Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1866, Qupperneq 2

2
því, að menn í daglegu tali segja, að þeim og þeim
segi fyi'ir; opt vill það til, að hver mæðan einsogbýð-
ur annari heim, að hver sorgarfregnin rekur aðra, eins
og vér sjáum dæmi upp á í lífi hins réttláta Jobs.
Mannlegri skynsemi veitir ávallt torvelt að skilja,
livers vegna láni og óláni er svo misjafnt niður skipt í
lífi manna. Trúin er hið eina, sem getur gjört oss
þetta skiljanlegt eptir leiðbeiningu guðs orðs. I’að
sem í daglegu tali er kallað lán og ólán, er í guðs
orði nefnt guðs blessun og hegning. I’að er þessi
guðs blessun, sem Salómon talar um, þegar hann
segir, að ætlanir þínar muni fá framgang, ef þú felir
drottni öll þín verk.
Skýrum nú fyrir oss þetla tvennt: livað orðið
«guðs blessun» þýðir, og hvernig vér eigum
aðfela drottni öll vor verk, svo vérgetum
orðið hennar njótandi.
Orðið guðs blessun innibindur þau afskipti guðs
af högum vorum, að hann láti allt, sem oss snertir,
verða sjálfum oss og öðrum til sannarlegra nota. Guðs
blessun og hegning mismuna æfinlcga að því leyti frá
láni og óláni, að þær beinlínis eru skoðaðar sem guðs verk,
og sýna hin nákvæmu afskipti hans af högum vorum, sýna
lians rélllátu, gæzkuríku en opt leyndardómsfullu stjórn
á lífi voru, því það er drottinn, sem lætur ætlanir vorar
fá framgang, eins og Salómon segir, ef vér felum honum
öll vor verk, það er að skilja, hann blessar oss og vorar
athafnir, vorn inngang og útgang, vorn kross og þján-
ingar, vort líf og vorn dauða, og lætur það allt saman
verða sjálfum oss og öðrurn til góðs.
Lán og ólán köllum vér þar á móti þá viðburði
og þær aíleiðingar verka vorra, sem bæði eru oss að