Skírnir - 01.01.1827, Side 103

103
og hér fáir byrjad ad ydja,
> verdir svo heidur þíns vandhæfa stands,
vinnist þess heillir ad stydja.
Lif leingi og' vel,
leingi þú gagnir Fróni!
guds gæzku þel
geymi frá öllu tjóni
kvenn-hnossid dýrsta, er kætir þitt líf,
og kvenna er fegursta blómid!
vffki ytír börnunum voldug sói hlíf,
þau verdi, sem þid, ættar-sómi!
, ^
Döpur er sú fregn,
fer ad hlustum,
er hún þig
andadan telur,
ástvin besti,
brædta yndi,
yndæl von
eptri tíma!
Nafn þitr mun ee nefna
(ek þad nefndi þrátt
inedan saman sáumst)
Sæmutidur Brynjólfsson
Ei gat ydn þíu
né edallyndi
haldid þér frá
Helju kaldri ,
ei fögur æska
né Æskulap ,
undir hvörs merkjum
þú einatt hlóst.
Spara mun ek hrós þitt,
þad hrygd meir eykur,
ok sökttud þinn
enn sárari gérir,
Ei var hugur þinn
B. þ.
f _ f
á heimi þessutn
frá því bródir þ’nn
þér af baki hvarf
þad er gledt því
þeiins gráta þig,
ad þú hann
þér undan farinn
lvittir þrádan mjök
í heimi sælla,
hvared krötn nein
ei kvalir myndar,
en óþekt unan
yndi skapar.
létt verdur»braut,
þeim bródur eptir
hefir heilög spor
til hitnin. fjalla.
Aldrei mun svo fagur
úr austri renna
dagur uppá hjtnin
dróttu sjónum ,
ad hanns í vestri
ei aptan lendi:
svo er ok háttad