Skírnir - 01.01.1897, Qupperneq 24

24
Þjóðverjaland.
er það auðvitað, að hvað sem í slæst, má hvert það ríki, sem nýlendur
á, búast við að hafa á þeim litla stjórn og missa þær allar, ef í ófriði
lendir, nema það eigi svo mikiun flota, að það geti bæði varið þær á-
rásuin annara og trygt verzlunarsamgöngum sínum örugga braut um öll
heimsins höf. Þetta geta Englendingar langt framar öllum öðrum þjóð-
um, en Þjóðverjar eiga þar enn mest ógert. En mcðan þeir eiga ekki
nægan herflota, skortir þá fyrsta skilyrði til að geta orðið öflugt ný-
lenduveldi.
Það er heldur ekkert smáræði, sem keisarinn vill gera til að efla
flota sinn. Hann lagði þetta ár fyrir þingið fumvarp um fjárframlög til
flota og átti ríkið eftir því, að verja 500 miljónum marka (450 miljónum
króna) á næstu sex árum til flotans. Nokkru af þessu á að verja til að
byggja ný skip í stað annara eldri, sem örelt þykja eða ónýt. En auk
þess á að bæta við flotann alveg að nýju 7 vígskipum, 2 stórum og 7
minni beitiskipum, og er talið, að með vígbúnaði öllum muni þau kosta
1487s miljón króna. Yerði þessari áætlun framfylgt, þá ættu árið 1904
að verða i flota ÞjóðverjaveldÍB 17 vígskip, 8 Btrandvarnarskip, 9 stór og
26 smærri beitiskip, og auk þess í varaflota 2 vígskip og 7 beitiskip, 3
stór og 4 minni. Þjóðverjar búast því rækiiega undir 20. öldina að þessu
leyti.
Þótt ekki verði það með lögum gert, þá vantar ekki viðleitni á því
í Þjóðverjalandi að hafa áhrif á útflutninga fólks. Menn eru þar sem
víðar farnir að sjá, að ekki verður við útflutningum spornað með lögum
eða stjórnarhöftum; en á hinu hafa menn þó því meiri viðleitni, að beina
útflutningunum í þá átt sem bezt má gegna. Nú flytja milli 70 og 80
þús. Þjóðverja búferlum úr landi árlega og í Bandaríkjunum eru margar
og víðlendar nýlendur, þar sem heilar sveitir eru Þjóðverjum bygðar, auk
þess að urmull er af þeim i öllum stórborgum. Engin aðkomuþjóð vestur
þar varðveitir þjóðerni sitt jafn rækilega og jafn-lengi eins og Þjóðverjar;
er það oft að þeir halda tungu sinni og þjóðerni í marga liðu. En af þvi
að þeir eru í minui hluta, ásamt öðrum þjóðflokkum, gagnvart hinum
enskumælandi moiri hluta, þá vorða forlög þeirra þar á endanum hin
sömu sem annara útlendinga, að hverfa að lokum í engilsaxneska
hafið.
Þjóðverjar cru seinir að nema ensku og nema hana aldrei vel, en
spánska og portugíska liggur þeim þó miklu fjærri. Það fullyrða Þjóð-
verjar, þeir sem bezt hafa rannsakað þetta mál og ættu að vera þvi kunn-