Skírnir - 01.01.1869, Síða 39

Frakkland.
FKJETTTR.
39
vansa til virSinga í NorSurálfunni, gera þjó&ina a8 nokkurskonar
þjóSadrottning álfu vorrar. þetta er mikib hlutverk, er enginn
fær af hendi leyst utan Napóleonsættin; jpa8 skiidi jjjóSin svo vel,
og því gerSi hún Napóleon prins aS keisara. Eptir sautján ár
verSur henni að skiljast j?etta enn betur. Um þaS mundi keisarinn
síSst efast. Vi8 þá sem enn eru veikir í trúnni — og J>eir eru
ekki svo fáir — mundi keisarinn segja: „Verkin sýna merkin.
Mundi sá ekki sendur Frakklandi til vegs og viSgangs, er broti8
hefir ofríki tveggja stórvelda (Eússlands og Austurríkis). Mundi
sá ekki sendur til „fortapaSra sau8a“ af rómönsku kyni, sem hefir
komiS Ítalíu í stórveldatölu, komiS Spáni vel á veg, reist Eúmena
úr vesaldómi og jafnvel viljaö hjálpa J>eim (Mexíkóbúum), er eigi
þekktu sinn vitjunartíma? Slíkt er fagurt hlutverk og mikiS,
Frakklandi samboðið, keisaradæminu fyrirhugað. E0a mundi eigi
sá vera erindreki forsjónarinnar, er þrisvar hefir sent her Frakk-
lands til Eómahorgar og í tvö skipti brotið á hak aptur fjandaliS
heilagrar kirkju. MuniS eptir Mentana! „hingab og ekki lengra“!
sag8i forsjónin, jpví hjer stóðu fylkingar vorar og á j>eirri klöpp-
inni brotnuSu fáröldur byltinganna. En munið einkum eptir, a8
jeg hefi sagt: „keisaradæmiS er fri8urinn“. Jeg hefi líka sýnt,
a8 jeg kann a8 stilla styrjarstorma Nor8urálfunnar (t. d. herhlaup
Prússa viS Vinarborg) og jeg veit, aS keisaradæminu er þa0 ætlaS,
aS afrelsa henni fri8 um aldir“. Slíkt kemur opt fram í máli þeirra
manna (ráSherranna og fl.), er á j>inginu halda á lopti afreks-
verkum keisaradæmisins (nýja), en allir vita, aS þeir mæla j>a8
eitt, er keisarinu vill láta upp kve8iS og honum býr innanbrjósts.
Ef Frakkar reyndu til a8 fella keisaradæmiS, væri j>a8 allt eitt
og a8 bregSa sjálfum sjer til falls. En hjer er forsjónin annarar
handar, og aS keisarinn sje sannfærSur um umboS sitt af hennar
hálfu, j>a0 er öllum kunnugt og kemur opt fram i orSum hans.
í Lundúnaborg húa margir landflóttamenn frá Frakklandi. í sam-
sæti einu í fyrra vor hárust jpeim tíSindin frá BelgraS (morbsagan)
á góma, og færSi forma8ur fjelags j>eirra, Pyat a8 nafni, rök fram
fyrir, a8 konungar og harSstjórar fjellu óhelgir fyrir l>eim er á
þeim ynnu. þessi ummæli komu sí8ar til tals vi8 hir8 keisarans
í Fontainebleau og kvá8u sumir eigi mega vita, hvaS slíkir menn