Skírnir - 01.01.1869, Side 134

134
FRJETTIR.
Austurríki.
úr bandalögum þjóðverja, „en nú mundi þó engum betur finnast,
en ab hann stæSi á þýzkri jörSu, drægi aS sjer þýzkt lopt og
drykki af þýzkum uppsprettum“. Nóg af því tagi gaf enn aS
heyra í samsætinu. Einn daganna hjeldu lýðvaldsmenn mikinn
lýSfund, og agSi þar öllu saman í ræSum manna, lýSvaldskenn-
ingum, sameignarfræSi, stórþýzkum gjallanda og skömmum um
Bismarck og Prússá. Einn af fundarmönnum æpti upp og sagSi:
f
„GuS á himnum hefir ekki viljaS stySja oss til sameiningar, geri
djöfullinn þaS þá!“ í því tóku allir aS kalla af miklu megni á
Bismarck (,,djöfuls“-nafniS) og aS lokum keyrSu óhljóSin svo úr
hófi, aS skálaeigandinn varS aS biSja menn aS gera sem skjótast
enda á þeim þingtölum. í seinustu aSalveizlunni var Beust sjálfur
viSstaddur, en honum mun liafa þótt meira komiS af forsi og
frekmælum, en gott væri til afspurnar, og gerSi núþaS til bragar-
bóta, aS mæla fyrir minni friBar og sátta. Hann minnti menn á,
aS þaS hefSi eigi veriS fremur sundurþykkja höfSingjanna en
sundurleitni flokkanna, er hefSu valdiB sambandsslitunum 1866;
sagSi aS Austurríki yrSi aB hyggja af afskiptum af málum þýzka-
lands, hefndaráS kæmi engum í hug, en sjerílagi baS hann menn
eigi gleyma, aS undir eindrægni meS þjóSverjum í Austurríki og
öSrum þjóBflokkum væri þaS komiS, hvort þetta ríki mætti gegna
því hlutverki, er menn segSu því væri fyrir sett meSal þjóBanna.
BlöS Ungverja höfSu þegar mælt sitt hvaS misjafnt um þjóSmóSs
ræSurnar og digurmælin á fundunum í Vínarborg, en nú er svo
komiS, aS stjórn Austurríkiskeisara þorir ekki aB^stíga á þaS
stráiB er Ungverjum líkar miSur, og því mun Beust hafa viljaS
láta þá sjá, aS honum hefSu engar nýjungar komiS í hug um af-
stöSu Austurríkis viB þýzkaland. BlöS Prússa gerSu sjer aS gamni
fagnafundina og háværiB í Vínarborg. Eitt þeirra ( Weserzeitung)
kvaS auSsætt, aS erindi manna hefSi orSiS aS vera, aS gera sjer
skemmtan, því skotfimi og vopnfimi lærSu menn betur nú á
dögum þar, er slíkt væri eigi haft til leika. Fyrir 1866 hefSu
„skotmannafundir“ vart veriB annaB en leikmót, en eptir fundinn
hjá Sadova væru þeir þetta öllu fremur. Oheppilegar stæSi þá á
hinu, er fundarmenn þættust komnir til Vínarborgar til aS festa
einingarbönd þjóSverja, því allur þorri þeirra væri þó í rauninni