Skírnir - 01.01.1869, Qupperneq 169

Damnörk.
FRJETTIR.
169
eigi rai?ur a8 segja um einokun verSslunarinnar; J>a<5 eru kallaftir
einberir höfuEórar, aS beiSast uppbóta fyrir l>ann skaSa, er ísland
hefir beíiS af verösluninni. Hitt er annaS mál, á hvaS menn
vilja líta í góSvilja sínum og guSsþakka verkum; og aSrar fram-
lögur getur ísland ekki hlotiS frá Danmörku, en þær, er dreng-
skapur og vorkunnsemi bræSra vorra knýr þá til a8 láta af
höndum. — Sem áSur er sýnt, tókst mönnum ekki aS koma þeim
drengskap í peninga, ef svo mætti aS orSi kveSa, eSa koma sjer
saman um upphæS ölmusunnar, en hva8 sem úr kann aS rakna
meS tímanum, mundi hún nú vart orSin svo rífleg, aS á oss hefSi
þurft aS rætast hi8 fornkveSna: „verSr opt heitum heimskr
maSr feginn“.
Yjer vonum, að alþýða vor geri sjer far um aS kynna sjer
tillögur manna í þessu máli, — en i heilu líki verSa þær bornar
fram í Nýjum Fjelagsritum — og hún mun þá sjá, aS einstöku
menn hafa veriS oss velviijaSir og liSmæltir, en fremstan allra
nefnum vjer meS þakk:\rhug Dr. Wiuther, einn af formönnum í
Bændavinafjelaginu. Utanþings eSa í blöSunum höfum vjer átt
þeirrí einni málafylgd aS fagna af Rönskum mönnum, er fram
kom í blaSi dr. Roseubergs, Ugeblade til Menigmand (YikublöS
handa alþýSufólki) — Nr. 104 —; en hann er forstjóri í „Nor-
rænu fjelagi", og hafSi kvaSt til fundar aS ræSa um samband ís-
lands viS Danmörk. A fundinum skýrSi Gísli Brynjúlfsson frá
sögu sambandsins, og sjerílagi frá því böli, er ísland hefir heSiS
af einokun verzlunarinnar, en Rosenberg færSi fram ástæSur, ræki-
legar og rjettsæisfullar fyrir öllum aSalkvöSum íslendinga, og enar
sömu tók liann upp aptur í blaSi sínu. Hann minnti menn á af-
stöSu ríkja og þjóSa á vorum dögum, og hveruig þjóSernisrjett-
urinn hefSi ruSt sjer til rúms og hversu hann yrSi nú aS ráSa
allri þegnlagaskipun. Eptir þeim rjetti vildu Danir í Sljesvík ná
lagasamneyti viS bræSur sína, og allir danskir menn komast í eina
þjóSheild sjer, meS forræSisnjótandi og frjálsum þjóSabeildum vildu
menn skipa bandalag allra NorSurlanda — og einmitt eptir þeim
enum sama rjetti bæri Islendingum fullt frelsi og fullt ráS á mál-
um sínum. jþeir væru ein þjóSheildin á NorSurlöndum og hefSu
alla sömu þjóSlega burSi til sjerlegra rjettinda sem hver hinna