Skírnir - 01.01.1828, Qupperneq 42

42
yfirliöfuð 1 því, scm fclagiÖ eptirleiÖis litgefr. þeir
uröull, scm kváöu þar jáviÖ, cn 3uei, og 6 vildu
liafa þaÖ í öÖruin félagsius bókum, en eigi í Skirnir.
þó þessir séu liú svo fáir, aÖ þcir liafi raunar
tapaÖ siuu niáli; vildi samt svo vel tif, aö á mcÖal
þcirra var Ilra. þórör Jóuasson, er cptir mínum til-
mælum lieCr samið liins umfiðua árs fréttir, og lcyst
þaÖ prýðiliga vel af licndi, sem raun mun vitni um
bera: á liann sjálfsagt, eius og livör og einn Iiöf-
undr, aö ráöa sínu riti, og fá þeir liinir fáu
þannig sinn vifja i þessu, cins og binir, cr mér
samsiiintu, í binu. Var mér þuð ínikið kært, svo
allir sjái, að það sé livörjuin og einum frjálst,
lninna vegna, að bafa þetta rétt eptir sinni bjart-
löndum hafl séreiginligt Efr í slrrifl sinni, en JiaéT er
geingiéf mjög ur móo á lslandi í seinni tíif, nema
iiVaé stöku menn Iiafa leitazt viéf aéf færa paé' í gáng
/ / /
á ný f t. d. O. Olavíns í Njálu ; Jón Olafsson læróTi í
hókunum de JBaptismo og de Cognatione spiriluali;
eg sjálfr í Snorra-Edda, og Próf. Rafn í Krákumal-
nm og Norírlanda Fornaldarsögum, e/nnig J>a«y norr-
ena Fornfræá'afélag í öllu því , sem þad hefir iitgGfió".
Nti var sputsmálið', livört þessi hókstafr skyldi alítast
ao heyra málinu til ennþá, eins og hljóíið' visáuliga
heyrir því til, og þessvegna brúkast í þessa eins og í
hins feiagsins ritmn; elligar hann skyldi leggja fyrir
óíal, af því hann er ekki hrtikaé"r í dönsku ne öd*rum
nýrri og umhreyttum tiíjigumálum, sem heldr ekki
hafa />. Vará'mi aé" ákvard"a þetta, af því höfundr
Æfisögunnar liafé"i skriiliga mælzt til, aá" hun yrÚi
prenlué" {eptir þeirri réttritun, sem félagiú* fylgir í
öðTrum nyrri tíma ritum, er þaú" útgefr.