Skírnir - 01.01.1869, Qupperneq 53

Frakkland.
FRJETTIR.
53
um fyrir blaSamönnum og rithöfundum, J>ví ]>ó slakaS væri til um
sumt (t. d. aS stofna ný blöð utan leyíis stjórnarinnar) var kert að
í öSrum greinum, t. d. um veBsetningar blaSanna og um bótagjald.
Vinni eitthvert blaSiS til .saka, komajafnar bætur á [>rjá: ábyrgSar-
manninn, höfundinn og prentarann. Fyrir höfuSblöSin í Parísar-
borg geta j?ær bætur a8 samtöldu hlaupiS upp til hjerumbil 80
Jþús. franka. FariS var fram á, aÖ taka þá grein úr lögunum, er
bannar aS taka nokkuS upp í blöSin frá landflóttamönnum , og
menn minntust á útlegS keisarans sjálfs og vitnuSu til staSa í
ritum hans, þar sem hann kallar Jau forboS mestu lagalýti, en
jþeirri uppástungu og flestum öbrum var hrundiS; svo fast stóS
stjórnar- eSa keisarafylkingin fyrir á þinginu í þessu máli
sem fleirum. A8 eins tvennt kom mönnum saman um aS draga
úr ákvæSum nýmælanna. Mennhleyptu niSur markagjaldinu (stimpla-
skattinum) um eina centímu og felldu þaS úr, aS sá skyldi missa
kosningarrjett, er sekur yrSi um prentmál. Álíka fór um funda-
lögin. þau má heldur kenna viS ófrelsi en frelsi. Leyfi til funda-
halda verSur aS sækja til bjeraSsstjórans eSa (í Parísarborg) ráS-
herrans (innanríkismálanna), og mega jþeir kveSa frest á eSa for-
boSa fundi, sem þeim þykir bezt haga. Um landstjórn, kosningar
(t. d. til hjeraSaþinga) má ekki tala á málfundum. MaSur af
frelsisflokkinum, er Garnier Pagés heitir, hjelt mjög skorinorSa
ræSu á móti þeim höptum, er lögS væru á fundi og samkomur, fór
yfir sögu fundafrelsisins á Frakklandi, og sýndi fram á, aS funda-
höptin hefSu einmitt orSiS sjálfum þeim aS snörum, er þau hefSu
saman undiS. Hann minnti menn á, aS þaS hefSi einmitt veriS
fundarforboSin, er urSu LoSvíki Filippusi aS falli, og gat þess um
leiS, aS sumir þeirra manna, er síSan urSu ráSherrar Napoleóns
keisara (t. d. Baroche, Drouyn de Lhuys og fl.), hefðu þá staSiS
í mótmælaflolski þingsins og seinast tekiS þátt í þeim fundahöldum,
er urSu svo afdrifamikil fyrir konunginn. Á þessa leiS töluSu
fleiri af þeim flokki. ' Rouher gekk nú til ræSuvígs meS miklum
móSi. Hann sagSi, aS þessir menn vildu aldri kannast viS, aS
neitt liti til framfara, er stjórnin gerSi í þarfir þjóSarinnar; þeir
kölluSu þaS allt gert fyrir ótta og varúSar sakir. Öllum mætti
vera auSsætt, aS þeir vildu aS eins stjórnleysi en ekki lögskorSaS