Kristileg smárit handa Íslendingum - 03.01.1865, Síða 4

4
gnðsgjöf, sem liann lieíír gefið oss, sjálfum oss og öðr-
um til nota, og sem liann án efa mnn krefja oss lil
reikningskapar fyrir; það mun og mega fullyrða, að
góð stjórn og hirtni í hinu sináa er jafnvel meiri stytla
góðrar megunar, en stórkostlegur ávinningur í svipinn,
eins og að skortur ó henni er jafnvel meira átumein
efnanna, en lalsverður kostnaður. Stjórnsamir liús-
bændur sýna og stjórnsemina í notkun efna sinna. J>að
er ekki stjórnsemi efna sinna, sem hvorki þorir eða
tímir að verja þeim til þarflegra fyrirlækja, þótl reynsl-
an sé ekki algjörlega búin að slaðfesta nytsemi þeirra,
en stjórnsemin sýnir sig í að verja þeim með svo skyn-
samlcgri fyrirhyggju, sem auðið er; því síður er það
stjórnsemi efna sinna að synja sér og sínum um þann
aðbúnað og viðurværi, sem þarf til að vernda og við-
lialda hinni mik)u gjöf skaparans, góðri heilsu; eins
sýnir sá mikinn skort á góðri stjúrn efna sinna, sem að
vísu aflar fjár, en skeylir lítið um að skemta auganu
með fögrum aðbúnaði og húsaskipun, en miklu meiri
skort sýnir hann á réttri og óspiltri lilfinningu, því mann-
legt eðli leitar ekki einungis þess gagnlega, heldur og
hins fagra, og sem þannig gjörir manni lífiö ánægju-
ríkara en ella. Að hinu leytinu er það og skorlur á
góðri sljórn efna sinna, ef menn ekki ætla þeim af, svo
mikið sem auðið er; menn hafa gjarna vit á að ætla
kröptum líkamans af; hví skyldu þeir þá ekki einnig
kunna að ætla efnum sínum af? en því er miður, að
margir ekki gjöra það, lieldur stæla af óskynsönnim
metnaði eptir hinum efnaðri, livað alla viðhöfn og kostn-
að snerlir; þeir ætla að forðast ámæli fyrir, að þeir
ekki fylgi tízkunni, og að afla sér vinsældar og virðing-
ar, en ná sjaldan tilgangi sínum, því að lokunum fær