Skírnir - 01.01.1869, Side 17

England.
FRJETTIR.
17
J>essarar aldar. Á þetta verSur meSfram aS líta, þegar menn
sjá, hvert far Englendingar gera sjer um aS stilla til friSar á
meginlandinu, einkanlega þar sem þeir ugga, aS Frakkar láti til
sín taka. Fyrir atfylgi þeirra tókst a8 reisa skorSur vi8 styrjöld
útaf Luxemborgarmálinu, en flestir eru þó á því, a8 samningurinn
í Lundúnaborg hafi a8 eins frestað ófriSi me8 þjóSverjum og
Frökkum, og þa8 sje ekki nema stundarfriður, er hjer hafi fengizt,
þó ráSherrarnir af flokki Tórýmanna ljeti drjúgt um afrek sin.
„Frestur er á illu beztur“ segja menn, og þa8 er ávallt góSra
gjalda vert a8 bera sáttarorS meSal manna, en í hitt er þó mest
vari8, a8 taka svo til deilumálanna, a8 þeim sje sett a8 nokkru
e8a til fulls, þegar frá er gengiS. þegar „austræna máli8“, e8ur
uppihald Tyrkjaveldis, er undan skiliS, mun ekki ofkallaS, a8
stjórnmálamenn Englendinga, af hvorum flokki sem eru, gangi a8
vandamálum NorSurálfunnar me8 hálfum huga, og oss liggur vi8
a8 segja: me8 hangandi hendi. þa8 var fundi8 a8 frammistöSu
Russels, a8 hann hluta8ist til svo margra mála á meginlandinu,
en fengi þó engu komi8 til betra vegar. þau ámæli hafa opt
komi8 fram í málstofunum af hálfu Tórýmanna, og hefir hinum
(Yiggum) veitt erfitt a8 bera þau aptur. En satt a8 segja, þá
vitum vjer ekki, hva8 til skyldi færa um skörungskap Tórýstjórn-
arinnar síBustu í erlendismálum. Húu hefir þagaS eins og steinninn
um SljesvíkurmáliB og lagt ekki or8 til um atfarir Napóleons á
Italíu, og í sjálfu austræna málinu eru þa3 ríkin á meginlandinu,
er helzt hafa haft sig frammi. þa8 er kunnugt, a8 Tórýmenn
hafa viljaS hafa or8 á sjer fyrir röggsamlega framgöngu fyrir
sæmdum rikisins, og í fyrra, er Derby jarl vjek úr forsæti rá8a-
neytisins, en Disraeli settist í hans sta8 og tók vi8 forustu Tórý-
flokksins, fórust honum (Disraeli) alldrjúglega or8in. Eptir þa8
hann haf8i bori8 mikiS lof á Deiby jarl og öll afrek hans í þjón-
ustu ríkisins, sag8i hann, a8 hann a8 vísu ætla8i hvergi a8 víkja
út af fri8arlei8 §tanleys lávar8ar, en ba3 menn þó eigi vir8a svo,
sem stjórnin væri svo friSsólgin, a3 hún vildi fri3 fyrir hvern mun,
e3ur a3 hún mundi a& eins hafa fyrir augum sjer hagna8 rík-
isins og ágó3a. þessu færi sem fjarrst; hún vildi sí3st látaEngland
taka sig út úr og einangrast af tómri eigingirni, í staS hins, a8
2