Hirðir - 30.07.1860, Blaðsíða 9
/
89
/
sá leyndardómur, sem annabhvort sje yfirnáttúrlegur, eSa helber ó-
sannindi.
Áskoti, 9. júlí 1860.
E. Reykdal".
Svar
löggcezluráðherram upp á hrjef alþingisforsetans um aö fá það
fje endurgoldið, er tékið var úr sveitarsjóðunum tilbaðlyfja 1858.
Eins og mörgum mun kunnugt, bar þingmabur Rangæinga upp
uppástungu um þab á alþingi í fyrra, „a& þeim sveitarsjófcum Rang-
árvallasýslu, sem fje var frá tekib til aö borga meb þau thessiersku
babmefml, er brúkub voru þar, yröi þa& ab fullu endurgoldib frá
því opinbera". þetta fje var alls 1203 rdd. 51 skk. Alþingi komst
til þeirrar niburstö&u, a& vísa málinu gegnum forseta tii stjórnar-
innar. Forsetinn reit þá stjórnarherranum brjef um þetta mál 19.
dag septemberm. í fyrra, og beiddist þess, ab dómsmálastjórnin vildi
hlutast til um, ab hinir umgetnu 1203 rdd. 51 skk. yrbu aptur end-
urgoldnir sveitarsjóbunum svo fljótt sem verba mætti, og á þann
hátt, sem stjórnin sjálf aliti haganlegast og rjettast (sjá alþingistíb-
indi 1859, bls. 1917—1920). Til svars upp á þetta brjef forsetan3
rita&i lögæzlurábherrann stiptamtmanni brjef, dagsett 27. febrúar
1860; höfum vjer snúib þessu brjefi, og hljóbar þa& svona:
„Ut úr bœnarskrá einni, sem kom til sí&asta alþingis frá þing-
manni Rangæinga, þess efnis, ab hreppasjóbir þeir í Rangárvalla-
sýslu, er fje var eytt úr til ab borga meb hin thessiersku ba&lyf, er
notu& voru þar, mættu fá fullt endurgjald fyrir þab af hinu opin-
bera, tók alþingi þá ályktun 21. dag júlímána&ar í fyrra, ab vísa
málinu gegnum forseta sinn til stjórnarinnar, og hefur forseti þings-
ins, exarninatus juris J. Gubmunsson, í brjefi, er hann hefur sent
beinlínis hingab, á íslenzku, dagsettu 19. septemberm. í fyrra, sam-
kvæmt þessu beibzt þess, ab stjórnarherrann vildi gjöra hinar naub-
synlegu rábstafanir til þess, a& hreppasjóbir þeir, sem hjer rœ&ir um,
gætu fengib endurgoldib alls 1203 rdd. 51 skk.
Ut úr þessu vildi jeg bei&ast þess, a& þjer, herra stiptamtmab-
ur, vildub skýra ofanncfndum J. Gubmundssyni frá, ab alls ekkert
tillit geti orbib tekib til uppástungu þessarar, er hann hefur borib
fram, meb því hún sje eigi send stjórninni á þann hátt, sem fyrir
er mælt í tilskipun 8. marz 1843, 44. gr.“.