Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1866, Blaðsíða 14

14
skólanum; það þarf að læra að vera þolinmóður, lilýö-
inn, umburðarlyndur og laus við eigingirni. Líka þarftu
að laga háttsemi þína, þú þarft að verða vinveitt og
kurteys og góðlát við hvern mann. Eg liefi séð marga
kvennmenn, sem voru hálfu hærri vexti en þú; en
hvernig sem þær klæddu sig, gálu þær aldrei orðið
myndarlegir kvennmenn, því þær voru svo ósiðaðar og
ómenntaðar. t*ær voru orðnar fulltíða kvennmenn of
snemma; þær höfðu vaxið meira á líkamanum en á
sálunni og í kurteysi. En eitt er, sem mest ríður á;
lijarta þínu verður að fara fram. t*ér verður að fara
fram í elsku til Frelsarans, sem kom frá himnum og
blessaði litlu börnin. lJér verður að fara fram í ást
og vinsemd við alla, sem eru nærri þér, og í elsku til
alls, sem er gott og rétt, því það er Guði þóknanlegt.
Mig langar til að sjá hana Katrínu litlu verða annan
eins kvennmann og liún getur orðið með þessu móti«.
i'Hamingjan komi til», sagði Katrín og stundi við,
»eg liefi aldrei liugsað um allt þetta. Æ, eg verð ósköp
lengi að vaxa í öllu þessu».
i'I’ér mun finnast það stuttur tími, þegar þú lítur
til baka yfir hann. í'ú verður ekki liærri fyrir óskirnar
eintómar; því ritningin segir: liver af yður getur, með
allri áhyggju sinni aukið einni alin við lengd sína. Að
óska þess, cn reyna ekki til þess, það hjálpar hvorki
sálu þinni né lijarta til að vaxa. Katrín, hvað hár var
hann Golíat?»
«Sex álnir og ein spönn. Hún mamma segir, að
hann mundi hafa náð upp undir dyratréð á hlöðunni».
«Hvað manustu meira um hann?»
«Æ, hann var guðlaus heiðingi, sem gjörði Guðs