Skírnir - 01.01.1827, Qupperneq 76

76
viljann fyrir verkid, og xtid hefir íslaixl aud-
sýnt þá sína þakklátsemi, ad geyma og virda
minníngu sinna heidursmanna, er verda mcgi
þess ýngri sonum til xskilegrar fyrimindar og
eptirdxmis. Hinna víti, er ödruvísi breyta,
geymir saga vor ej ad sídur, svo þau framvegis
kunni ödrum til varnadar verda.
Vart þekkja Íslendíngar lands sins egin-
lcgahagi, þesskostiedur lesti, nærþeir ej geta
borid þá saman vid annara landa. Slík kunn-
átta veitiz alþýdu þess í fyrrnefndri nú á enda
kljádu jardarfrædi. þær umbreytíngar er her-
eptir skc kunna í heimsins landaskipan og al-
þjödlegu veldisrádum, géta best framvegis út-
skírst á ári hvörju. Sama er einnig ad segja
um adra merkilega vidburdi áþessari og dkom-
inni tíd. þótt félag vort hafi endad Sagnablöd-
inn, erí nsstlidinn tíu ár útkomid hafa, skédi
þad einúngis þessvegna, ad þad áleit þesskonar
árstídindum, annad form og nafn framvegis
hentugara vera til almenníngs lestrar og med-
ferdar. Fyrstadeild þeirra*) er þegar i prent«
verkid kominn, og hefi eg, eins og ad undan-
förnu, eptir íclagsins tilmxlum samid þau þarí
skrásettu útlanda-tídindi, þdtt eg ei dyljiz
þess, ad adrar dagvaxandi skylduannir vart hafi
eptirlátid mér þartil tdmstundir þær, er eg
æskja vildi. Líka inmheldur þessi deild síd-
ustu adalreiknínga félagsins, er eins og þeir
undanförnu ad laganna bodi árlega hafa prent*
Er sídar ncfnduz Skírnir eptir félagsins ályktun.