Alþýðublaðið - 11.12.1959, Blaðsíða 11

llHllUIIIIHIIHlllllllIIIIIIIIIIllUHinilIiniII,
nniHiMuiiiiiiiHmi«iHiiiiiuiiimiiiiiij|iii)nNMntiai
27. dagur
aniiiiiiiiiiimiiHiiiiiiiiiiiiiiHiiiimiiiiimmiiiiiiiiiiiiini
að laga sig hvort eftir öðru“.
Og það var víst rétt hjá
henni, hugsaði Símon. Það
var að minnsta hosti víst, að
'V’an færi aldrei að skoðunum
annarra, en Carol? Var hún
jafn þrjósk? En aðalatriðið
var hve lengi hún gæti látið
sífellt undan. Gæti hún alltaf
sætt sig við álit Vians á hlut-
unum?
„Þeim þykir svo vænt hvort
um annað, að þau finna áreið-
anlega einhverja lausn“, svar
aði Símon og Rachel var svo
upptekin af sínum tilfinn'ng-
, um, að henni datt ekki í hug
að Símon fyndist lífið kann-
ske erfitt líka.
En Símon var eldri, hann
hafði lært sjálfstjórn og hann
útilokaði allar hugsanir um
það sem skeð gæti. Og auk
þess var það auðveldara fyr-
ir karlmann. Rachel vann að
vísu mikið en það var á herð-
um Símonar, sem ábyrgðin
hvíldi og það hjálpaði ekki
. svo lítið, hve hann hafði mik-
ið að hugsa um.
Lífið á Pilgrims Row gekk
sinn vanagang. Haustið kom í
garð og austanvindurinn
felldi síðustu blöðin af trján-
um. Brátt kæmi veturinn.
12.
Meðan laufblöðin féllu í
Englandi voru fjöllin í Noregi
hulin þykkri, hyítri ábreiðu.
Carol og Vian sáu ekki annað
út um svefnberbergisglugg-
ann á hótelinu en fjallatoppa
og heim sem ljómaði í hrein-
leika og fegurð. Það var svo
ótrúlega fallegt. Dásamlegur
staður fyrir brúðkaupsferða-
lag og Carol kveið fyrir að yf-
irgefa hann.
„Ég verð alltaf hálf ein-
.... öparið yður hlaup
& rniUi margra veralana1.
VÖkUÓöL
4 ÖIIUM
HtttJM!
-Austostrseti
rænn hér“, sagði ‘Vian tveim
dögum áður en þau ætluðu
að fara til Bergen. „Það verð-
ur of margt fólk á Piccadilly
Circus þegar maður kemur
héðan“.
„Það hefur næstum verið
eins og himnaríki hér“, sagði
Carol.
„Bara næstum því?“ spurði
Vian stríðnislega. „Ég hef all-
an tímann verið í himnaríki“.
Carol brosti til hans, lífið
hafði vissulega verið yndis-
legt. Glitrandi dagar í sól og
snjó, hlýlegar þægilegar
kvöldstundir inni hjá þeim
sjálfum eða við dans í
skemmtisal hótelsins og ró-
legar nætur undir stjörnu-
björtum himni. En nú var
þeim að ljúka. Eftir fáeina
daga kæmu þau aftur til
London.
„Síðasta daginn okkar hér
með áætlunarvagni að stökk-
pallinum.
Carol varð hverft við þeg-
ar hún sá brautina og 'Vian
brosti þegar hann sá svipinn
á andliti hennar.
„Heldurðu að þú berir mig
hálsbrotinn heim?“ spurði
hann stríðnislega og hún greip
andann skelkuð á loft.
„Vian segðu þetta ekki!“
„Ástin mín“, sagði hann
blíðlega en eyðilagði áhrif
orða sinna með því að snúa
sér við til að líta á fallega
unga stúlku sem gekk fram-
hjá. Það voru margir komnir
t'l að horfa á. Vian hafði sagt
öllum á hótelinu að hann ætl-
aði að keppa og margir gest-
anna höfðu komið þaðan til
að horfa á hann. Carol spurði
hræðslulega hvort hann hefði
oft stokkið fyrr.
„Stokkið? Vitanlega!“ svar-

IHWWWWWIMWWWMWiMmWWIWMWWWmwwWt
skal ég fara með þig til stökk-
brautarinnar“, sagði Vian.
„Það er stökkbraut, sem er
alltaf keppt í af og til. Það
finnst þér gaman“.
„En Vian, ég hef aldrei
stokkið“, mótmælti hún,'
hrædd yfir uppástungunni, en
líka hrædd við að hann héldi
að hún þyrð: ekki. „Ég yrði
dæmd úr leik áður en ég hæfi
stökkið!“
„Ég átti alls ekki við að þú
ættir að stökkva, elskan mín.
Þú á*t aðeins að standa kyrr
og dást að manninum þxnum
og taka við verðlaunum sem
hann vinnur!“
Hún hló og fann hve henni
létti.
Síðasta dagmn var sólskin.
Það var sem Noregur hefði á-
kveðið að þessi. dagur yrði
þeim minnisstæður. Þau fóru
spölkorn með lestinni og svo
aði hann glaðlega. „Það er
ekkert erfitt þegar maður
kann það“.
„Það skaltu segja henni
ömmu þinni“, sagði hún og
leit á háan pallinn. „En ég
hlakka nú samt til að sjá þig,
þó ég verði fegin þegar það
er búið^.
Hún starði á eftir honum
þar sem hann gekk af stað til
að sækja númerið og fá leið-
beiningar um brautina.
Hvernig hafði móðir hennar
lýst honum við brúðkaupið?
„Svo glæsilegur, svo öruggur
svo kærulaus um allt umhverf
is hann!“ En hvað þetta var
satt! Honum var sama um allt.
Hún gat ekki annað en verið
stolt yfir að eiga hann fyrir
mann. Þessi granni, stælti
líkami var svo fagur í dökk-
bláum skíðabúningnum. Nú
stóð hann hjá hihum keppend
unum og talaði við þá á þeirra
eigin máb. Það var eitthvað
furðulegt við það hve auðvelt
hann átti með að læra erlend
mál. Hún var viss um að það
væri ekkert sem hann ekki
gæti ef hann vildi það sjálfur.
'Var nokkur hindrun sem hann
komst ekki yfir, nokkur tind-
ur, sem hann gat ekki klifið?
Það var of mikið af því góða.
Hann átti allt og gat allt!
Hvers vegna hún þurfti nú að
hugsa um Símon vissi hún
ekki, kannske var það vegna
þess að þeir voru svo algjörar
andstæður. Vian öðlað'st allt
án þess að leggja neitt að ráði
að sér en Símon vann og þræl
aði án þess að ná takmark-
inu. En hún ætlaði ekki að
eyða tímanum í að hugsa um
Símon. Hann hafði ekki sýnt
neinn ábuga fvrir henni, því
skyldi hún hafa áhuga fyrir
honum? Hún hafði það held-
ur ekki. það var aðeins ...
Hreyfing meðal keppend-
anna og æsingur áhorfenda
kom Carol t:l að líta upp á
pallinn um leið og fyrsti kepp
andinn stökk fram af. Grönn
mannvera baut gegnum loftið,
með fullkomna stjórn á
líkama sínum og hræðsla
Carol minnkaði þegar hún sá
að það var ekki Vian.
Skömmu sexnna kom annar
þjótandi, miklu óstyrkari, svo
þriðji ocj fjórði...
Smát.t og smátt lægði
hræðslu Carol og hún gladd-
ist yfir því sem hún horfði á.
Flestum virtist veitast þetta
mjög létt. eins og Vian hafði
sagt henni að bað væri. Norð-
mennirnir höfðu fullkomið
vald á líkama sínum og skíð-
um, en hvaða tækifæri hafði
útlendingur, hve góður sem
hann væri, í keppni við þá?
Og meðan hún hugsaði um
þetta skauzt Vian fram af
pallinum með hraða og létt-
leika, sem fékk mannfjöld-
ann til að hrópa af hrifningu.
Hann þaut í gegnum loftið
eins og ör, hann hafði fuli-
komið vald á líkama sínum
og var svo öruggur, en hún
skalf af hræðslu og það fór
kuldastraumur um hana.
Niður, 'niður, niður! Varð
hann sð st.ökkva lengra en all-
ir hinir? Hann hlaut að gera
hað. Mannfjöld'nn hrópaði
húrra Þetta var sýning á
dngoaði iafnvægi hraða og
t'O'i nrf Carol var hrifin. Hún
1
SMtUHUftÖ KlhlSINS
M.s Skjaldbreið
vestur um land til Akureyrar
hinn 15. þ. m. Tekið á móti
flutningi í dag til Tálknafjarð-
ar, Húnaflóa og Skagafjarðar-
hafna svo og til Ólafsfjarðar. —
Farseðlar seldir á mánudag.
Ath.: — Þetta er síðasta ferð til
framangreindra hafna fyrir jól.
Bílaeigendur
Nú er hagstætt að sprauta
bílinn.
Gunnar Júlíusson,
málarameistari.
B-götu 6, Blesugróf,
Sími 32867.
Vandaðar
Bréíalokur
Krómaður kopar
v»»« «»(!,„
Nýkomnar vestur-þýzkgr
Pönnur
með gáróttum botni.
ecr«JAVll
Húseigendur.
Oxmumst allskonar vatw«
og hitalagnir.
HITALAGNIB kJk
Simar 33712 — 35444.
gKBesaeiíHaai
iki
iiii
5
■
- vörur fyrir alla.
I
JARÐARBERJA-
BL. ÁVAXTA-
ANANAS-
HINDBERJA-
ABRIKÓSU-
BLÁBERJA-
SVESKJU-
SULTA
I JOLAMMiNN
BL. ÁVAXTA-
HINDBERJA-
KIRSUBERJA-
APPELSÍNU-
LEMON-
SAFT
Avaxta-
safi
•>
s
s
s
s
s
s
s
s
s
\
s
s
s
s
c
A JOLABORÐIÐ :
PEPSI-COLA
JÓLADRYKKUR
APPELSÍN
GEISLI
GINGER ALK
GRAPE-FRUIT
LEMON SQUASH
PÓLÓ
SÓDAVATN
SÆKETAS-gosdrykkir eru framleiddir í nýjum vélum og alltaf fyrsta flokks
SANITAS-vörur fást í næstu verzlun
IHKKKHiaQíHKHKMI
■■KMMKKKKKKKKKKKHBKHKKHKKHKKKKHKBKKKKK
Alþýðublaðið — 11. des. 1959 JJ,