Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1867, Qupperneq 14

lí
fái ekki tvístrað, ekkert það hungur, sem hennar end-
umærandi ávexlir ekki inegni að seðja, enginn sá þorsti,
sein ekki fái svöiun af hennar lifandi straumuin. Leit-
um vér eptir guði, þá opnar hún fyrir oss hans auglit.
Séum vér niðui'beygðir af þunga synda vorra, þá sýnir
hún oss vora miklu syndasekt afmáða, því hinn heilagi
guðs sonur lók hana með sér og bar upp á krossins
tré. Ef vér skelfumst af nekt vorri frammi fyrir liei-
lögum guði, þá segir hún oss frá hinum ilekklausa rétt-
lætisins skrúða, sem vér verðum skrýddir fyrir guðs
sonar blóð. Ef vér óttumst, að vér fáum ekki gengið
verðuglega vorri köllun, þá býður hún oss að láta ekki
liugfallast, því Kristur er orðinn oss speki frá guði til
réttlætis, helgunar og endurlausnar. Ef vér andvörpum
í sorg og mæðu, þá kennir hún oss að viðurkenna það
eins og typtun drottins. teim, sem grætur einmana,
vísar hún í hinn eilífa ástarfaðm guðs, sem þerrar öll
harmatár af hans augum. í*egar æQ vor nálgast sinn
endir, og kvölda tekur og líða á lífsins dag, þá gjörir
guðs orða Ijós bjart fyrir vorum augum, og vér sjáum
álengdar hið eilífa sæluheimkynni vort. Já, það hið
blessaða lífsins orð, hinn eilíQ fjársjóðnr frelsisins, það
gjörir hinn snauða ríkan og hinn veika styrkan, það
fágar með gullnurn himinljóma alla hina myrku stigu
vorrar pílagrímsferðar. Látum oss elska það og geyma
eins og hinn dýmætasta fjársjóð vorn.
SJÓFERÐAMANNS SALMUR.
T.ag: Gæzkuríkasti græííari minn.
Pú birtist drottinn, hör í heim’,
Og huggun veittir öllum þeim