Skírnir - 01.01.1827, Qupperneq 81

81
þess framkvæmd og bldmgun yfirhöfud, cptir
þaft eg er aptrkominn úr sva&ilförum til minnar
ástkæru fústrjarð'ar: verílí eg því mikilliga aft
bi&ja góíía menn a& minna mig áþaíí, semméí
kynni aft gleýmast, sty^íja mig í því, sem á
þessu mínu embættisári a& hendi ber, halda til
gdfta metf mína veiku vitfleitni til a& fram-
kvæma félagsins fyrirætlan; og umfrnm alt
færa til hægri vegar þaíf sem mér kynni a&yfir'
sjást af mannligum veikleika , en sem víst eigi
mun af vondum vilja. Vonar mig þá, ef þér
veitifr mér þetta, aíf felagiÖ geti stadizt eins
árs tima í einíngu og framkvæmd, jaínvel und*
ir minnistjórn, þd víst verfti hun dfullkomn*
ari mikiu heldr en sú, sem vitfskilr.:>
parnæst frambar forseti fyrir félagi& a&
dvifturkvæmiligt þækti, aáf skilja svo við'þess
fyrrverandi forseta ad hann heföi ekkert merki
á þess þakklátsemi fyrir sitt starf í svo mörg
ár sem hann hef&i því trúligaþjdnaíJ, fyrstsem
skrifari og sí&an sem forseti sá, undir hvörs
stjómþaííhefir bldmgvazt svo prýífiliga og þrd*
azt svo merkiliga, sem margr hvörr mundi aldrei
ætlaíí hafa a$yrífi, þegar þa?í var í fyrstu stofn*
afr. Enn þa& eitt, sem félagift heföi helzt aíf
veita og honum sæmdi heizt a& þiggja, væri aíí
velja hann til heifrrslims, sem hann hef&i átt
a& vera iyrir laungu , og mundi vist ogsvo orð'-
ift hafa, hefáíi þaíf ekki stafti& fyrir, a?f þaíí
væri aft særa hans hdglætis og hæfersku tilfinn*
ingu aíf bera þaft upp , ámeífan hann sat sjálfr
a& völdum. Var hann þá í einu hljdífi valinn
(6)