Skírnir - 01.01.1869, Page 40

40
FRJETTIB.
Frakkland.
cnn mundu berast fyrir. þá varb keisaranum þetta aS or0um:
nsem lífi mínu er varib, er mjer svo afi eins kært aS lifalengur, aS
þaS efli veg Frakklands og komi óbornum öldum ab gagni. AnnaS
stunda jeg ekki meSan mjer verSur lífsins auSiÖ, og forsjónin, er
til J>essa hefir auösjáanlega stuSt mig, mun ekki láta mjer
bregöast traustiö. Hinsvegar eru forlög mín öll á hennar valdi.
Forsjónin sjer þaö bezt, hvort Frakklandi verÖur framar til beilla,
líf mitt eöa dauöi minn. Frakkland á viÖ illum flokkum aÖ sjá,
er láta öfund, drottnunargirni og byltingahug stýra öllum ráÖum
sínum, og fyrir því er sá vegur til heilla og farsældar því sýn-
astur, aÖ binda traustlega kjör sín viÖ giptu ættar minnar, aö
merki hennar er fáni góÖrar skipunar og framfara. Helzt má viÖ
búast, aÖ lát mitt, ef þaÖ bæri sviplega aÖ hendi, mundi fremur
en lengra líf styöja til aÖ festa ætt mína í völdum á Frakklandi“.
— — — „Ef jeg í dag eÖa á morgun^bíÖ bana fyrir morövopni,
mun jpjóÖin í einu hljóÖi kjósa son npinn í minn staö, og j>ó öllum
oss, ættingjunum er bjer eru, yröi fyrir komiÖ, mundi fólkinu eigi aÖ
síöur fara sem Serbum nú fyrir skemmstu: þaÖ mundi sem bráÖast
spyrja upp einhvern af ætt vorri í öÖrum löndum, einhvern arfþega
nafns mins, til þess aö hefja upp aptur fána keisaradæmisins, aÖ
hefna morÖsins og láta enn á ný rætast, aÖ þeim veröur aldri
glæpur sinn aÖ gagni, er ata hendurnar í blóöi. Fyrir þessar
sakir get jeg tekiö viÖ hinu ókomna án uggs og kvíÖa. Hvort
sem mjer verÖur lcngra aldurs auÖiÖ eöa ekki, veröur dauÖi minn
eigi síÖur en líf Frakklandi til heilla, því annaÖhvort verÖ jeg
eÖa ætt mín. en enginn ella, aÖ koma því til fullnaÖar, sem mjer
er um boÖiö.“ Af þessu er hægt aÖ fara nærri um hyggjufar
keisarans eöa trú hans. Trúin er reyndar því nær Tyrkjatrú eöa
forlagatrú, því forsjón keisarans er heldur en ekki harÖvitug —
en viÖ þaö sættir hann sig sem bezt, því Frakkland er auösjá-
anlega ástland hennar og keisarinn sjálfur hennar smuröi. þegar
henni þykir landinu betur henta, hefir hún smurÖaskipti, og hver
má þá deila viÖ dómarann? Fyrir Frakkland sjálft er mest í
þaÖ variÖ, aö eiga þann viö stjórnina, er vel hlýtur aÖ byrja, því
hverir mundu óskabyrinn fá, ef eigi óskasynir sjálfrar forsjónar-
innar? — Keisaranum hefir flest gengiö aÖ óskum, síöan hann