Alþýðublaðið - 13.01.1960, Blaðsíða 13

um
sjálfstæ
ítalskra blaða
væru rangar. Éndurteknar
beiðnir um, að óháðu blöðin
birtu staðreyndirnar í 'sam-
bandi viS útbreiðslu og fjár-
mál voru látnar sem vindur
um eyrun þjóta.
Það er í þessu ljósi sem
þarf að skoða mál II Giorno.
Það var stofnað í apríl 956 af
ítölskum útgefanda, del Duca,
sem flutt hafði til Frakklands
af stjórnmálaástæðum og
grætt þar fé á vinsælum,
myndskreyttum blöðum.
Hann hugðist hefja útgáfu
dagblaðs, er rekið yrði með
það fyrir augum að græða á
því. Morgunblöðin á ítalíu
voru enn undir áhrifum hinn-
ar 60 ára gömlu erfðavenju,
sem Correre delia Sera hafði
sett — ein löng, vandlfega
unnin forustugrein tvisvar til
þrisvar í viku, löng dagleg
skeyti frá höfuðborgum
heims, þar sem fleira en eitt
atriði var tekið fyrir í sömu
frétt, greinar um ýmis efni,
smásögur og annað bók-
menntaefni á hinni frægu
„þriðju síðu“.
del Duca og Baldacci, sem
hann réði sem ritstjóra, gerðu
II Giorno að allt öðru vísi
blaði. Þar voru ein eða tvær
stuttar forustugreinar daglega
um dægurmál, stuttar og
læsilegar erlendar og inn-
lendar fréttir,- hver þeirra
um eitt atriði og í stað þriðju
síðunnar og bókmenntanna
komu fjórar litprentaðar sið-
ur með myndasögum.
TILRAUN þessi tókst þó ekki
eins vel og* del Duca hafði
vonað. Kostnaður var gífur-
legur og 100.000 eintaka út-
breiðsla á dag stóð ekki undir
honum. del Duca ákvað því
að selja og kaupandinn var
E.N.I., ríkisfyrixtæki, sem
stjórnað er af Signor Mattei.
E.N.I. hafði upprunalega
verið stofnað til að nýta olíu-
lindir á ítalíu, en hafði mjög
fært út starfsemi sína bæði á
Ítalíu og í Austurlöndum
nær og orðið eitt af sterkustu
öflunum á bak við Kristilega
demókrataflokkinn, og jafn-
framt öðlaðist forstjóri þess
meiri völd innan flokksins og
ríkisstjórnarinnar. Hann
hafði barizt í andspyrnu-
hreyfingunni, var mikill vin-
ur forsetans og hafði mikla
samúð með vinstri armi
flokksins.
Persónuleiki Matteis og hin
auknu völd og aðstaða E.N.I.
urðu til þess, að fyrirtækið
varð fyrst og fremst fyrir sí-
auknum árásum, sem gerðar
voru á ríkisafskipti og ríkis-
fyrirtæki, og að stóðu iðnað-
arhagsmunir einstaklinga.
Mattei hafði því ekkert á
móti því að fá tækifæri til að
svara fyrir sig.
FYRIR skemmstu var rit-
stjóra bláðsins II Giorno í
Mílanó vikið frá störfum og
hefur sá atburður orðið upp-
hafið að miklum umræðum
þar í landi um sjálfstæði
blaða á Ítalíu.
Venjulega er gerður grein-
armunur á flokksblöðum og
óháðum blöðum. En hefur
nokkurt blað, sem ekki er
flokksblað, leyfi til að kalla
. sig óháð? Þessa spurningu
setti eitt róttækt blað á ítalíu
fram nýlega, er það birti nið-
urstöður athugana á ástandi
blaða í landinu. Niðurstöð-
urnar voru: a) það væru eng-
in raunverulega óháð blöð á
Ítalíu; b) öll hin svokölluðu
óháðu blöð væru beinlínis eða
óbeinlínis undir stjórn kaup-
sýslufyrirtækja, þegar þau
væru þá ekki beinlínis rekin
af Cofindustria (sem mun
svara til sambánds iðnrek-
enda); c) flest blöðin væru
rekin með tapi og gætu ekki
lifað án stöðugs fjárhags-
stuðnings utan frá; og d) að-
eins fá stæðu undir sér sjálf,
og ekki fleiri en tvö til þrjú
græddu.
Þessir náilngar settu nýlega nýtt met í þolgöngu. Þeir gengu k
110 wflrir, enskar (um 165 kílómetra) á 34 stundum og 27 PÓTT borið væri á móti sum-
mínútum. Þeir sögðu að morgnarnir hefðu verið erfiðastir, . um þessum staðhæfingum,
þá hefði syfjað svo gífurlega og haldið sét vakandi með að voru ekki lagðar, fram neinar
syngja. sannanir, er sýndu, að þær
Minningarorð:
Einar Jóhannsson
múrarameistari
Í.DAG verður Einar Jó-
hannsson múrarameistari,
Skjólbraut 8, Kópavogi, lagð-
ur í hinsta hvílustað vorra
jarðnesku leifa, með útför
frá Fossvogskapellu.
Einar var fæddur 17. febr.
1896 að Arnarstöðum í Saur-
bæjarhreppi í Eyjafirði. Ein-
ar dváldist á ýmsum stöðum
í uppvexti ásamt foreldrum
sínum, en lengst af á Grund
í Eyjafirði. Þar dvaldist hann
þar til að hann lagði land
undir fót og fór til iðnnáms
í Réykjavík. Sjálfur hafði
hann hug á að nema trésmíði,
én rúm fyrir slíka nemendur
mun þá ekki hafa verlð fyrir
hendi. Laun í iðnnámi voru
þá óþekkt, og munu lærifeður
hafa talið sig geta sent nema
sína í aðra vinnu er til féll,
uppskipun o. fl., væri ekki
full atvinna í iðninni.
Einar fékk ekki ósk sína
uppfyllta um trésmíðanámið,
en réð st hins vegar til náms
í múraraiðn hjá Gísla Magn-
ússyni sem nú er látinn fyrir
nokkrum árum. Mikið og gott
orð bar hann þessum læriföð-
ur sínum sem og öðrum, er
hann umgekkst á lífsleiðinni.
Þá heyrði ég hann oft minn-
ast þeirra daga er hann síðar
átti sem forstöðumaður. bygg-
inga, bæði austan og norðan-
lands og munu Þeir bauta-
steinar vitna gerst um hinn
stórbrotna iðnaðarmann,
vandvirkni hans, festu og
mannkosti alla. Samfara hinni
stórbrotnu lund Einars gat þó
engum dulist velvilji hans og
góðmennska, sem ég átti síð-
ar eftir að reyna bæði á heim
ili hans og á vinnustað. Ég
minnist þéssará samveru-
stunda með innilegum hlý-
hug.
Ég og fjölskylda mín áttum
í erfiðleikum þegar ég fyrir
réttum 17 árum réðist til
hans sem nemi í múraraiðn
og ég met það mikils nú, hve
hollur ráðgjafi Einar reynd-
ist mér á námsárunum, ekki
aðeins í iðninni heldur og um
ýmis þau önnur mál sem lítt
þroskuðum unglingum virðist
svo erfitt að ráða fram úr. Ég
hefi síðan svo oft þreifað á
gildi þessara ráðlegginga
hans og met þær mikils.
Árið 1937 fluttist Éinar til
Reykjavíkur frá Siglufirði á-
samt eftirlifandi eiginkonu
sinni Ólafíu Guðnadóttur og
einkasyni þeirra. í fyrra
hjónabándi háfði Einar eign-
ast þrjú börn, sem öll eru nú
búsett, á Akureyri, Reykja-
vík og Kópavogi.
Hér var Einar starfandi í
byggingariðnaði alla tíð síð-
an og stóð sem múrarameist-
ari fyrir mörgum stórbygg-
ingum hér í bæ, sem of langt
yrði upp að telja. Hann var
ingafélagsins h. f. og síðar
Byggingafélagsins Brú h.f. og
starfaði { mörg ár í þjónustu
þessara félaga. Að sjálfsögðu
eignaðist Einar. á þessum
langa starfsferli marga og
góða kunningja og vini, þó
var hann maður vinavandur.
einn af stofnendum Bygg-
Sjálfur er ég þó viss um að
stærsta vinahópinn á hann
meðal allra þeirra er í hans
þjónustu unnu bæði hér í bæ
og annars staðar á lándinu.
Það er stór vandi að hafa
mikil mannaforráð én stýra
þó fram hjá skerjum ósætta
og sUndurlyndis á vinnusíað.
Þessa þraut leysti Einar af
stakri lipurð og forystuhæfi-
leikum.
Framh. á 14. síðu.
UnDIR hinum nýju eigend-
um tók II Giorno að ráðast á
einokunarsinna í einkarekstri,
skattsvik hinna hærra laun-
uðu, ólöglegan gróða sam-
vizkulausra iðnrekenda o. s.
frv. og styðja vinstri arm
Kristilega demókrataflokks-
ins og hina svokölluðu opnun
til vinstri, þ. e. a. s. samvinnu
flokksins og Nennis. Þessi
ferski arídblær ög fráhvarf
frá því, sem venjulegt var,
reyndist vænlegra til út-
breiðslu en myndasögurnar
'og útbreiðslan tvöfaldaðist
næstum þúí.
Allt fram á valdatíma Fan-
fanis gekk allt vel, en eftir
fall hans og myndun hinnar
hægri sinnuðu stjórnar Seg-
nis var farið að fordæma sam-
band E.N.I. og II Giorno á
þingi, á þeirri forsendu, að
Mattei hefði ekkert leyfi til
að nota opinbert fé til að
styðja sína persónulegu stjórö
málastefnu og óhæft væri, að
blað, sem væri ríkiseign, væri
á móti stjórninni.
F ORSÆTISRÁDHERRANN,
sem hafði orðið fyrir skeytum
Baldaccis, var mjög fús til að
láta undan. Nýtt fyrirtæki var
Framh. á 14. síðu.
Alþýðublaðið — 13. jan 1960 £3