Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1866, Side 16

16
að freistni geti ei falliö í
frek yflr voflr hættan því.
En þú ert trúr og gefur gætur
gjörla hvað líður minni sál,
mig freistast yfir megn ei lætur,
mín þótt sé gatan brött og hál;
að fót ei steyti’ eg steini við
stattu jafnan lijá minni lilið.
Reynslan um stund þólt verði að vera,
von mér í brjósti lifi sú,
liennar munt endir góðan gera
guð minn er hentast finnur þú;
freistuðum lijálp svo færir mér,
freistingar mættu sjálfum þér.
Sannleikans glögga veg mér vísa;
villast svo þér ei kunni frá,
orð þitt í trúnni lát mér lýsa
lokkanir syndar stenzt eg þá;
lögmál að gætinn geymi þitt
grafðu það djúpt á hjartað mitt.
Kostar 4 sk.
í prenlsmiðju Islands, 1866. Einar ÞúrÖarson.