Skírnir - 01.01.1869, Qupperneq 131

Auslurríki.
FRJETTIR.
131
vopnum, „því þaS tjeSi þó engum manni, aS vega me8 hnífgrjelu
móti sverSi44.1 Menn gerSu eigi neina strí8a mótstöSu móti lög-
unum, en Beust og allir ráSanautar hans kváÖust mundu fara frá
stjórn, ef þeim yrSi visað aptur.
Yjer höfum áSur vikiS orSum aS j)ví, hvernig þjóSverjar í
Austurríki vilja hafa hæSi tögl og hagldir fyrir vestan Leitha.
j)aS er satt, aS Vínarborg er ein af höfuSborgum þjóSverja, ein
af höfuSstöSvum þýzkrar menntunar, þýzkra vísinda og lista, en
fyrir j>aS þurfa þjóSverjar ekki aS sitja yfir hlut og rjetti annara
þjóSflokka í Austurríki. þaS er eSlilegt, aS þeim renni hugir til
þýzkalands, en til hins er þeim vart ráSlegt aS hugsa framar, aS
koma öllu Austurríki aptur í þýzk bandalög, eSa gera hina jþjóS-
flokkana aS sömu undirlægjum þjóSverja, sem Joeir voru fyrri.
Yilji J>eir ekki öSru hlíta en nýju sambandi viS þýzkaland, er
hætt viS, aS þeir verSi aS vera sjer um þaS mál. þeir hæla sjer
nó af frelsi og framförum, og mæla iíkt og lýSvaldsmenn í SuSur-
ríkjunum um ófrelsiS á NorSurþýzkalandi, en þjóSverjar á Sviss-
landi eru þó mun frjálsari, og talar enginn þar um samband viS
þýzkaland. En hvaS frelsiS snertir eSa sannsæi viS þjóSlegar
*) Bloð Prússa kváðu auðsætt af slikum ummælum, hvað Austurrikis-
mönnum byggi í brjösti, og hvert þeir mundu snúa vopnum sínum,
ef þeir hlutuðust til ófriðarviðskipta, en j>að mundu þeir gera, úr þvi
Beust hefði sagt, að allar ófarir Austurríkis hefðu komið af því, að
þeir sátu hjá, er Vesturþjóðirnar og Italir áttu við Rússa á Krímey.
»rtmes« hafði lengstum borið mikið hól á Beust fyrir stillingu og frið-
semi, en nú varð blaðið að lesa annað yfir höfði hans og veita honum
ofanigjöf, cr hann hefði mælt svo ófriðlega. Til þessa svaraði eitt
blað Vinarmanna (Neue freie PresseJ á þá leið: .Austurríki hertýjast
af því cngum rjetti er játað lcngur í Norðurálfunni, utan rckið sje mcð
afii og ofriki. Menn hælast sem mesl af stjórnaríþrótt vorra tima, en
aðalreglan er þó þessi i stuttu máli: þeim banahöggið, cr eigi má við!
þegar þab er orðið dagvenja, að setjast undir borð með hlaðinn marg-
hleyping (Revolver) við hliðina á sjer, þá verður hver forsiáll maður,
hversu meinlaus sem hann er, að úlvega sjer þá pistólu. Annað gerir
Austurriki ekki; það vill njóta matar síns í friði. Notalegt er það
borðhald ekki, en það mega Englendingar vita, að vjer ætlum að hafa
vopnin við hönd oss unz öðrum tímum cr að fagna«.
9«.