Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1866, Side 3

3
öllu eða inestu ósjálfráðar og hafa í för með sér jafn-
ósjálfráða hagsaild eða böl. Lán og ólán eru þar að auki
úvallt sýnileg og útvortis, en blessuu guðs og liegning
eru opt ósýnilegar fyrir heiminum, þótt þær einnig geti
birzt og birtist þrávallt í hinuin ytri kjörum vorum, af-
leiðingum athafna vorra, og viðburðunum fyrir utan oss.
Ef þjófnum eða svikaranum tekst að auðga sig ú
annara fé, ún þess að verða uppvís eða jafnvel ún þess
að verða grunaður, þá kallar heimurinn, ef til vill, hann
lánsaman, en enginn mundi þó gefa þeim auð, sem þannig
væri fenginn, nafnið guðs blessun; ef grunur fyrir ill-
virki leggst ú hinn saklausa, þú kallar heimurinn það
ólán, en hegningu eða óblessun mundi enginn kalla
það. í'ar ú móti virðast lán og blessun eins og ólán
og hegning að vera sameinað og fylgja sumra manna
verkum og sumra auð; tveir þjónar vinna hið sama
ætlunarverk fyrir húsbónda sinn, en annars verk bless-
ast húsbóndanum betur, en verkum hins virðist að fylgja
einhver óblessun. Sumra auð virðist og að fylgja cin-
liver óblessun, þegar hann kemst í hendur nýrra eig-
enda; opt geta menn rakið og séð orsakirnar lil þess
óláns og óblessunar, sem auðnurn fylgir, en opt líka
ekki; það eru eðlilegar orsakir, þó auðurinn blessist
ekki, þegar iðjulausir, rúðlitlir og svallsamir eigendur
komast yQr luinn; opt geta menn og séð, hvers vegna
sumra vcrk blcssast, en annara ekki; en opt eru oss
líka orsakirnar til hvorstveggja huldar; en þó vér vilj-
um ekki gjörast dómarar bræðra vorra, þá segir þó
meðvitundin í brjóstum vorum oss, að það, sem illa er
fengið, farist líka með óblessun, og að þau verk sem
unnin eru með hangandi hendi, með ódyggð og skeyl-