Fjölnir - 02.01.1835, Page 1

P J Ö L N I R.
Jíegar Eggert Ólafsson tók ser fyrir hcndur, í sínum
fallega llúnaðarbálki, að minna landa sína á eðlilegan
auð og yndæli ættjarðar siimar, og kenna þeím, hvurnig
þeír , með aforku og skynsamlegri neýzlu máttar síns,
gætu iifaö á Islandi arðsömu og gagnlegu, ánægjufullu
og farsælu lífi, J)á spyr hann fyrst, hvað {m' valdi,
að Islendíngum veíti það so torvelt, og eígnar {>að
sjálfur jþokuöndum sem í loptinu búi ; enn það eru,
segir hann, hjátrú og deýfð þeírra sem í landinu búa.
Enda er ekki ólíklegt, að mikið væri hæft í því á hanns
dögum. 3>v’í þó hjátrú liafi eýðst og framtaksemi farið
vaxandi í landinu síðan, sosem með þilskipaveíðar,
garðarækt og annað íleíra, {)á eýmir enn, meíra enn
skyldi, eptir af hvurutveggju, ekki sízt deýföinni, sem
vera mun eínhvur Iielzta undirrót til mikils af bágin-
dunum á Islandi. Enn skynsemi og reýnsla votta þaö
báðar, að reísa má skorður við deýfðinni, eínsog öðru
illu, {m' sem undir er komið mannlegum vilja; því
hvað er deýfðin nema svefn sálarinnar, enn sálin getur
vakað , og á að vaka , þegar skynsamlegar röksemdir
ráða til atorku og glaðværðar. Reýnslan sýnir h'ka, að
Island þarf ekki að fara þeírra varhluta. Feður vorir
fundu ser mart til skemtunar að stytta með skammdegiö,
l