Alþýðublaðið - 07.01.1960, Blaðsíða 2

Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri: Ingólfur Kristjánsson.
— Kitstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áþ.) og Benedikt Gröndal. — Fulltrúi
ritstjómar: Sigvaldi Hjálmarsson. — Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson.
— Símar: 14 900 — 14 901 14 902 — 14 903. Auglýsingasími 14 908 Að-
setur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfisgata 8—10. —
Áskriftargjald: kr. 35,00 á mánuði.
Vextir og afborganir
í ÞEIM umræðum, sém nú standa yfir um
efnahagsmál þjóðarinnar hefur verið mjög minnzt
á erlendar lántökur. Hafa menn úr stjómarflokk-
unum bent á, að þjóðin verði á þessu ári og næsta
að verja 11% iaf gjaldéyristekjum sínum til vaxta
og afborgana, og sé það óbærilega hátt hlutfall.
Mun aðeins finnanleg ein þjóð í veröldinni, Júgó-
slavar, sem býr við slíkar aðstæður, og að þessu
leyti nálgast ástandið það, sem verst var á kreppu-
ámnum.
Stjórnararídstæðingar segja þetta vera fjar-
stæðu og benda á, að hinum erlendu lánum hafi
verið varið til uppbyggingar, skipakaupa, virkjana
og annars, sem muni auka gjaldeyrisöflun þjóðar-
innar og þyí standa undir sér.
Það er barnaskapur hjá Tímanum að halda
fram, að nokkur maður sé andvígur lántökum til
langs tíma til að koma upp framleiðslutækjum, 1
er auki framleiðsluna. Hins vegar gengur Tím-
inn algerlega framhjá því, sem ritstjórar blaðs- 1
ins vita mæta vel, að mikill hluti af lántökum 1
vinstri stjórnarinnar og Alþýðuflokksstjórnar- |
innar var ekki tekinn á þennan hátt.
Arin 1956—59 voru tekin í Bandaríkjunum og §
Vestur-Þýzkalandi fjögur lán að upphæð 257 mill-
jónir króna, sem voru beinlínis til að standa undir
greiðsluhalla íslendinga og alls ekki sambærileg
við venjuleg framkvæmdalán. Það breytir ekki
þessari staðreynd, þótt innlent mótvirðisfé þessara
lána hafi runnið til að greiða innlendan kostnað af
framkvæmdum að einhverju leyti.
Þessi gjaldeyrislán hafa að sjálfsögðu aukið
verulega greiðslubirgði þjóðarinnar og framhald
á slíkum lánum hlýtur að teljast mjög varhuga-
vert. Hitt hlýtur og hvert mannsbarn að sjá, að
lán undanfarinna ára hafa ekki aukið framleiðsl-
una meira en svo, að greiðslubyrði þessara lána er
enn 11% gjaldeyristeknanna. Vonandi á fram-
leiðsluaukningin eftir að koma, því íslendingar geta
ekki borið 11% greiðslubyrði til ‘lengdar, meðan
allar aðrar þjóðir telja rúm 5% vera hámark.
F R A
REYKJAVÍK
Fundur verður í Sjómannaskólanum föstudag
inn 8. jan. kl. 9.
Dagskrá:
Inntaka nýrra félaga, Byggingamál,
Félagsstarfið, Önnur mál. STJÓRNIN.
i
7. janúar 1960 — Alþýðublaðið
Við skulum vona allt hið bezta.

'fe Af tilefni ummæla
Árelíusar Níelssonar.
ýý Starf prestanna, kirkj-
unnar og safnaðanna.
ýV Fyrir fólkið og með því
SÉRA ÁRELÍUS NÍELSSON
er vongóður með árið 1960. —
Hann er, þrátí fyrir margskonar
vonbrigði, bjartsýnismaður. —
Mér hefur alltaf þótt vænt um
bjartsýnismenn. Þeir leggjast
ekki út af við fyrsta andbyr. Það
er til einhvers að berjast. Þeir
sjá þar von, sem bölsýnismenn
sjá aðeins myrkur. Þeir eru allt-
af albúnir að leggja fram lið sitt.
Ég vil þakka séra Árelíusi fyrir
ummæli hans á fyrsta útkomu-
degi þessa blaðs á árinu.
ÞAÐ VAR sérstaklega athygl-
isvert í ummælum þessa dug-
mikla og bjartsýna prests, að
hann segir, að kirkjan þurfi að
koma til fólksins. Hann kveðst
hafa verið önnum kafinn í m.arg
víslegu fé’agsmálastarfi hjá söfn
uði sínum. Það er einmitt það.
Til skamms tíma hafa prestar
einangrað sig. Aðeins komið
fram fyrir söfnuð sinn á hátíða-
stundum, flutt honum boðskap,
farið svo heim, klæðst úr hemp-
unni, hallað sér út af, litið yfir
starfsdaginn — og eygt litla von
um árangur.
MEÐ FÓLKINU og fyrir fólk-
ið. Það á að vera kjörorð kirkj-
unnar. Presturinn á ekki að líta
annes
i o r n i n u
á sig, sem yfirvald, refsara, ein-
skorðaðan leiðsögumann, heldur
sem einn af þátttakendunum í
safnaðarstarfinu, — og safnað-
arstarfið á ekki aðeins að vera
kirkjan innantóm, munir henn-
ar, útlit og þar fram eftir göt-
unum, heldur á fólkið að vera
aðalariðið, sameining þess um
kirkjuna og hugsjónir hennar.
EN TIL ÞESS að svo geti orð-
ið þarf fólkið og presturinn að
sameinast í víðtæku starfi. Prest
urinn þarf að gerast virkur þátt-
takandí í heimilislífinu. — Allir
vita það, að einstaklingurinn er
smár og heimilin oft á flæðiskeri
stödd gagnvart erfiðleikum, sem
geta verið margvíslegir — og
ekki allir stórir. Jafnvel um-
komuleysingi þrúgast niður í
armóð >af því að hann þekkir
ekki greiðfærar leiðir, jafnvel
ekki þær, sem honum eru gefn-
ar með lagalegum rétti.
PRESTUR, sem er þátttakandi
Llífi fólksins á að þekkja þessar
leiðir — og getur oft á tíðum,
án mikillar fyrirhafnar, greitt
úr svo að armóðnum og vand-
ræðunum sé afiétt. Ef til vill
segja ýmsir: Þetta er ekki krist
indómur. En ég vil segja. Slíkt
starf er kirstindómur í verki. Og
það sem meira er: Slíkt starf
tengir einstaklingana betur við
kirkjulegt starf, við kristilegt
starf en margar orðræður í stól
eða á kirkjugólfi.
ÞETTA er líka uppeldisiegt
starf, því að mannúðarstarf fyr-
ir einn einstakling er eins og
sáning — og uppskera um leið.
Sá, sem nýtur aðstoðarinnar
kynnist hvernig hún er í té lát-
in og hvaða leiðir eru farnar —
og það hefur það óhjákvæmilega
í för með sér, að sá hinn sami
er hæfari til mannúðar- og hjálp
arstarfs, en sá sem aldrei hefur,
kynnst því,
' 1
FYRIR nokkrum árum skrif-
aði ég um nauðsyn þess, að kirkj
urnar kæmu til fólksins, en létu
sér ekki nægja að kalla það til
sín. Ég átti við það, að hver söfn-
uður ætti að vera félagsheild,
sem léti sér ekkert óviðkomiandi
sem gerðist meðal félagssystkin-
anna, allt með það fyrir augum
að greiða úr erfiðleikum, jafna
úr torfærum og ryðja brautir.
Það ér hins vegar ekki nóg, aS
presturinn einn standi í slíku
starfi heldur þarf hópur safnaðar.
systkinanna að fara sífellt vax-
andi. En presturinn verður að
hafa forystuna, enda starfsmað-
ur heildarinnar.
ÞETTA vildi ég sagt bafa af
tilefni ummæla Árelíusar Níels-
sonar. Ég ætla mér ekki að fara
að segja prestum fyrir verkum,
en vildi aðeins leyfa mér sem
leikmaður að segja mitt álit á
merkum ummælum merkg
m.anns, sem er allra manna lík-
legastur til þess að ryðja brautin
þat ,sem aðrir sjá aðeins urðir.
og grjót.
Hanncs á horninu. 1
Gerum við bilaða
og klósett-kassa
í
Vafnsveila \
Reykfavíkur í
Símar 13134 og 35122.
.............