Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.02.1866, Qupperneq 8

8
hólpnir í«. nEnginn getur lagt annan grundvöli, en
þann, sem lagður er, sem er Jesús Kristur«, og sé
friður þinn ekki byggður á lionum einum, þá er hann
ósannur og svikull.
En það eru lika til aðrar sálir, sem ekki geta kall-
azt sofandi, þar eð þær hafa fundið til sviða og sárs-
auka iðrunarinnar, en þó hafa þær ekki fundið hinn
sanna frið né hvíld. Hugleiðnm, hvernig ástandi þeirra
er varið. »Yér vorum, (segja þessir iðrandi syndarar)
dauðir í afbrotum og syndum, er vér lifðum forðum
eptir aldarhætti þessa heims, og í vorum holdlegu
girndum, gjörandi vilja holdsins og tilhneiginganna, og
vorum af náttúrunni börn reiðinnar (Efes. 2, 1—3); en
guðs náð opnaði augu vor, svo að vér sáum, að þetta
var ekki sá mjói vegur, sem til lífsins liggur; heldur
yrðum vér að snúa oss og ganga inn um hið þrönga
hlið til þess að geta orðið sáluhólpnir. Yér ráðfærðum
oss þá ekki við hold og blóð, heldur vorum jafnskjótt
reiðubúnir til að leggja af vorn syndavana og snúa oss
frá heiminum ; vér höfðum guðsorð iðulega um hönd
og beiddum guð sí og æ um náð til þess að geta sigr-
azt á syndinni og belrazt. Líka urðum vér varir við
náðarverkanir lieilags anda, sem vakti hjá oss angur yfir
syndinni, svo vér nú vonum, að vér séum sanniðrandi,
og því er hjarta vort rólegl, og áfellir oss ekki, með því
guðsorð boðariðrandi syndurum fyrirgefningu syndanna
og arftöku meðal heilagra í Ijósinu. Vissulega er á-
sland yðar öðruvísi en holdlegra sinnaðra heimsbarna,
og það Jítur svo út eins og lífernisbetrun yðar sé full-
komin. I’ó vantar yður tvennt sem 'þér megið ekki án
vera; annað er lifandi tilfinning guðlegs réttlætis, hitt
gleði yfir guðs náð. Það sýnist, sem þér hafið aldrei