Skírnir - 01.01.1869, Síða 70

70
FRJETTIlt.
ítnlfa.
var eigi miðnr undir, aS blása aS óvildarglóðunum í Austurríki
móti Prússum, og láta keisara þess og stjórn sjá, hverir kostir
því þá bafi verití ætlaSir, og hvað í vændir mætti vita frá Berlínar-
borg, ef líkar misklíBir bæri á milli. Menabrea hafSi þegar spurt
sig fyrir í Berlínarborg um ritiS, eSa hvernig á þeim ummælum
stæSi, en því var strax svaraS, aS stjórnin sjálf væri ekki viS
þaS riSin, en meSfram fullyrt, a8 allri foringjadeild eSa lierráSi
(Generalstab) Prússa þætti sem mest koma til hers Ítalíu, til
hreystinnar í bardögunum og drengilegrar framgöngu, og til þeirrar
liSveizlu, er Prússar fengu þaSan móti Austurriki. Frá þessu
skýrSi forsætisráBherrann þegar á þinginu, og viS þaS varS minni
rómur gerSur aS framburSi Lamarmora, en hann hafSi búizt viS.
En meS því, aS mönnum varS mesta nýlunda aS sögu Lamarmora,
tóku menn þetta til efnis bæSi í blöSum og ritlingum á Italiu og
í öSrum löndum. ViS þetta kom fleira upp úr kafinu. Einu
ritlingurinn vildi samfæra menn um, aS öll ráS Lamarmora hefSu
veriS þau viturlegustu, er af mátti taka, en allt hefSi þá veriS
um seinan aS taka önnur, eSa hafa tillögurnar frá Berlínarborg,
er þær komu. Nú komu aSrar skýrslur, er sýndu og sönnuSu,
aS bæSi Lamarmora og fleirum helztu hershötSingjum ítala hefSu
veriS kunnug ráS Moltkes, aS Fanti og Cialdini hefSi þótt þau en til-
tækilegustu, aS Cialdini hefSi boriS upp fyrir forsætisráSherranum
(Lamarm.) áþekka ráSastofnan um sóknina norSureptir, en aS Lamar-
mora hefSi aS engu viljaS fara utan því einu, er hann hafSi hugaS.
Brjefinu frá Berlinarborg hef&i hann stungiS undir stól, og látiS hvorki
konunginn nje aSra verSa þess áskynja. Um aSgerSaleysiS eptir Cu-
stozzabardagann var svo orSum aS vikiS, sem Lamarmora hafi eigi
veriS fullfrjálst um ráSin, eSurtekiB mundi í taumanahjá honum þaSan
(þ. e. frá Parísarborg), er honura vorum tillögurnar meir aB skapi.
Auk þess, aB þessar ritaþrætur komu mönnum betur úr efa um,
aS Lamarmora hafi orSiS mistekiS til ráSanna 1866, og látiS hafa
taug á sjer eptir orrustuna, vaknaBi viB þær grunur á, aB hann
hefSi hafiS þetta mál á þinginu til þess aS vekja styggS og þykkju
viS Prússa — og jafnvel aB vild og bendingu stjórnarinnar í
Parísarborg. Sem nærri má geta, þótti stjórninni í Berlínarborg
heldur óþægilegt, aS brjefiS skyldi ver&a alþýSu manna kunnugt,