Skírnir - 01.01.1869, Page 108

108
FBJETTIB.
Þýzkaland.
betur sjá á orSura Moltkes hersliöfbingja á sambandsþinginu í fyrra
sumar. J>á var verið aS tala um fjárveitingar til sjóvarna, en hann
hafSi þá, auk Roons (hermálaráSherrans), frammistöSu fyrir hönd
Bismarcks á þinginu. „Enginn skynsamur maSur“ sagSi hann „mundi
annars óska, en aS því ódæma fje sem út verSur ausiS í NorSur-
álfunni á ófriSartímum, yrSi heldur variS í hetri þarfir. En
fyrir þetta verSur þó vart gert meS þeim hætti, er sumir fram-
sögumennirnir hafa vikiS á í máli sinu, eSur meS þjóSasamningum.
I hernaSinum sækja menn mál þjóSanna eSa verja, en hafa þá
annaS í höndunum. Eg sje til þessa eitt einasta ráS, og þaS
er: aS á hjartastaS NorSurálfunnar rísi upp þaS ríki,
er eigi vill hrjótast til landeigna, en er þess um
komiS, aS banna grönnum sínum allan hernaS. Eigi
menn nokkurn tíma blessun friSarins aS fagna, og eigi styrjöldum
aS linna til fulls og alls, þá ætla eg, aS þýzkaland verSi fyrir
því aS gangast — en til þess hefir þaS eigi afl og orku
fyrri, en þaS er komiS í ein sambandslög. þetta er
mjög áþekkt ummælum ráSherranna á Frakklandi og keisarans, er
þeir kalla herbúnaSinn gerðan hjá sjer friSnum til tryggingar.
En þegar þeir tala um sæmdir Frakklands, verSur máliS eigi eins
Ijóst og þessi orS Moltkes. Menn fá, sem sje, aldri aS vita,
hvaS keisarinn mundi kalla aS stiga svo á virSingu Frakklands,
aS hann fyrir þá sök, t. d. í þýzka málinu, þættist verSa aS ofra
vopnunum. Moltke þykir friSurinn góSur og blessaSur, en hann
segir, aS þýzkaland megi um ekkert ábyrgjast fyrr, en þaS sje
komiS í ein bandalög og orSiS svo rammsett, aS þaS strax geti
þaggaS niSur í öllum óróaseggjum í kringum sig. þessu var svo
andæpt á þingi Frakka, sem áSur er á vikiS, og Niel marskálkur
ljet menn vita um leiS, aS Frakkland yrSi albúiS til vígs meS
baustinu. Af sliku má sjá, aS blöSin bafa jafnan nóg efni til
ófriSarspánna, en mest varS þeim hilt viS, er V Ihjálmur kon-
ungUr — sem ella er eins friSmæltur og Frakkakeisari — komst
svo aS orSi í Kílarborg, aS þeir sem bæru kvíSboga í hrjósti fyrir
styrjöld, gætu litiS á fylgd hans sjálfs, hershöfSingjana og aSmírál-
ana, og þeim mundi sem honum sjálfum þykja þar traustiS hezt
og tryggingin fyrir friSinum sem her hans væri, Frakkar og