Skírnir - 01.01.1827, Side 51

51
anda fumri nýkeypt eníkt dampíkip ad fara í
pdftferd á viku hvörri ti! Kaupmannahafnar og
Gautaborgar. A öndverdum vetri voru í Nor-
vegi kjörnir fulltriáar til ftdrþíngs þefs, erhdfft
í Kriftíaníu þann i2ta Febrúarí, med rædu
konúngíins fjálfs, fem þá fyri íkömmu varþáng-
ad frá Stockhólmi kominn, enn fídar er hann
apturheim vikinn. Um nýárs leitid 1826 hafdi
Noregur eina millión 50,132 innbúa.
Um vedurlag og árferdi í Danmörku
hefi eg ádur greint hid markverdafta. Hagur
alþýdu hér mátti nú án efa mjög misjafn reik-
naz, þar fumir fveitamenn hrepptu allgódann
kornskurd og þarmed miklu meiri penínga-ard
enn lengi ad undanförnu veitft hafdi; adrir
þarámót, vegna misvaxtar á ökrum þeirra,voru
í fömu edur meiri bágindum enn fyrr. Samt
gjörduz miklir korn- og fmjör - flutníngar,
einkum til Noregs, Svíaríkis og Stóra-Bret*
lands, hvaraf margir höfdu drjúgann ábata,
enn héraf óx famt dýrtíd medal almenníngs
heima, einkum í Kaupmannahöfn og ödrum
borgum, fem vard fátækum hardla þúngbær.
Munu og, því midur! verkanir hennar dreyfaz
til Islands vegna þeirra háu kornprífa.
Mörgum gledilegum vidburdum hafdi ríkid
annars á næftlidnu ári ad fagna. Frá íkírn
Klack-Haralds, hins fyrfta Danakonúngs, árid
826, voru þá iidinn þúfundár, og var þefs
vegna almenn Júbilhátíd halldinn áfjálfa hvíta
funnu, í minnínguþeirra kriftnibodfins framm-
fara í fjálfri Danmörk. Sjálands biíkup, Herra
(4*)