.“
Hún hrökk við og við lá
að hún vteinaði af hræðslu.
Hún þekkti þessa rödd! En
hva hún þekkti hana vel!
„Gættu þín, Linda,“ muldr-
aði hann í skeggið. „Það er
horft á okkur. Láttu sem þú
sért að horfa á fiskinn, segðu
mér allt, en flýttu þér!“
En hún ,gat aðeins stunið:
„Davíð!“
„Uss, fíflið þitt!“ sagði
hann reiðilega. „Jafnvel loft-
ið befur eyru í þessum hhita
landsins. Ertu búin að hitta
pabba þinn?“
„Já, í dag.“
Hann hækkaði röddina til
heiðurs varðmanninum, sem
stóð spölkorn frá. „Já, þttta
er fallegur fiskur, fröken.
Hann verður góður í matinn.
Það er langt siðan ég hef veitt
svona góðan urriða. Það er
fallega gert af herra Komm-
andanten að leyfa mér að
veiða í ánni.“
„Pabbi er veiikur — mikið
veikur, en samt ekki eins
sagði hún lágt og með á-
herzlu. „Hans er stöðugt
gætt.“
„Er læknir hjá honum?“
„Eg býst við að hallar-
læknirinn sé hjá honum. Eg
heimtaði að fá ,að tala við
Kommandantien hér og ég
ætla að heimta að þeir tali
við herra Gunter í Vestur-
Berlín, sem er eini sérfræð-
ingur Evrópu í sjúkdóimi föð
-ur míns.“
„Segðu mér hvað hefur
skeð, iþegar þú ert búin að
tala við herra iommandant-
en.“
„Hvar getum við hittzt?“
„Vinur þinn, vinnumaður-
inn lánaði mér lítinn timhur
-kofa rétt hérna hjá. Áin
liggur fram hjá honum.
Reyndu einhvern veginn að
koma skilaboðum til mín, ef
þú þarfnast mín eða hefur
-eitthvað mikilvægt að segja
mér. „Hann lyfti gráum og
loðnum augnabrúnunum og
hvíslaði: „Treystirðu mér
ekki, Linda?“
„Eg treysti þér,“ hvíslaði
hún á móti. „En ég skil ekki
að þú eða einhver annar geti
hjálpað pabba.“
„Við getum kannske gert
eitthvað. Misstu ekki móðinn,
Linda mín.“ Rödd háns var
blíðleg.
„Já, ég öfunda yður svo
sannarlega af þessum fiski,“
herra veiðimaður,“ sagði hún
hátt, þegar hún sá vörðinn
nálgast. „Verið þér sælir og
-ef þér veiðið flieiri urriða. þá
skuluð þér senda einn til hall
-arinnar, ég elska urriða!“
„Sjálfsagt, fröken. Eg veiði
hérna á morgun líka, kannske
leyfir herra Kommandanten
mér að afhenta hann sjálf-
ur.“
Það er svo þýðingarmikið
að vita að Davíð var hér og
hún v-ar í sæmilegu skapi
þegar hún gekk aftur til hall-
arinnar. En þegar sólin sett-
ist og myrkrið lagðist yfir
einangraða höllina, fór skap
hennar að þyngjast. Hvernig
gæti hún og faðir hennar
nokkurn tímann sloppið úr
þessari ein-an-gi-uðu höll, sem
var líkust virki? Hún hélt
nauðahaldi í þá von að Da-
víð finndi einhver ráð. Hún
varð að viðuriklennia að þrátt
fyrir að hann hafði ekkert
gert til að hjálpa henni við
landamærin, þá var hugmynd
hans um sígaretturnar snilld-
-arráð. Og dulbúningur hans
hafði kynnzt fyrts né leik-
Hann hafði gabbað hana áður
en hún heyrði rödd hans.
Hann hafði hvorki líkst unga
heimsborgaranum sem hún
hafði kýnnrt fyrst né leik-
flokksstjóranum Davíð Hold-
en. Hann hafði aðeins líkst
gömlum fiski-manní og slitn-
um skógarhöggsmanni. Að
eins herðarnar höfðu verið í
s-amræmi við hitt. Gamli
maðurinn var ekki með svo
breiðar og kraftalegar herðar.
Hún gefck stöðugt fr-am og
aftur um gólfið í litla her-
berginu sínu. Það versta vai
að hún hafði ekkert að gera
og þegar barið var að dyrum
andvarpaði hún léttara og
kallaði: „Kom iftn!“
Það var litla þjónustu-
stúlkan. Hún bar bróf á silf-
urbakka.
„Kæra fröken Redfern.
Þér sýnduð mér mikinn heið-
ur, ef þér borðuðuð miðdegis
vtrð -með mér.“
Það var vel skrifað og und-
irskriftin var Sigmund Eng-
elbert. Hún hikaði. En því
skyldi hún neita? Allt var
betra en að sitja hérna ein og
þó kommúnistar réðu öl!u í
höll hans var ekki þar með
sagt að hann væri sikoðana-
bróðir þeirra.
Hún gekk að litla skrif-
borðinu, se-m stóð úti í horni
og skrifaði: „Kæri Engel-
bert greifi. Eg þigg boð yð-
ar.“ Hún skrifaði Linda Red-
fern undir. Svo braiut hún
bréfið saman, lagði það í um-
slag og skrifaði nafn greifans
utan á. Svo rétti hún um-
slagið til þjónustustúlkunnar,
sem alltaf hafði staðið kyrr
í dyrunum og beðið svars.
Aftur veitti Linda þvf eftir-
tekt, hvað litla stúlkan var
lagleg, góðleg og vingjarn-
leg.
Hún var svo fegin að hún
hafði á síðasta augnabliki
látið niður samkvæmiskjól.
Ástæðan fyrir því var sú, að
hún reyndi að tefja Rudolph
Mannheim eins lengi og
henni var unnt eins og Davíð
hafði beðið hana um á hót-
elinu í Austur-Berlín.
Hún klæddi sig og stúlkan
kom og tilkynnti henni, að
greifinn biði hennar í salnum.
Hún fylgdi henni niður
tröppurnar og inn í salinn.
Það var kalt í höliinni og
Linda var fegin að sjá að eld-
ur logaði glatt á stórum arn-
inum. Greifinn kom til móts
við hana, reglulegt andlit
han’iS var ibroslejitt og vin-
gjarnlegt.
„Það er fallegt af yður að
aumkvast yfir gamlan ein-
mana mann, fröken Redfern.
„Það var fallegt af yður að
bjóða mér Engilbert greifi,“
sv-araði hún vingjarniega og
svo gat hún -ekki haft hemil
á forvitni sinni lengur: „Er-
um við tvö ein?“
„Það hefði verið mikil á-
nægja að borða einn með yð-
ur, fröken Redfern,“ svaraði
hann kurteisliega, „en frændi
minn — sonur látinnar syst-
ur minnar, er nýkominn
heim, Hann borðar með okk-
uf.“
Hún varð fyrir vonbrigðum.
Hún hafði vonast til að fá
einhverjar upplýsingar hjá
greifanum og kannske tæki-
færi til að hitta Kommand-
anten.
„Ég skal hringja á Gústaf
og biðja hann um að koma
með eitt glas af Sherry,
Fráulein11. Og þegar komið
var með sherryið lyfti greif-
inn glasi og hneigði sig kur-
teislega. „Yðar skál, Fráu-
lein. Frændi minn kemur
strax, hann þurfti aðeins að
skipta um föt“.
Faðir hennar hefði ekki
kært sig um að hún drykki
sherry. Faðir hennar — það
var svo ótrúlegt, að hann væri
hér í höllinni, skilinn frá
henni með járndyrum og
löngum hvítmáluðum gangi.
Hér sat hún við skíðlogandi
arin í herbergi fullu gamalla
forngripa, en hann lá í sjúkra-
rúmi.
„Ég óskaði eftir að fá að
tala við Herr Kommandanten
viðvíkjandi veikindum föður
míns“, sagði hún hátt. „En
enn hef ég ekkert svar feng-
ið“.
Greifinn forðaðist að líta á
hana. „Herr Kommandanten
er önnum kafinn. Það tekur
oft marga daga að fá áheyrn
hjá honum“.
„En á meðan getur faðir
minn dáið“, sagði hún ör-
væntingarfull,
„Það er góður læknir hér í
höllinni, Fráulein. Hann lækn
ar föður yðar áreiðanlega“,
sagði hann varlega. „Viljið
þér annað glas af sherry?“
Um leið opnuðust dyrnar.
„Fyrirgefðu, að ég lét þig
bíða mín svona, frændi“,
sagði karlmannsrödd við
dyrnar.
Linda hrökk við og í annað
sinn á þessum degi varð hún
að gæta sín til að veina ekki
af undrun. Hún gat varla trú-
að sínum eigin augum. Hans
Séll gekk brosandi inn í her-
bergið.
„Hans!“ stundi hún.
„Gott kvöld, Linda. Ég fyr-
irgef þér undrun þína og vona
flucvélaniars'
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaf lug: Gullfaxi
fer til Qslo. Kaupm.h. og
Hamborgar kl. 10.00 i dag.
Væntanleg aftur til Rvk kl.
16.50 á morgun. Hrímfaxi
fer til Glasgow og Kaupm.h.
kl. 08.00 í fyramálið. — Inn-
anlandsflug: í da£ er áætlað
að fljúga til Akureyrar (2
ferðir). Blönduóss, Egilsst.,
Hornafjarðar, ísafjarðar, —
Sauðárkróks, Skógasands og
Vestm.eyja (2 ferðir). — Á
morgun er áætlað að fl.iúga
til Akui'eyrar (2 ferðir). Etj-
ilsstaða. Kópaskers. Siglufj,.
Vestm.eyja og Þórshafnar_
Loftleiðir h.f.:
Hekla er væntanleg frá
Stafangri og Osclo kl. 21 í
dag. Fer til New York kl.
22.30. Edda er væntanleg frá
New York kl 8.15 í fyrra-
málið. Fer til Gautaborgar,
Kaupm.h. og Hamborgar kl.
9.45. Leiguflugvélin er vænt-
anleg frá New York kl. 10.15
í fyrarmálið Fer til Oslo og
Stafangurs kl. 11.45.
SkMti;
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla fer frá Kristian-
sand í kvöld til Færeyja og
Rvk. Esia er á leið frá Áust-
fjörðum til Rvk. Herðubreið
var á ísafirði í gærkvöldi á
suðurleið. Skjaidbreið fer
frá Rvk kl. 14 í dag .vestur
um land til Akureyrar. Þyr-
ill er væntanlegur síðd. í dag
til Laugarness. Skaftfelling-
ur fór frá Rvk í gærkvöldi
til Vestm.eyja.
Eimskiwafélag íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Lenin-
grad 8.9. til Rvk. Fjallfóss
fór frá Stykkishólmi um há-
degi f-dag 11.9. til ísaf járðar,
Akureyrar. norður og aust-
urlandsahfna og VestmannA
ev.i a og Þaðan til Hull, Lond-
on. Bremen og Hmobrgar. •—•
Goðáfoss fór frá Rvk 5.9. til
New York. Gullfoss fer frá
Rvk á hádesrí á morgm 12.9.
til Leith os Kaunm.h. Lagar-
foss fer frá Haraborg um 16.
9. tii Antwerpen, Rotterdam
Haugasunds os Rvk. Reykja-
foss fór fi’á Rvk 3.9. til New
York, Selfoss fór frá Gautab.
10.9. til Hamborgar og Rvk.
Tröllaioss fór frá Hamborg
9.9. til Gdansk Helsingborg,
Hull oe Rvk Tungufoss fór
frá Keflavík 10.9 til Lysek.il,
Gautaborgor Helsingbörg,
Malmö op Ystad og baðan til
Finnlands, Riga og I-vvk.
brunni og víðáttumikil tún. veikur og hann þykist vera,
„Ef við eigum að vera í mömmuleik
og e£ ég má ekki vera pabbinn, þá get-
urðu bara fundið einhverja aðra til að leika við þig“
Alþýðublaðið — 12. sept. 1959 J_|_