Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1866, Síða 7

7
hennar og að forðast sömu ávirðingu framvegis; hrein-
skilin játning bælir jafnvel úr yflrsjón þinni í augum
heimsins og forðar saklausum við ómaklegri grunsemi.
Ilaft einhver kross borið þér að liöndum, leitaðu þér
þá hælis hjá guði og þeim mönnum, sem þú treystir,
en leitaðu þér ekki huggunar í óminnisöli drykkjuskapar,
í svalli og útsláttarsemi. Ef aðrir áreita þig og móðga,
reyndu þá ekki til að sigra hið illa með iliu heldur með
hinu góða. Heimurinn heíir ýmis konar svikameðöl að
grípa til, þegar í einhver vandræði er komið, eða til
þess að fyrirbyggja einhverja imyndaða erfiðleika lífsins,
en þau liafa ávallt fyrr eður síðar reynzt ónóg og tál-
dræg. Sá sem fól drotlni alla sína vegi og öll sín
verk með hreinskilni og ósérplægni, með réttsýni og
sannsögli, með hindindi og þolinmæði, reyndi ætíð að
ætlanir hans að síðustu fengu framgang, og að blessun
drottins féll honum i skaut. Væri engin blessun drottins
til, nema matur og drykkur, þá væri nokkur ástæða til
að neita allra meðala til þess að afla sér þeirra; en hið
æðsta lmoss, guðs ríki, er ekki matur né drykkur heldur
réttlæti, friður og fögnuður í heilögum anda (Ilómv. 14,
17). Væri oss auðið að skyggnast inn í hugskotin,
mundi oss fyrst algjörlega verða það Ijóst, að blessun
drotlins er sér í lagi innvortis; vér mundum sjá hina
hrekkvísu kænsku sundur tætta af gremju yíir því, að
hin kæniegustu ráð hennar hafi brugðizt eða orðið upp-
vís, eða kvíða fyrir, að þau muudu mistakast eða verða
opinber; vér mundum sjá, að lygarinn og svallarinn
eins og sérhver syndari elta einhverja ímyndaða hamingju,
sem þeir aldrei geta náð, nema með því, að fyrirgjöra
einhverju æðra huossi, virðingu og trausti mannanna,
friði samvizkunnar við guð. En þó ytri kjör þess manns,